Ευχαριστώ την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ για τη φιλοξενία του βιβλίου μου, τον διευθυντή Πάνο Αμιρά που στέκεται αρωγός απέναντι στους Έλληνες συγγραφείς και φυσικά τη δημοσιογράφο Δέσποινα Σαββοπούλου για την κριτική της.

Παράτα Με
Μυθιστόρημα
Εκδόσεις Υδροπλάνο
ΕΛΕΥΤΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

Για το βιβλίο γράφει η Δέσποινα Σαββοπούλου
Η τραγωδία της ενδοοικογενειακής βίας
ΜΕ ΜΙΑ ΗΧΗΡΗ προστακτική, που την έκανε τίτλο στο νέο του βιβλίο, θέλησε ο συγγραφέας Δημήτρης Βαρβαρήγος να καλέσει τα θύματα της σεξουαλικής κακοποίησης να αποτινάξουν το δράμα που ζουν. Το μυθιστόρημα με τίτλο «Παράτα Με» φέρνει στο προσκήνιο την τραγωδία της 13χρονης Δανάης, που ζει την ενδοοικογενειακή βία, πέφτει θύμα του ίδιου του πατέρα της, ενώ η μητέρα της από την άλλη αποσιωπά το γεγονός.
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος επιλέγει λόγο αιχμηρό, που ταρακουνάει τον αναγνώστη, διατυπώσεις σκληρές, που στόχο έχουν να προκαλέσουν, αλλά και να ταρακουνήσουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων, όταν η σεξουαλική διαστροφή του ισχυρότερου γίνεται απόλυτος νόμος.
Οι εύστοχες νύξεις ψυχρού χιούμορ τονίζουν ακόμα περισσότερο τη παρανοϊκή διάσταση του θέματος που λαμβάνει φέτος ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Δεν έχει σημασία αν η ιστορία είναι αληθινή ή αν πρόκειται για μυθοπλασία. Σημασία έχει ότι ο συγγραφέας καταφέρνει να ακονίσει τις ευαισθησίες μας, να μιλήσει στην ψυχή και να μας ξεσηκώσει κατά της αδικίας.
Αν και οι ήρωες και οι ηρωίδες του δεν είναι υπαρκτοί όπως λέει ο ίδιος, ωστόσο η ιστορία του επιβεβαιώνεται συνέχεια από τη σύγχρονη επικαιρότητα. Σε μια χρονιά που ο κατάλογος των γυναικών-θυμάτων γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος, το επίκαιρο μυθιστόρημα του Δημήτρη Βαρβαρήγου λαμβάνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ψυχολογικό δράμα, με ψήγματα ειρωνικού χιούμορ δοσμένο με ρεαλιστική γραφή που αγγίζει τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση.
Ο συγγραφέας συμβάλλει ανοίγοντας πλατύτερα το θέμα, ώστε όλοι μαζί να θέσουμε το δικό μας λιθαράκι στο να ξεπεραστεί αυτό το όνειδος για την κοινωνία. Το «Παράτα Με» μετά την ανάγνωση της ιστορίας ηχεί περισσότερο δυνατό, πειστικό και αποτελεσματικό. Αρκεί να το πούμε και να το πράξουμε.
Δέσποινα Σαββοπούλου

τα δυο ονόματα

βράδιασε στο παράθυρο

το χέρι τρυπημένο απ’ το κερί

τα μάτια ορθάνοιχτα κάτω απ’ την πέτρα

δεν βρίσκουν λήθη σ’ ετούτο το σκοτάδι

σπαρμένα αγκάθια τρυπήσανε τη φλέβα

να γεμίσουν με αίμα το ποτήρι

που σίγουρα θα έχει το νερό εξατμιστεί

αγρίεψε ο Λύκος με τα δυο ονόματα

έσφιξε στους κυνόδοντες το κλειδί

και κάθε ξημέρωμα ουρλιάζει

το απαλό χάδι να πενθήσει που δεν χόρτασε

έπειτα

έπειτα η σιωπή τυλίγει το κουβάρι

σφιχτά

ασφυκτικά

ερμητικά

την πόρτα να σφαλίσει

τα δυο ονόματα παραμονεύουν έναν ήχο

κάποιο ίσως νεύμα

κάποιον ίσως υπαινιγμό

έτσι σαν μια μικρούλα νίκη να φανεί

όμοια με αυτή που ο στίχος χαρίζει στο μολύβι

έτσι μια μικρούλα νίκη για να υπάρχει

όταν πια όλα θα έχουν ξεχαστεί

και μόνο ο ουρανός θα ζει

σαν κάποτε στη μνήμη

μάτια μου

Κραυγές Γυναικών

Τροία μου

(έρχεται σύντομα)

Είσαι σαν όλες αυτές που τις ακολουθεί η ίδια κατάρα, να μην γεμίζει τη ψυχή σου ο άντρας που πήρες, δένοντας τη ζωή σου με δεσμά γάμου.
Κι αυτοί οι άντρες, φτιάχνουν τα πράγματα, όπως τους βολεύει. Δίνουν βάρος σε μια λέξη και γίνεται τάφος ο όρκος, σ’ όποια της επιφυλάσσει η μοίρα την ατυχία να τον παραβεί. Τιμή. Η πιο μισητή λέξη για τη γυναίκα. Η πιο δύσκολη λέξη που μας έδωσαν οι άντρες να διαφυλάξουμε.
Και να που έφτασε η σειρά σου τώρα να την υποτιμήσεις.
Και η υποτίμηση είναι μια επικίνδυνη πράξη. Αν δεν την χειριστείς σωστά, και κρίνεις αδιάφορα κάποιον ως κατώτερο από την πραγματική του αξία, νομίζοντας ότι όλα βρίσκονται στον έλεγχο σου, τότε έχεις χάσει το παιχνίδι και η τιμωρία που θα δεχτείς θα είναι πολύ σκληρή.

είναι φορές που τα δυο ονόματα

μισεύουν τις μνήμες

αποφεύγουν να θυμούνται

ζουν δηλώνοντας

αιχμηρές απουσίες

τα κοινά ζώα οι αισθήσεις

συνεχίζουν να αιμορραγούν

κι ας καμώνονται πως άλλαξαν

προσωπεία

κι ας περπάτησαν πλάι τους

επτά ολόκληρα βήματα οικειότητας

χάθηκαν στην ουτοπία οι αλήθειες

σαπίζουν όσες ανώνυμες

μείναν’ απροστάτευτες

απ’ τις σκιές που όρθωσαν ανάστημα

τα δυο ονόματα άλλαξαν χέρι

στο παλιό κλειδί

μήπως και πάψουν να ουρλιάζουν

οι σιωπές στους απόντες

μα ο λύκος επιστρέφει πάντα

την ώρα της αμφιλύκης

τις στιγμές που οι ανάγκες

πεθαίνουν αβοήθητες

Χειμώνας

Χειμώνας

Μείον επτά βαθμοί

τόσο άντεξαν στο κρύο

εκείνα τα βήματα

Τώρα σκάβουν τη γη

που πάτησε η μοίρα τους

να δώσουν απαντήσεις

στ’ αλλόκοτα χνάρια που χαράξανε

Η συνείδηση ήσυχη

νομίζει

πως ξεγελάει τις δήμιες απώλειες της

όσο το αιωρούμενο σώμα

παραδομένο στο κόκκινο κάλυμμα

πληρώνει ακριβές ποινές

όσο οι ψυχή περιπολεί τις μοναξιές

σε νεκρικό δωμάτιο

κι έπειτα η ερημιά της με απέλπιδα προσπάθεια

τεμαχίζει αβέβαιη τη νύχτα με κάλπικες ανάγκες

17:32 – 18: 20 – 19:05 – 20:30 – 21:10 – 22:30 – 23:54

καληνύχτα

Ώσπου να βρεθεί ο αντικαταστάτης χρόνος για νέο αμάρτημα

εκείνος που νομίζει ότι θ’ αλλάξει τις στιγμές της

μέσα από ένα εξαίσιο... σε μισώ

08:23 καλημέρα

Ο χειμώνας συνεχίζεται

Δημήτρης Βαρβαρήγος  

«Τα όμορφα πράγματα συμβαίνουν αθόρυβα»

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Μπουζίκα 

«Τα καλύτερα δεν έρχονται μόνα τους,

εμείς τα φέρνουμε και είναι τα πιο σημαντικά

που συμβαίνουν στη ζωή μας»

Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος είναι άρρηκτα δεμένος με το γράψιμο λογοτεχνικών έργων. Μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και παιδικά. Αφορμή για τη συνέντευξη έδωσαν τα τρία τελευταία βιβλία του που εκδόθηκαν μέσα σε δύο χρόνια. «Πίστη και Περηφάνια». «Υπατία», από τις εκδόσεις 24 γράμματα και το βιβλίο «Παράτα με», από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.

https://www.fractalart.gr/interview-dimitris-varvarigos/

-Ποιος είναι ο Δημήτρης Βαρβαρήγος;
Ωχ, αρχίζουμε με τα δύσκολα. Συνήθως αυτό το απαντούν οι άλλοι. Αυτοί είναι ο καθρέφτης μας. Αλλά απ’ όσες συμπεριφορές εισπράττω από τους ανθρώπους, μάλλον πρέπει σε μεγάλο βαθμό να είμαι σωστός· κι αυτό προσπαθώ να είμαι, ευγενής, αντικειμενικός και ισότιμος με όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Απεχθάνομαι τον υποκριτή, τον σνόμπ και τον εγωπαθή. Οπότε, όποιος ψάξει στα αντίθετα, πιθανόν να με συναντήσει.

-Τι αγαπάει πολύ και τι μισεί;
Αγαπώ την ανθρώπινη καλοσύνη, την ανταπόδοση συναισθημάτων. Ξέρεις, δεν χρειάζονται πολλά για να γεμίζεις ευτυχία. Ένα χαμόγελο -ως γλυκιά κι αθώα παρενόχληση-, έχει τη δύναμη φέρει να φέρει τα πάνω κάτω μέσα μας. Μισώ τις απαιτήσεις κάποιων ανθρώπων που νομίζουν ότι ανήκουν σε ανώτερη κάστα και όλοι τους χρωστάνε.

-Τι είναι αυτό που σε ώθησε να γράφεις;
Η πρώτη παιδεία από την οικογένεια μου. Τα χρόνια που μεγάλωνα ήταν φτωχικά αλλά πάντα υπήρχαν βιβλία στο σπίτι. Υπήρξαν για εμένα το ξεκίνημα μιας άρρηκτα δεμένης σχέσης μαζί τους και ιδού το αποτέλεσμα. 

-Πως ένιωθες στο ξεκίνημα αυτής της πορείας;
Τα όμορφα πράγματα συμβαίνουν αθόρυβα, ξεκινούν δίχως ενσυναίσθηση, απλά οδηγούνται από το ένστικτο κι αυτό συνήθως δεν λαθεύει. Και δεν λάθεψε ευτυχώς και νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτά που μου χαρίζει η λογοτεχνία. Το σπουδαίο μοίρασμα πνεύματος και ψυχής. Η ταύτιση με τους ανθρώπους σε ένα υπέροχο κι ατελείωτο ταξίδι. Ένα υπέροχο ταξίδι που κρατάει χρόνια.

-Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που σε επηρέασε θετικά ή σε βοήθησε στον δρόμο αυτό;
Τα καλύτερα δεν έρχονται μόνα τους, εμείς τα φέρνουμε και είναι τα πιο σημαντικά που συμβαίνουν στη ζωή μας. Η αγάπη μου για τη λογοτεχνία και η επιμονή μου να καταφέρω αυτό που βαθιά επιθυμούσα. Να γράφω βιβλία και θεατρικά έργα. 

-Η έμπνευση σου από πού πηγάζει; Όταν δεν έχεις έμπνευση τι σημαίνει αυτό για εσένα;
Η έμπνευση είναι σαν την αστραπή, μοιάζει σαν να σου χαρίζεται μια αλήθεια πέρα από τη συνείδηση. Μετά αρχίζει ο μόχθος της δημιουργίας. Όταν δεν έχω έμπνευση, νιώθω ανησυχία και νευρικότητα.

-Έχει συμβεί ποτέ να έχεις ξεκινήσει ένα έργο και να μην προχωράει; Το παρατάς ή όχι;
Πολύ συχνά έχουν συμβεί και τα δύο. Το γράψιμο είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία και χρειάζεται γνώση γι’ αυτό που δημιουργείς· αν αξίζει τον κόπο να βγει προς τα έξω και δεν θα κοροϊδέψεις τους αναγνώστες σου με προχειρότητες. Είναι πάντα ένα στοίχημα για εμένα και πιστεύω για τον κάθε συγγραφέα.

-Πως νιώθεις την στιγμή που γράφεις; Πως συνδέεσαι με τους ήρωες/χαρακτήρες;
Απόλαυση με μία λέξη· σαν να τρώω σοκολάτα. Αγαστή σχέση έχω με τους ήρωες μου, σε κάθε βιβλίο. Ζω μαγικές στιγμές να ζωντανεύω μορφές και χαρακτήρες σε μια λευκή σελίδα, να τους δίνω οντότητα στην επίφαση μιας πραγματικότητας που τους κάνει αυτόνομους να οδηγούν μόνοι τους την ιστορία.

«Η έμπνευση είναι σαν την αστραπή,

μοιάζει σαν να σου χαρίζεται μια αλήθεια

πέρα από τη συνείδηση»

-Αν γινόσουν ένας ήρωας μιας ταινίας ή ενός βιβλίου, πως θα ήθελες να ζήσεις; Τι ρόλο θα διάλεγες;
Μου αρέσει να δουλεύω στα παρασκήνια. Δεν θα μπορούσα να παίξω κάποιον ρόλο γιατί δεν απομνημονεύει το μυαλό μου τα κείμενα. Όσο για το δεύτερο ερώτημα: Αυτό που είμαι τώρα. Να γράφω.

-Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας; Τι ιστορίες σου αρέσει να διαβάζεις;
Πολλοί συγγραφείς και αμέτρητα καλά βιβλία υπάρχουν. Έλληνες και ξένοι. Μία παρένθεση εδώ. Έχουμε πολύ σπουδαίους Έλληνες συγγραφείς που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ξένους. Διαβάζω τα πάντα.

-Τι επάγγελμα θα έκανες αν δεν ήσουν συγγραφέας;
Αυτό που απάντησα προηγούμενα, το να μου αρέσει να δουλεύω στα παρασκήνια, τι άλλο θα μπορούσε να εννοεί; Σκηνοθέτης.

-Τι σου λείπει περισσότερο αυτήν την εποχή που ζούμε;
Η απώλεια της εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Η καλή συμπεριφορά που πλέον σπανίζει. Αντί να νιώθουμε αδελφοσύνη, γινόμαστε όλο και πιο επιφυλακτικοί. Για ποιο λόγο;

-Ποιο θα είναι το επόμενο σου έργο; Υπάρχει κάτι στο μυαλό σου;
Είναι σαν να ρωτάς τον διψασμένο αν διψάει. Δεν σταματάω ποτέ και πάντα στο μυαλό μου υπάρχει κάτι που ζητάει το φως. Αυτή την περίοδο γράφω ιστορικές βιογραφίες αρχαίων φιλοσόφων, για παιδιά και όχι μόνο.
Το πρόβλημα μου πλέον είναι ο χρόνος, δεν μου φτάνει.

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Κωνσταντίνα Βαρβαρήγου - Ηθοποιός 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΟΥΡΟΥΤΣΑΒΟΥΡΗΣ 

  ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Με πηγαίο χιούμορ, γρήγορη σκέψη, δυναμισμό και οξυδέρκεια γίνεται εύκολα η ψυχή της παρέας. Και μαζί της ουσιαστικά δε βαριέσαι ποτέ. Είτε μιλώντας για πιο ανάλαφρα θέματα, είτε για τα πιο σοβαρά.

Όπως πολυσύνθετη είναι, όμως, στη ζωή της ως προσωπικότητα η Κωνσταντίνα Βαρβαρήγου, έτσι αντιμετωπίζει και την υποκριτική. Με δημιουργικότητα, δύναμη, αλλά και ως μια αδιάκοπη αναμέτρηση με τον εαυτό της και με κάθε δυνατό εμπόδιο.

Το να υποδύεται άλλους χαρακτήρες λειτουργούσε πάντοτε για εκείνη σαν καταφύγιο και η φετινή χρονιά την βρήκε σε δύο τηλεοπτικές δουλειές και φυσικά στη 2η σεζόν στο "Μαύρο Κουτί" του Γιώργου Ηλιόπουλου στο Θέατρο Αργώ σε σκηνοθεσία Ευθύμη Μπαλαγιάννη. 

* Μεγάλωσα σε μια φιλότεχνη οικογένεια. Το θέατρο ήταν η αγάπη μας. Παρακολουθούσαμε παραστάσεις, ήταν κάπως σαν βασικό συστατικό για το πνεύμα μας. Κι ότι μαθαίνεις από παιδί το αγαπάς και δεν το αφήνεις. Αυτός ήταν ο σπόρος που μεγάλωνε μέσα μου και με την πρώτη ευκαιρία που μου δόθηκε μπήκα στο χώρο. Παιδί ακόμα 7,8 ετών είχα συμμετοχή στο πρώτο μου σίριαλ «Θα μιλήσεις με τον δικηγόρο μου» με τους Γιάννη Μπέζο και Ναταλία Τσαλίκη και συνέχισα με το «Έλλη και Άννα» με τη Νόρα Βαλσάμη και τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Αυτό ήταν το νερό που πότισε και φούντωσε μέσα μου ακόμη περισσότερο την αγάπη μου για την υποκριτική που παραμένει άσβεστη και δυνατή.

* Για μένα η υποκριτική είναι το καταφύγιο μου. Η μοναχική διαδικασία που χρειάζεται ένας ηθοποιός για να γνωρίσει τον ήρωά που καλείται να ενσαρκώσει και να καταφέρει να τον αποδώσει στα μέγιστα. Μου αρέσει ο τρόπος σκέψης και δράσης του ηθοποιού, που προσωπικά εξιτάρει τη δημιουργική μου δυναμική. Έχω μότο μου τα λόγια του μεγάλου Δημήτρη Χορν: «Ο ηθοποιός εξομολογείται τον εαυτό του μέσα από τον ρόλο.» Αυτό είναι η ενσαρκωμένη μαγεία.

* Άπό πολύ μικρή ηλικία σχεδόν 7 ετών ξεκίνησα προπονήσεις στο τέννις. Το ένα τουρνουά έφερε το άλλο και κάπως έτσι ξεκίνησα τον πρωταθλητισμό. Ύστερα από 13 χρόνια στα γήπεδα έκανα το λάθος να το αφήσω… Τώρα πια ασχολούμαι μόνο ερασιτεχνικά.

* Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Ο κάθε καλλιτέχνης σου δίνει και κάτι διαφορετικό για να έχεις να δουλέψεις και να ενσαρκώσεις τον ρόλο που καλείσαι να υποδυθείς. Από κει και πέρα υπάρχει μια μεγάλη αγάπη για το έργο του Ζαν Πωλ Σαρτρ «Κεκλεισμένων των θυρών» αλλά και για το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Αλμπυ.

* Κλασσικά έργα τα οποία είναι ευσεβής πόθος για μένα. Ωστόσο υπάρχει πληθώρα αξιοσέβαστων έργων που θα μπορώ να μιλάω μέχρι αύριο αλλά και για τους λόγους που θα ήθελα να τους ενσαρκώσω….

* Γεννήθηκα στην Αθήνα. Είναι κομμάτι μου η πολυπολιτισμικότητα της. Λατρευώ τις βόλτες στο κέντρο, και όλες τις εκδηλώσεις που δημιουργούνται και έχει κάποιος την δυνατότητα να μάθει, να δει να θαυμάσει και ακόμα να πάρει μέρος…

* Στο Αll4fun μου αρέσουν πολλά πράγματα. Αρχικά να πω ότι δίνει το βήμα σε νέους καλλιτέχνες να μιλήσουν για την δουλειά τους. Είναι ένα site που όλοι εσείς που αφιερώνετε χρόνο σε όλο αυτό που έχετε στήσει δεν αποσκοπεί σε κάτι. Αφήνει λοιπόν έναν αέρα πιο ρομαντικό η προσπάθεια αυτή κάτι που λείπει γενικά από τις ζωές μας.

https://www.all4fun.gr/portal/to-prosopo-tis-evdomadas-2/29026-konstantina-varvarigou-ithopoios.html?fbclid=IwAR0X6L0BbTjhyTNV5osinyvogL_l_J7bAhG-nfKTw3TSbZgiNuFoX9s8v_8

49ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ

Επιτέλους να βρεθούμε μετά από τόσο άδοξο καιρό που πέρασε ανώφελος. Σας περιμένω να ιδωθούμε, να συνομιλήσουμε, να χαμογελάσουμε, να φωτογραφηθούμε και να γεμίσουν οι ψυχές μας που μένουμε πάντα φίλοι πιστοί…

Σάββατο 18/09, ώρα 20:00-22:00. Περίπτερα 144-146

εκδόσεις 24 γράμματα

Η ανάγνωση με τη συγγραφή ακολουθούν την ίδια δεξιότητα καθώς και τα δύο τρέφονται από πνευματική απόλαυση. 

Η αγάπη και η φροντίδα συγγραφέα και αναγνώστη για τα βιβλία είναι το αληθινό σημείο που τους ενώνει. Και οι δύο αλληλένδετες τάξεις -δεν θα υπήρχε η μία δίχως την άλλη- χάνονται στις σελίδες κάνοντας ταξίδια υπεραισθητά σαν να είναι άνθρωποι μιας άλλης ονειρικής φυλής. 

Ευχαριστώ φίλους και αναγνώστες που βρέθηκαν μαζί μου και σε αυτό το όμορφο ταξίδι. Ευχαριστώ κι εκείνους που δεν ήταν παρόντες, αλλά υπήρχα στη σκέψη τους. Να είμαστε καλά!

https://activenews.gr/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%bd.../...

“Παράτα με” 

του Δημήτρη Βαρβαρήγου

https://www.vakxikon.gr/parata-me-tou-dimitri-varvarigou/

Γράφει η Λεύκη Σαραντινού

Ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο για την ενδοοικογενειακή βία γραμμένο με την άκρως ρεαλιστική και ωμή πένα του Δημήτρη Βαρβαρήγου είναι το Παράτα με (Εκδόσεις Υδροπλάνο).

Όπως μας λέει ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου του πρόκειται για έναν σκληρό κείμενο το οποίο αποτελεί μία δριμεία καταγγελία απέναντι στην απάνθρωπη επιβολή, τη σεξουαλική παρενόχληση, τη σωματική και τη λεκτική βία και τον ψυχολογικό και σωματικό βιασμό. Σκοπός του είναι να αφυπνίσει συνειδήσεις και να γνωστοποιήσει το πρόβλημα, ωθώντας όλες αυτές τις γυναίκες που ζουν τον δικό τους Γολγοθά να βρουν τη δύναμη να μιλήσουν προκειμένου να βάλουν τέλος στα δεινά τους, να φωνάξουν "Παράτα με!" στους δυνάστες τους.

Κεντρική ηρωίδα είναι η Δανάη ή Κυκλάμινο - ο συγγραφέας επιλέγει να δώσει θεατρικού τύπου προσωνύμια σε όλους τους χαρακτήρες του, πλην του αληθινού τους ονόματος, προκειμένου να τονίσει τα ιδιαίτερα και υπερτονισμένα χαρακτηριστικά τους.

Η Δανάη είναι ένα νέο κορίτσι με όνειρα για τη ζωή της, τα οποία όμως θα θρυμματίσει ο πατέρας της, ο Γαρούφαλος - ή Φαλλός -. Η μητέρα Ευδοκία -ή Παράτα με- θα γίνει συνένοχος των ανομολόγητων μυστικών της Δανάης με την τακτική της συγκάλυψης. Μονάχα η γιαγιά Δανάη -Ισαβέλλα ή Κυκλάμινο- θα βρει τη δύναμη να αντισταθεί στο Κακό που εκπροσωπεί ο Φαλλός, όπως και η ίδια η εγγονή Δανάη όταν ο κόμπος φτάσει πια στο χτένι.

Η μικρή Δανάη είναι, επομένως η προσωποποίηση της Αθωότητας. Η γιαγιά της η προσωποποίηση του Καλού και ο Φαλλός του Κακού. Και η μητέρα, τέλος, είναι η προσωποποίηση της Μετάνοιας. Διαπράττει σωρηδόν τα λάθη, αλλά στο τέλος τα συνειδητοποιεί, πληρώνει για τις πράξεις της και αλλάζει τρόπο ζωής. Η Φρίντομ, ο Μάρκο και ο Βίκτορ, χαρακτήρες που μπαίνουν στην υπόθεση προς το τέλος του βιβλίου θα αποδειχτούν οι φύλακες άγγελοι της Δανάης.

Θα καταφέρει, λοιπόν, η Δανάη να ξεπεράσει τα ψυχικά και σωματικά της τραύματα και να βρει τη δύναμη που απαιτείται έτσι ώστε να ξεκινήσει τη ζωή της και πάλι από την αρχή στέλνοντας το οδυνηρό παρελθόν στη λήθη;

Οι χαρακτήρες του έργου, όλοι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, σκιαγραφούνται έντονα, επιδεικνύοντας πολλές φορές ακραία συμπεριφορά και δράση. Έτσι ο συγγραφέας καταφέρνει να προσδώσει την απαιτούμενη δύναμη στον λόγο του και να συγκλονίσει συθέμελα τις ψυχές των αναγνωστών του.

Η γραφή είναι σοκαριστική και πολλές φορές άκρως ρεαλιστική, είναι όμως διανθισμένη με ποιητικές και αλληγορικές πινελιές, οι οποίες εκφράζουν κυρίως κρίσεις του συγγραφέα για τα συμβάντα και γενικά σχόλια για την ίδια τη ζωή και την ανθρώπινη φύση. Γενικά, η καλοδουλεμένη γραφή του αποτελεί ένα από τα δυνατότερα σημεία του βιβλίου. Το τέλος είναι ξαφνικό, απότομο και αφήνει διαφορετικά περιθώρια ερμηνείας στον αναγνώστη.

Ο τόπος και ο χρόνος, επίσης, σκόπιμα δεν προσδιορίζονται. Έτσι ο Βαρβαρήγος κατορθώνει να τονίσει τη διαχρονικότητα του θέματος που πραγματεύεται. Και όντως, η σεξουαλική κακοποίηση, ο βιασμός και η σωματική βία μέσα στην οικογένεια είναι κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε και οπουδήποτε, ακόμη και μέσα στις καλύτερες οικογένειες, ακόμη και εκεί όπως δεν το περιμένει και δεν το φαντάζεται κανείς.

Ο υγιής έρωτας και η αληθινή αγάπη είναι τα μέσα που σε μαθαίνουν πως να κατασκευάσεις τον εαυτό σου.
Ωραίο ακούγεται αυτό μα δεν είναι αρκετό.
Σχεδόν πάντα αυτά δεν μένουν αλώβητα μπροστά στον φόβο, τον πόνο, τη θλίψη και το αίμα.
Κι όλα μαζί παίρνουν το ίδιο όνομα:
Οδύνη.
Κι όταν όλα αυτά γίνουν πράξεις, έχουν πάλι το ίδιο όνομα:
Θάνατος.

Εν κατακλείδι, το Παράτα με δεν είναι ένα απλό μυθιστόρημα. Πρόκειται πρωτίστως για ένα έξοχο ψυχογράφημα με πολλά θεατρικά και ποιητικά στοιχεία στην υπόθεση και τη γραφή. Τέλος, πρόκειται για ένα πόνημα άκρως επίκαιρο στη σημερινή εποχή όπου τα ποσοστά της ενδοοικογενειακής βίας παρουσιάζουν άνοδο όχι μονάχα στη χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

https://www.vakxikon.gr/parata-me-tou-dimitri-varvarigou/ 

χρόνος αΝυπεράσπιστος

Γυμνός σχεδόν από ευτυχία

μαζεύει απ’ τη σάπια έξαψη

κομμάτια σωμάτινα

διαμελισμένα

Τα λόγια όλο και πιο τυραννικά

σπορά στον πράσινο τοίχο επάνω

πληγές φυτρώσανε ως

ύποπτα ιδανικά

Μήτρα η μοναξιά

αναζητήσεις μεγαλώνει πνιγμένες

στην ασάφεια

ποιον να διαλέξει ελπίζοντας

σε έννομη ασωτία

μιαν ανταπόκριση να βρει

κατά παραγγελία

Οκτώβρης ήταν...

db...

Mar mi amor

Θάλασσα αγάπη μου 

https://exitirion.wordpress.com/.../dimitris.../...

Ευχαριστώ το exitirion, τον Σωτήρη Παστάκα και τους συνεργάτες για την ανάρτηση του διηγήματος μου: "Θάλασσα αγάπη μου"

https://exitirion.wordpress.com/2021/09/08/dimitris-varvarigos-thalassa-agapi-mou/?fbclid=IwAR3ilyPjgtf0LNNpN8BN3qLpwQdpCziI8O32fPmXtZ8PWR7ZzrX9wqYHvQ4

Εσυρε αργά, σχεδόν βαριεστημένα τα βήματα του στην αιώνια φρικαλέα παρουσία του στη ζωή. Πολλοί άκουγαν στο πέρασμα του να μουγκρίζει ως άγριο θηρίο το είναι του. «Γαμώ το στανιό σου τι θεός είσαι εσύ και δεν με τελειώνεις, να ησυχάσω. Μου πήρες ότι πολυτιμότερο είχα στη ζωή. Μού στέρησες τη χαρά, την ανάσα… γιατί με κρατάς τώρα, σε τρώνε οι ενοχές και με αφήνεις για να καλύψεις τα λάθη σου. Άντε να δω που το πας, ποιο θα είναι το σχέδιο σου που μου ετοιμάζεις για να παίξω;»

Δέκα επτά ολάκερα χρόνια η ίδια διαδρομή βρέξει χιονίσει. Τρεις τ’ απομεσήμερο έπαιρνε την κατηφόρα απ’ την ανατολική Favela του Rio nte Janeiro. Κάπου τετρακόσια βήματα μετρούσε μέχρι να φτάσει μπροστά στη θάλασσα. Καθόταν επάνω σε ένα σαπισμένο ξύλο ανάμεσα σε κουφάρια βάρκες στο viejo carnagio. Άναβε ταμπάκο ρούφαγε αμίλητος την πίκρα του κι άδειος, απονευρωμένος αγνάντευε μακριά στον ορίζοντα· σαν κάτι να πρόσμενε να φανεί.

Γι’ αυτό του το κάμωμα οι εργάτες τον περιγελούσαν και του φώναζαν κάθε που τον έβλεπαν: «Ε, βασιλιά Αιγαία, ακόμα περιμένεις τον Θησέα;». Γελούσαν και με άλλα αναιδή χωρατά, μα εκείνος δεν τους έδινε σημασία. Ποτέ δεν είχε αντιγυρίσει κουβέντα όταν βρισκόταν εκεί. Λες ήταν εκκλησία, λες ο ιερός τόπος του. Σαν να έπινε ήρεμο φαρμάκι κι έσβηνε το παρόν. Εκεί μόνο το παρελθόν αιωρούνταν στις σκέψεις του. Ζωντάνευε ο κόσμος του, έπαιρνε χρώματα της γης και της θάλασσας. Γέμιζαν φωνές παιδικές τα αφτιά του και χαιρότανε, μα δεν το έδειχνε. Ήθελε να σηκωθεί να χορέψει, να τραγουδήσει, μα δεν το έκανε. Ποτέ δεν τόλμησε.

Άλλωστε, μετά το τραγικό ναυάγιο άλλαξε η ιδιοσυγκρασία του. Τσακίστηκε η ψυχή του· σαν να ‘γινε με μιας παλαιότερη από χίλια χρόνια. Σταμάτησε κάθε του δούλεψη, μόνο ανάσαινε κι αυτό γιατί δεν είχε από μόνος του τη δύναμη να την σταματήσει. Εφιάλτες φώλιασαν μέσα του και χάθηκε στην απομόνωση της σιωπής για να τους πολεμήσει. Μόνο κάποιες φορές έβγαζε πνιγηρά μουγκρητά, μα ποτέ εναντίον κάποιου άλλου, μόνο εναντίον του θεού.

Κανέναν δεν άφηνε στο carnagio να τον πλησιάσει, παρά μόνο εκείνο το λατίνικο ευλύγιστο σώμα της Alba. Έκανε χώρο να κάθεται πλάι του όταν τον πλησίαζε. Δεν κοιτάζονταν, ούτε μιλούσαν, δεν είχαν αλλάξει κουβέντα από πότε. Μόνο δάκρυα μοιράζονταν αν τύχαινε ο ένας να κοιτάξει κατάματα τον άλλον. Έμεναν στυλωμένοι να κοιτάζουν στον ίδιο βαθύ προορισμό της θάλασσας. Του άφηνε ένα πακέτο ταμπάκο και με ένα αέρινο άγγιγμα του χάιδευε απαλά την πλάτη, να του δώσει κουράγιο· και στιγμές αργότερα έφευγε.

Εκείνος τότε άκουγε να χτυπάει η καρδιά του όπως του καπιτάνο Liandro, του γιου του. Είκοσι πέντε χρόνων παλικάρι, τον πήρε εκείνη η ξελογιάστρα στα σκοτεινιασμένα κύματα της.

Η Alba, ο έρωτας του, έμεινε πιστή να μην θέλει άλλον να αγγίξει τη σάρκα της. Γερνούσε με τη θύμηση του. Εκείνη τη μέρα, μετά από δέκα επτά χρόνια, πριν προλάβει η Alba, να τραβήξει το χέρι της από την πλάτη του, τον ένιωσε να γέρνει και για πρώτη φορά άκουσε καθαρά τη βραχνή φωνή του. Mar mi amor.

χρόνος ανυπεράσπιστος

(από τη συλλογή ποιημάτων)

Μια ξεχασμένη ανάσα έξω απ’ την πόρτα, μπήκε στο άγνωστο πλέον σπίτι. 

Άνοιξε την ντουλάπα, σκόνη ξεχύθηκε ο φυλαγμένος χρόνος.

Το παλιό πάτωμα έπαψε να τρίζει στο ανάλαφρο πάτημα. 

Σιωπές φορέσανε τα πολύχρωμα φουστάνια 

αισχρά τα παγωμένα λόγια καρφώθηκαν στον πράσινο τοίχο.

Παράξενα που γίνανε τα βράδια 

μπλέχτηκαν στα μαλλιά να σβήσουνε μνήμες.

Ακόμη και οι προφυλάξεις δίχως αιδώ 

φορέσανε σκοτάδια να σωπάσουν τα ονόματα 

επάνω στα άσπρα σώματα.

Η ζάχαρη έσταζε κόκκους δηλητήριο στην κουζίνα

Τι παράξενο…

Πόσο γρήγορα παλιώσανε όλα;

Σα να μην υπήρξαν ζωές.

db...

ΥΠΑΤΙΑ

του Δημήτρη Βαρβαρήγου!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24γράμματα.

https://www.facebook.com/24grammata/videos/611258866727559

η διαφήμιση προβάλλεται καθημερινά 10:00 στην Ερτ 3

"Έξι ολόκληρα χρόνια κράτησε η συγγραφή μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το έργο το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό" υπογραμμίζει ο συγγραφέας του έργου και συνεχίζει:

"Υπήρξαν στιγμές που ζωντάνευε μέσα μου το πνεύμα της. Με κυρίευε η προσωπικότητα της και μέσω των γνώσεων της οδηγούσε το χέρι μου να γεμίζει τις σελίδες με τη δράση της.

Όπως τότε που υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες γυναικείες μορφές και δίδασκε όπου μπορούσε στο πανεπιστήμιο, στη βιβλιοθήκη, στους δρόμους μαθηματικά, αστρονομία και πλατωνική φιλοσοφία, δίδαξε και σε μένα τον αρχαίο ελληνικό ιδεαλισμό με τις αμέτρητες Αρετές του".

dimitrisbarbarigos.blogspot.com

https://www.facebook.com/24grammata/videos/611258866727559

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Διγενής Ακρίτας. Θεοδώρα. Η στάση του Νίκα

Επανακυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Άγκυρα τα βιβλία με θεματικές από το Βυζάντιο. Μια εποχή δύσκολη όσο και πλούσια ιστορικά. Επελέγησαν αυτοί οι τέσσερεις σημαντικοί σταθμοί -Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Διγενής Ακρίτας. Θεοδώρα. Η στάση του Νίκα- για να δώσουν το στίγμα των ιστορικών γεγονότων και των ανθρώπων που πρωταγωνίστησαν.

dimitrisbarbarigos.blogspot.com

https://www.facebook.com/stavrosgirgenis/posts/3285884878318934

Συγχαρητήρια σε όλους γι' αυτό τον πλούσιο από κάθε άποψη τόμο. Για την ανθολόγηση τον Σωτήρη Παστάκα τον Σταύρο Γκιργκένη και τη Δήμητρα Κουβατα. Τον Ιωάννη Καζάζη για τον πρόλογο και τις εκδόσεις Ζήτρος γι' αυτό το σοβαρό και διαχρονικό βιβλίο με 350 ποιητές, πάνω από 200 χρόνια νεοελληνικής ποίησης εμπνευσμένης από την αρχαία Ελλάδα. Μια πραγματική εγκυκλοπαίδεια αρχαιόθεμου ποιητικού λόγου που πρέπει να υπάρχει σε κάθε βιβλιοθήκη.

Η δική μου συμμετοχή με δύο ποιήματα: Πασίχαρον Έαρ & Εκάβη.

350 ποιητές, πάνω από 200 χρόνια νεοελληνικής ποίησης εμπνευσμένης από την αρχαία Ελλάδα. Μια πραγματική εγκυκλοπαίδεια αρχαιόθεμου ποιητικού λόγου. Το προλογικό σημείωμα του Ι.Ν.Καζάζη είναι πιθανώς το τελευταίο ολοκληρωμένο κείμενο που παρέδωσε εν ζωή ο σπουδαίος πανεπιστημιακός δάσκαλος. Αντιγράφω ταπεινά και εν είδει τιμής από τον πρόλογό του:

"Η ανά χείρας Ανθολογία διαφέρει από όλες τις ανθολογίες νεοελληνικής ποίησης που ξέραμε ως τώρα, αρχής γενομένης από την κλασική επτάτομη (και, μετά, οκτάτομη) του Λίνου Πολίτη των μέσων της δεκαετίας του 1960, και φτάνοντας ως την καινοτόμο «συγχρονική» ανθολογία της Ελληνικής Ποίησης του 20ού αιώνα του Ευριπίδη Γαραντούδη του 2008... Οι επιμελητές Σωτήρης Παστάκας, Σταύρος Γκιργκένης και Δήμητρα Κουβάτα της νέας ανθολογίας, που φέρει τον εύγλωττο τίτλο Τα δείπνα του Ομήρου: Μύθος και αρχαία ιστορία στη Νεοελληνική Ποίηση. Μια Ανθολογία από τον Σολωμό ως τις μέρες μας, παραδίδουν στο κοινό μια περιεκτική δειγματοληψία της πλούσιας αρχαιόθεμης ή αρχαιόμυθης νεοελληνικής ποίησης που έχει γραφεί στα τελευταία διακόσια χρόνια. Στα τρία μέρη της [(α) 1800-1899, (β) 1900-1950, (γ) 1951-2000] φιλοξενούνται σχεδόν 350 ποιητές, καταταγμένοι κατά τη χρονολογική σειρά γέννησής τους: ο πρώτος ποιητής του πρώτου τόμου, ο Μιχαήλ Περδικάρης, είναι γεννημένος το 1766∙ τελευταίος του τρίτου, είναι ο ποιητής Βασίλης Πανδής, γεννημένος το 1997... Χρειαζόταν όμως μια ανθολογία αυτής της έκτασης (που κατάφερε να συγκεντρώσει δείγματα από τριακόσιους πενήντα ποιητές, χωρίς να εξαντλεί βέβαια τον κατάλογο ούτε των ποιητών ούτε των ποιημάτων), για να γίνει επισκοπήσιμο το πεδίο, με τρόπο που συνάμα επιτρέπει μια ματιά σε ολόκληρη ουσιαστικά την ποιητική μας παράδοση, με όλα τα τεχνοτροπικά ρεύματά της και τις ιδεολογικές της αιρέσεις. Τούτο συμβαίνει τώρα για πρώτη φορά, και χαιρετίζεται, διότι θα ανοίξει διά-πλατα την πόρτα στο αναγνωστικό κοινό, που θα ανακαλύψει και θα απολαύσει την ποίηση αυτή∙ ερεθίσματα όμως θα δώσει και στους ειδικούς μελετητές, για τις συνθετικότερες εκείνες ερμηνείες, για τις οποίες είναι ώριμοι οι καιροί..."

Ποιητές που ανθολογούνται:

ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΟ

Ποιητές γεννημένοι έως το 1899

ΜΙΧΑΗΛ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ (1766-1828)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ (1767-1838)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΗΛΑΡΑΣ (1771-1823)

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (1772-1847)

ΙΑΚΩΒΟΣ ΡΙΖΟΣ ΝΕΡΟΥΛΟΣ (1778-1849)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΗΣ (1781-1831)

ΙΑΚΩΒΟΣ ΡΙΖΟΣ ΡΑΓΚΑΒΗΣ (1784-1855)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ (1787-1856)

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ (1792-1869)

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΤΕΣΗΣ (1794-1875)

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ (1798-1857)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ (1800-1880)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΥΤΣΟΣ (1803-1863)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΛΟΚΩΣΤΑΣ (1805-1858)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΟΥΤΣΟΣ (1806-1868)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΖΟΣ ΡΑΓΚΑΒΗΣ (1809-1892)

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΑΛΤΕΛΗΣ (1810-1849)

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ (1811-1901)

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ (1817-1886)

ΗΛΙΑΣ ΤΑΝΤΑΛΙΔΗΣ (1818-1876)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΣΙΔΩΡΙΔΗΣ-ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ (1819-1890)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ (1820-1869)

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΦΕΝΤΟΥΛΗΣ (1824-1893)

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ (1824-1879)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΣΟΥΤΣΑΣ (1824-1873)

ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΟΛΥΛΑΣ (1825-1896)

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ (1826-1911)

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ (1828-1903)

ΞΕΝΟΦΩΝ ΡΑΦΟΠΟΥΛΟΣ (1828-1852)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ (1833-1907)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Σ. ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ (1834-1854)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ (1834-1895)

ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΛΑΧΟΣ (1838-1920)

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ (1838-1895)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ (1841-1898)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ (1843-1873)

ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ (1844-1917)

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ (1844-1874)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ (1849-1896)

ΝΕΟΚΛΗΣ ΚΑΖΑΖΗΣ (1849-1936)

ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΑΜΠΕΛΑΣ (1850-1926)

ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ (ΡΑΜΠΑΓΑΣ, 1850-1889)

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΤΖΙΣΚΟΣ (1850-1917)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ(Σ) (1851-1903)

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΜΠΡΟΣ (1851-1919)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΛΛΗΣ (1851-1935)

ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΒΕΛΕΓΓΙΟΣ (1851-1936)

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΝΝΙΝΟΣ (1852–1934)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ (1853-1919)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΚΑΣΙΑΝΟΣ (1853-1908)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΟΚΟΣ (1854-1929)

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ (1855-1913)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΚΚΟΣ (1856-1891)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (ΖΑΝ ΜΟΡΕΑΣ, 1856-1910)

ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΠΑΣ (1858-1932)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ (1859-1951)

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (1859-1943)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΗΣ (1859-1938)

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ (1860-1912)

ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ (1862-1949)

ΠΑΥΛΟΣ ΓΝΕΥΤΟΣ (1862-1955)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ (1862-1924)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ (1863-1933)

ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ (1866-1937)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ (1867-1945)

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ (1869-1943)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ (1870-1942)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΤΟΚΗΣ (1872-1923)

ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΙΜΕΖΑΣ (ΛΑΥΡΑΣ, 1873-1952)

ΗΛΙΑΣ ΒΟΥΤΙΕΡΙΔΗΣ (1874-1941)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΓΙΑΞΗΣ (1874-1941)

ΠΕΤΡΟΣ ΖΗΤΟΥΝΙΑΤΗΣ (1875-1909)

ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ (1877-1912)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΘΑΙΟΣ (1878-1955)

ΠΕΤΡΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ (1879-1941)

ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝΤΡΙΝΟΥ (1879-1974)

ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ (1879-1932)

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ (1880-1947)

ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΓΝΗΣ (1880-1953)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΕΛΑΧΡΙΝΟΣ (1880-1952)

ΑΙΜΙΛΙΑ ΔΑΦΝΗ (1881-1941)

ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ (1881-1962)

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΚΙΠΗΣ (1881–1952)

ΝΙΚΟΣ ΧΑΝΤΖΑΡΑΣ (1881-1949)

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΦΝΗΣ (1882-1947)

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957)

ΑΡΙΣΤΟΣ ΚΑΜΠΑΝΗΣ (1883-1956)

ΣΠΥΡΟΣ ΝΙΚΟΚΑΒΟΥΡΑΣ (1883-1952)

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΓΕΡΗΣ (1884-1973)

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ (1884-1974)

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ (1884-1951)

ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ (1885-1968)

ΜΑΡΙΝΟΣ ΣΙΓΟΥΡΟΣ (1885-1961)

ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ (1886-1958)

ΟΜΗΡΟΣ ΜΠΕΚΕΣ (1886-1971)

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ (1886-1979)

ΦΩΤΟΣ ΓΙΟΦΥΛΛΗΣ (1887-1981)

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΠΑΤΑΛΑΣ (1887-1971)

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ (1888-1944)

ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ (1888-1942)

ΜΙΛΤΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ (1889 -1940)

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ (1890-1964)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΡΙΣΙΜΙΤΖΑΚΗΣ (1890–1947)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ (1890-1973)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ (1890-1969)

ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ (1890-1953)

ΙΩΣΗΦ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ (1890-1923)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΤΕΡΗΣ (1891-1967)

ΤΑΚΗΣ ΜΠΑΡΛΑΣ (1893-1974)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ (1893-1984)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΙΝΑΛΙΩΤΗΣ (1894-1982)

ΔΩΡΑ ΜΟΑΤΣΟΥ-ΒΑΡΝΑΛΗ (1895-1979)

ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ (1895-1976)

ΠΑΝΟΣ ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ (1895-1931)

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (1896-1981)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ (1896-1928)

ΓΛΑΥΚΟΣ ΑΛΙΘΕΡΣΗΣ (1897-1965)

ΚΛΕΑΡΕΤΗ ΔΙΠΛΑ-ΜΑΛΑΜΟΥ (1897-1977)

ΤΙΜΟΣ ΜΑΛΑΝΟΣ (1897-1984)

ΜΑΥΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (1897-1957)

ΚΩΣΤΗΣ ΒΕΛΜΥΡΑΣ (1898-1960)

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ (1899-1944)

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΡΙΒΑΣ (1899-1942)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΙΝΤΙΑΝΟΣ (1899-1968)

ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

1900-1950

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ (1900-1976)

ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (1900-1943)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ (1900-1971)

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ (1901-1975)

ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ (1901-1998)

ΙΩΑΝΝΗΣ Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (1901-1982)

ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΖΙΤΣΑΙΑ (1902-1995)

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ (1902-1930)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΣ (1903-1996)

ΠΑΥΛΟΣ ΚΡΙΝΑΙΟΣ (1903-1986)

ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ (1903-1984)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΡΑΣ (1906-1990)

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ (1907-1985)

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΑΣ (1907-1988)

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ (1907-1990)

ΟΡΕΣΤΗΣ ΛΑΣΚΟΣ (1908-1992)

ΝΙΚΟΣ-ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ (1908-1993)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ (1908-1941)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ (1909-1956)

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΞΥΔΗΣ (1909-1985)

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗΣ (1909-1986)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (1909-1990)

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ (1910-1975)

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ (1910-1982)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΤΣΑΣ (1910-1969)

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ (1911-1992)

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (1911-1996)

ΖΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ (1911-2005)

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ (1912-1991)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΡΟΚΟΣ (1912-1993)

ΜΗΝΑΣ ΔΗΜΑΚΗΣ (1913-1980)

ΡΕΝΑ ΚΑΡΘΑΙΟΥ (1913-2013)

ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ (1915-2004)

ΚΡΙΤΩΝ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ (1916-1979)

ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ (1916-2011)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΑΛΗΣ (1917-1996)

ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΠΑΥΛΕΑΣ (1917-2005)

ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ (1917-1981)

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΖΑΔΕΣ (1918-1997)

ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΡΙΔΗΣ (1919-1984)

ΙΑΣΩΝ ΔΕΠΟΥΝΤΗΣ (1919-2008)

ΑΡΗΣ ΔΙΚΤΑΙΟΣ (1919-1983)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ (1919-1998)

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ (1919-2005)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΕΚΑΒΑΛΛΕΣ (1920-2008)

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ (1920-2010)

ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ (1920-1998)

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ (1921-2001)

ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ (1920-1978)

ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ (1921-2019)

ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ (1921-1985)

ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ (1921-2006)

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (1922-1978)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ (1922-1985)

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ (1922-1988)

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Θ. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (1922-1996)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ (1922-1987)

ΠΑΝΟΣ ΘΑΣΙΤΗΣ (1923-2008)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΛΑΣ (1924-2020)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ (1924-2006)

ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (1924-2008)

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ (1925-2005)

ΣΤΑΥΡΟΣ BΑΒΟΥΡΗΣ (1925-2008)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΥΚΑΡΗΣ (1925-1982)

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ (1926-1990)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ (1927-2007)

ΛΥΝΤΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ (1927-2013)

ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ (1927)

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ (1928)

ΤΑΣΟΣ ΚΟΡΦΗΣ (1929-1994)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗΣ (1930-1991)

ΝΙΚΟΣ-ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ (1931-1996)

ΝΙΚΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (1931-2012)

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ (1931-2020)

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ (1931-2020)

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΖΕΝΑΚΟΣ (1932-2017)

ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ (1932-2014)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΗΣ (1933)

ΤΑΣΟΣ ΔΕΝΕΓΡΗΣ (1934-2009)

ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ (1935-2003)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΤΖΑΛΗΣ (1935)

ΖΩΗ ΣΑΜΑΡΑ (1935)

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ (1936)

ΤΑΣΟΣ ΓΑΛΑΤΗΣ (1937)

ΑΝΕΣΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ (1937-1994)

ΤΑΣΟΣ ΦΑΛΚΟΣ (1937)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΛΙΣ (1938-2012)

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ (1938)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΑΚΗΣ (1938-2018)

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ (1939-2020)

ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΣΚΩΦ (1939-1998)

ΠΙΤΣΑ ΓΑΛΑΖΗ (1940)

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ (1940-2015)

ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ (1940-2003)

ΜΕΛΙΤΑ ΤΟΚΑ-ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ (1940)

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ (1940)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΊΣΑΡΗΣ (1941)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ (1943-2015)

ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗΣ (1943)

ΧΑΡΑ ΠΡΕΒΕΔΩΡΟΥ (1943)

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ (1943-2011)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ (1944)

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ (1944)

ΑΛΕΞΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΣ (1944-1980)

ΝΑΣΟΣ ΒΑΓΕΝΑΣ (1945)

ΠΑΝΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΗΣ (1945)

ΚΩΣΤΑΣ ΣΟΦΙΑΝΟΣ (1945)

ΑΝΤΕΙΑ ΦΡΑΝΤΖΗ (1945)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΛΕΣΚΗΣ (1946)

ΤΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣΤΑΘΗΣ (1946-1999)

ΝΙΚΟΣ ΔΟΪΚΟΣ (1947)

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΠΕΚΑΤΩΡΟΣ (1947-2006)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΙΛΗΣ (1947)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΖΑΜΠΑ (1948)

ΛΕΥΚΙΟΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ (1948)

ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΤΖΑΚΗ (1948-2016)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΡΑΒΟΣ (1948-1987)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ (1948)

ΑΝΝΑ ΔΕΡΕΚΑ (1949)

ΤΖΕΝΗ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗ (1949)

ΝΙΚΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ (1949)

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΑΡΑΚΗΣ (1949)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ (1949)

ΞΑΝΘΟΣ ΜΑΪΝΤΑΣ (1950)

ΒΙΒΛΙΟ ΤΡΙΤΟ

1951-2000

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ (1951)

ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ (1951)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ (1951)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ (1951)

ΛΙΛΗ ΝΤΙΝΑ (1951)

ΕΚΤΩΡ ΠΑΝΤΑΖΗΣ (1951)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΙΣ (1951)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ (1951)

ΗΛΙΑΣ ΓΚΡΗΣ (1952)

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΚΟΚΚΙΝΟΣ (1952)

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ (1952)

MΙΧΑΛΗΣ ΠΙΕΡΗΣ (1952)

ΛΑΜΠΡΟΣ ΣΠΥΡΙΟΥΝΗΣ (1952-2018)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ (1952)

ΚΟΥΛΑ ΑΔΑΛΟΓΛΟΥ (1953)

ΝΟΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ (1953-2007)

ΝΙΚΟΣ ΛΑΔΑΣ (1953-1979)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣΜΑΝΙΔΗΣ (1953)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ (1953)

ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (1954)

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ (1954)

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ (1955)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ (1955-2011)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ (1955)

ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΛΙΑΜΟΣ (1955)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ (1955)

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ (1955)

ΚΩΣΤΑΣ Α. ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ (1955).

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΤΗΣ (1956)

ΔΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ (1956)

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΣΣΟΣ (1956)

ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ (1957)

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ (1957)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ (1957)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ (1958)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΙΑΣ (1958)

ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ (1958-2005)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ (1958)

ΠΟΛΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗ (1958)

ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΝΗΣ (1959)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΙΤΣΙΝΙΩΤΗΣ (1959)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ (1959)

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ (1959)

ΣΠΥΡΟΣ Λ. ΒΡΕΤΤΟΣ (1960)

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ (1960)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ (196Ο)

ΑΝΤΩΝΗΣ Δ. ΣΚΙΑΘΑΣ (1960)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ (1961)

ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΑΛΗΣ (1961)

ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΡΚΟΥΤΑΣ (1961)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ (1961)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ (1961)

ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ (1962)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ (1962)

ΓΙΑΝΝΗΣ Η. ΠΑΠΠΑΣ (1962)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΚΑΣ (1962)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΤΑΚΗΣ (1963)

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ (1963-2020)

ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΜΥΑΡΗΣ (1963)

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΓΑΡΑΝΤΟΥΔΗΣ (1964)

ΦΟΙΒΗ ΓΙΑΝΝΙΣΗ (1964)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ (1964)

ΕΛΕΝΗ ΑΡΤΕΜΙΟΥ-ΦΩΤΙΑΔΟΥ (1965)

ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΤΩΝΙΔΟΥ (1965)

ΕΛΕΝΗ ΚΟΦΤΕΡΟΥ (1965)

ΕΥΤΥΧΙΑ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ (1965)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ (1965)

ΜΑΝΙΑ ΜΕΖΙΤΗ (1965)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ (1966)

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΚΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (1966)

ΞΑΝΘΙΠΠΗ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ (1967)

ΕΙΡΗΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ (1967)

EΛΣΑ ΚΟΡΝΕΤΗ (1967)

ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΚΥΡΙΑΖΗΣ (1967)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (1967)

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΑΥΡΑΚΗ (1967)

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΑΣ (1967)

ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΠΟΤΟΝΑΚΗ (1968)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ (1968)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ (1968)

ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ (1969)

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ (1969)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΚΗΣ (1969)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ (1969)

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (1969)

ΡΙΑ ΦΕΛΕΚΙΔΟΥ (1969)

ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (1970)

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΛΟΒΕΛΩΝΗ (1970)

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΒΑΤΑ (1970)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ (1970)

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΝΤΕΡΤΣΑΣ (1970)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ (1972)

ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΚΙΡΓΚΕΝΗΣ (1972)

ΣΠΥΡΟΣ ΚΙΟΣΣΕΣ (1972)

ΜΑΡΙΑ ΛΑΤΣΑΡΗ (1972)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (1972)

ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΑΝΟΥ (1972)

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΑΥΡΟΥΔΗ (1973)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥΣΣΑΣ (1973)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΑΣ (1973)

ΔΗΜΟΣ ΧΛΩΠΤΣΙΟΥΔΗΣ (1973)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΣ (1974)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (1974)

ΧΡΙΣΤΟΣ Ρ. ΤΣΙΑΗΛΗΣ (1974)

ΛΙΝΑ ΦΥΤΙΛΗ (1974)

ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ (1975)

ΜΑΚΗ ΚΩΣΤΟΥΛΑ (1975)

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ (1975)

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΛΙΑΚΟΥ (1976)

ΑΝΤΖΕΛΑ ΓΕΩΡΓΟΤΑ (1977)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΙΓΚΑΣ (1977)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΕΒΕΔΟΥΡΑΚΗΣ (1977)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΨΑΛΤΗΣ (1977)

ΠΕΤΡΟΣ ΓΚΟΛΙΤΣΗΣ (1978)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΚΗΣ (1978-2020)

ΣΠΥΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ (1979)

ΘΩΜΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ (1979)

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΒΟΛΚΩΦ (1980)

ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ (1980)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ (1980)

ΝΙΚΗ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ (1980)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΥΚΑΣ (1981)

ΣΑΜΣΩΝ ΡΑΚΑΣ (1981)

ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (1981)

ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΔΗΜΟΥ (1982)

ΧΑΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ (1982)

ΣΑΒΒΑΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ (1984)

ΑΝΝΑ ΓΡΙΒΑ (1985)

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΓΙΩΣΑ (1986)

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΖΑΡΔΟΥΚΑ (1986)

ΣΤΑΘΗΣ ΙΝΤΖΕΣ (1986)

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (1986)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΤΣΗΣ (1986)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΡΔΑΣ (1989)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΡΡΥΒΑΝΤΗ (1989)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ (1991)

ΙΩΑΝΝΑ ΛΙΟΥΤΣΙΑ (1992)

ΣΤΕΛΛΑ-ΛΟΥΙΖΑ ΚΑΤΣΑΜΠΗ (1995)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΔΗΣ (1997)