είναι φορές που τα δυο ονόματα

μισεύουν τις μνήμες

αποφεύγουν να θυμούνται

ζουν δηλώνοντας

αιχμηρές απουσίες

τα κοινά ζώα οι αισθήσεις

συνεχίζουν να αιμορραγούν

κι ας καμώνονται πως άλλαξαν

προσωπεία

κι ας περπάτησαν πλάι τους

επτά ολόκληρα βήματα οικειότητας

χάθηκαν στην ουτοπία οι αλήθειες

σαπίζουν όσες ανώνυμες

μείναν’ απροστάτευτες

απ’ τις σκιές που όρθωσαν ανάστημα

τα δυο ονόματα άλλαξαν χέρι

στο παλιό κλειδί

μήπως και πάψουν να ουρλιάζουν

οι σιωπές στους απόντες

μα ο λύκος επιστρέφει πάντα

την ώρα της αμφιλύκης

τις στιγμές που οι ανάγκες

πεθαίνουν αβοήθητες