Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΤΟΙ
θεατρικό έργο για τη ζωή της Μαρίνας Τσβετάγιεβα


Είμαι τρελή… ενώ έχω πονέσει, έχω σπαράξει…
κι όμως, πόσο μου λείπουν όλα ετούτα, το τελευταίο διάστημα…
δεν αντέχω να ζήσω χωρίς την παραφορά ενός έρωτα…
τις πίκρες και τους πόνους μιας αγάπης…
είναι στείρα η ευθεία ζωή… άπνοη…
δεν είναι για μένα αυτή…
δεν θα χωρέσω στις ρωγμές του αμυδρού χρόνου…
πάντα, από μικρή, από πολύ νωρίς, είχα μέσα μου…
είχα βαθιά μέσα μου φυλαγμένο ένα μυστικό…
ήμουνα πάντα ερωτευμένη…
νωρίς νωρίς είχαν ξυπνήσει οι ηδονές της μεθυσμένης νιότης μουκαι ξεσπούσαν όλα τα παραληρήματα των φαντασιακών μου απαιτήσεων.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

"Anima Mia"
απόσπασμα από το μυθιστόρημα



Anima mia… Λοιπόν, άκουσε. Αν θέλεις να γλιτώσεις από τη λαίλαπα που λέγεται άνθρωπος, ακολούθησε τους εξής κανόνες:
Να μη μιλάς, να μη γελάς, να μη φανερώνεις την ψυχή σου, να μην πετυχαίνεις το σκοπό σου, να μην είσαι ή να μη φαίνεσαι καλά.
Να μην έχεις γνώμη, γνώση, παιδεία και ομορφιά, εσωτερική ή εξωτερική.
Να μην ικανοποιείσαι με το ιδιαίτερο, υπάρχει το κοινότοπο να σε καλύπτει.
Να μην είσαι καλλίλογη, καλόπιστη και γενικά τίποτα με όποιο συνθετικό του καλού.
Να μην είσαι Άνθρωπος -και γενικά να μη φέρεσαι ανθρώπινα, εδώ δεν είναι Παράδεισος -άλλη μια τεχνητή προσδοκία, προσφορά στους αδύναμους.
Έχε κατά νου πως τα ανθρώπινα ιδανικά έχουν αλλάξει και πρέπει να το χωνέψεις.
Να είσαι η ψυχή που ψάχνει μέσα σε μύχια συναισθήματα και σκέψεις.
....η συνέχεια σε λίγο καιρό από το βιβλίο.....

www.dvarvarigos.gr
http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr

Ευδόκιμοι ΧρόνοιΕίναι εκείνες οι στιγμές που μέρα νύχτα τα λόγια λύτρωση γίνονται στις ελλείψεις. Λόγια που σηκώνουν πυρετό στον ατελείωτο έρωτα των γήινων ασήμαντων πραγμάτων.Πως αλλιώς να εκφραστεί η έμπνευση που σαν ξημέρωμα προβάλλει να φωτίσει τα τεράστια μάτια, το απίθανο βλέμμα, την κατάλευκη σάρκα, τα χείλια που η ντροπή και θυμός ανασηκώνουν μ’ ένα χαμόγελο
τάχα αχνής αμηχανίας.

Χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν ένας φίλος που κάνει διακοπές στην Φολέγανδρο.
«Τι κάνεις;» «Γράφω» «Τέτοια εποχή;… χάνεις τη ζωή σου… παράτησε τα όλα, πάρε το καράβι κι έλα» «Όλες οι εποχές για μένα, φίλε, είναι το γράψιμο… είναι ο αληθινός μου κόσμος! απάντησα ευχόμενος, «καλά μπάνια»…κι εκείνος έκλεισε με τη φράση: «Είσαι τρελός». 
Εκείνη τη στιγμή έγραφα ακριβώς αυτό το απόσπασμα από το μυθιστόρημα: 
«Ευδόκιμοι χρόνοι»…
«Αύγουστος ήταν… έντεκα μέρες κιόλας κύλησαν σαν νερό μέσα σε βλέμματα
που πενθούν στο ξελόγιασμα του χρόνου. Μα πώς να σπάσουν οι σιωπές τα σημάδια της νύχτας που μετατρέπουν τα όνειρα σε εφιάλτες. Όλα είναι μελετημένα με σκοπό ιερό. Ο αέρας μυρίζει ιδρώτες παράδοξων επιθυμιών. Ορμόνες ξεσπούν από παντού τα σπλάχνα. Ωκεανοί από υγρές επιθυμίες…
Κι εσύ, Μικρή μου Πόρνη…....................
«η συνέχεια στο βιβλίο»……


Σκιές…
Στην ανήλικη πρόθεση 
η ενήλικη μεταμόρφωση.
Το σκοτάδι αγκάλιασε βήματα 
στην άμμο χνάρια βαθαίνοντας…
Αβέβαιη τυλίχτηκε η σιωπή με κόκκινο μετάξι,
στο αντρικό χάδι. 
Τα κύματα μέτρησε ψελλίζοντας 
μέχρι το δέκα 
κι ατόφια η έξαψη μέθυσε τα λόγια.
Σκιές ανέμελες τα χέρια σμίλευσαν
κορμί ξωτικού, 
σάρκα αρχαίας εταίρας
τα στήθη την ελευθερία ήπιαν 
του αίματος
κι όλες οι ανάσες ανερμήνευτα
χάθηκαν στην απρόσμενη απώλεια 
να μαθαίνουν τη θάλασσα.


Ιούλης ήταν….
Σε ευδόκιμους χρόνους Νέες ανάσες δοσμένες 

db



Φυγή στη δυστυχία η ζωή που βγαίνει έρημη από το σπίτι… 
κάλπικα χαμόγελα, κάλπικοι ηχηροί χαιρετισμοί, ματιές αδέξιες, βουλιμικές να ψάχνουν απελπισμένα κήπους μυστικούς απαραίτητους, μπας και γεμίσουν ευωδιά το σώμα που σαν ψυγείο άδειο, ψυχρό, θέλει να γεμίσει τα σπλάχνα με φρέσκο ψωμί, βούτυρο, γάλα, μακαρόνια, φακές, σκυλίσιες τροφές, φαλλούς και ψεύτικα όνειρα, σε χρόνους δυστυχώς που φέρνουν το τσαλάκωμα στη σάρκα.
Πως θ’ αντέξει η ψυχή τη μοναξιά… μέσα στα νεύρα και τον εκνευρισμό θα ζητιανεύει το ανέλπιδο, όσο το γάλα θα ξινίζει και το βούτυρο θα λιώνει στις βαθιές ρυτίδες.
-Άννα… να σου πω την αλήθεια που κατάλαβα; μόνο ο σκύλος μου, μ’ αγάπησε…




Μα πως καταφέρνει ετούτη η σιωπή να κάνει τις ώρες σκοτεινές, πυρετικά ανυπόμονες μέσα στις φωνές του κόσμου, στην κίνηση των λεωφόρων και των τρένων ψάχνοντας μια λέξη που θα χαρίζει ανάσες γράφοντας στο θαμπωμένο τζάμι από ιδρώτες αγωνίας και αισθησιασμών...

www.dvarvarigos.gr