Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

www.dvarvarigos.gr
Σε είδα...
Ύστερα σε είδα να μιλάς.
Με το φεγγάρι βάφτηκε το βλέμμα σου
ασημί.
Τη ζωή χόρευε η ψυχή σου
Αντίθετα στον Άνεμο υπήρχε αυτούσιο
το χαμόγελο.
Με ανέμελο γέλιο σάρκασες τη βροχή.
Ύστερα σε είδα να μιλάς με το ανέφικτο
και η καρδιά σου χάραξε
μια κόκκινη αμαρτία στο χώμα.

www.dvarvarigos.gr

www.facebook.com/profile.php?id=1215307483


Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015


Anima mia, απόσπασμα από το το βιβλίο

Ανολοκλήρωτα όλα. Ξαφνικά βλέπεις τα χέρια σου αδειανά… μόνη και υπεύθυνη για σένα και όλους τους άλλους! Όταν πλέον θα έχω φτάσει στο τέρμα του δρόμου μου, ελπίζω όποιος δεν κατάλαβε τα λόγια μου να νιώσει τουλάχιστον τη σιωπή μου... Έτσι είναι η ζωή, ένας ρόλος θεατρικός, πολλές φορές δίχως πρωταγωνιστές. Αναλαμβάνει η ίδια να παίξει, αφήνοντάς μας να ζούμε τις ουτοπίες μας, που ανυποψίαστοι τις αφήνουμε να μεγαλώνουν μέσα μας κι ας κατασπαράζουν ψυχές και σπλάχνα όταν αποκαλύπτονται.



                   Έτσι περνάει ο καιρός, ωφέλημα ίσως κι ανώφελα

Δεν υπάρχει  ωραιότερη αίσθηση από το να σε περιστοιχίζουν ευτυχισμένοι Ά:νθρωποι και η αιτία να είσαι ΕΣΥ!!!

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

Λιπεσάνορες, Παρουσίαση




Ο μοναδικός αληθινός χρόνος, ο μοναδικά πραγματικός, είναι αυτός που τον νιώθουμε ως συναίσθημα. Είναι στιγμές που η απόλαυση σε κάνει να ευγνωμονείς για τις όμορφες στιγμές που σου συμβαίνουν.
Στιγμές που έζησαν οι πέντε αισθήσεις μου εισπράττοντας καλοσύνη, συμπάθεια, και φιλοξενία δίχως όρια, από φίλους-αδελφούς: Αντώνη Λύτρα... Ελένη Χαραρά Λύτρα... Τζένη Βλάχου Κουφοπούλου... Χρήστο Χαραρά.
Τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Κονιστρών... τα μέλη της θεατρικής ομάδας Αγ. Βλασίου και όλους τους παρισταμένους.
Ποια άλλη λέξη έχει τη δυνατότητα να καλύψει τη θετική ενέργεια και την καλοπροαίρετη διάθεση όλων σας, εκτός από ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
www.dvarvarigos.gr



Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Δημιουργική γραφή στη Νάουσα της Πάρου το 2009













Οι γυναίκες, δεν έχουμε ζωή να μας ανήκει, χαμένες είμαστε στα χέρια των αντρών… 
το ξέρετε θαρρώ και μην καμώνεστε εσείς οι νέες πως σας λείπει η πείρα… 
γυναίκες είστε και δεν ξεγελιέται το είναι σας.

 ΑΓΩΝΑΣ – ΔΟΞΑ – ΟΝΕΙΡΟ – ΕΛΠΙΔΑ – ΑΓΑΠΗ – ΣΚΛΑΒΙΑ - ΘΑΝΑΤΟΣ

Οι δρόμοι αλλάζουν, οι καιροί αλλάζουν, οι τρόποι αλλάζουν, αλλά ο σκοπός είναι ίδιος… 
Αυτή είναι η μοίρα των θνητών, η μοίρα μας, να αγωνιζόμαστε και να αντιστεκόμαστε… 
να πολεμάμε και να πέφτουμε, να πέφτουμε και να νικάμε.

Πάντα μπροστά μας, η αρχή μιας νίκης· κι ενός τέλους.
ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΤΟΙ
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ


Μαρίνα Τσβετάγιεβα: Μαρία Συμεών &  Σοφία Πάρνοκ: Βανέσσα Αραπάκη


ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ
Είμαι τρελή... ενώ έχω πονέσει, έχω σπαράξει
κι όμως, πόσο μου λείπουν όλα ετούτα, το τελευταίο διάστημα 
δεν αντέχω να ζήσω χωρίς την παραφορά του έρωτα
τις πίκρες και τους πόνους μιας αγάπης
είναι στείρα η αυθεία ζωή... άπνοη...
δεν είναι για μένα αυτή...
δεν θα χωρέσω στις ρωγμές του αμυδρού χρόνου...
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
 Ο χρόνος περνούσε κι εγώ γινόμουν γυναίκα -κι έπρεπε να ακολουθήσω 
το δύσκολο δρόμο των γυναικών...
αυτόν που τόσες και τόσες ακολούθησαν… από την αθωότητα στην ενοχή

από αριστερά:
Βανέσσα Αραπάκη... Δημήτρης Βαρβαρήγος... Μαρία Συμεών... Χάρης Σεπετζής


Η χαρισματική και απαράμιλλη πένα του συγγραφέα Δημήτρη  Βαρβαρήγου ζωντανεύει τη ζωή της εμβληματικής ρωσίδας ποιήτριας Μαρίνα Τσβετάγεβα, ρίχνοντας φως στις άγνωστες πτυχές της και αναπαριστά με ανεπανάληπτη μαεστρία τα πάθη, τους έρωτες, τη δυστυχία, την απόρριψη και την απόγνωση  που βίωσε και την οδήγησαν εν τέλει στην αυτοχειρία.Κλειώ Τσαλαπάτη Βιβλιοκριτικός, Δημιουργός του blog "Φίλοι της Λογοτεχνίας"

ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΤΟΙ


ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΤΟΙ
Μαρίνα Τσβετάγιεβα

Κείμενο - Σκηνοθεσία
Δημήτρης Βαρβαρήγος

Μουσική:  Μαρία Συμεών

Σκηνικά Κοστούμια: Χάρης Σεπεντζής

Διανομή
Μαρίνα Τσβετάγιεβα, η Μαρία Συμεών
Σοφία Πάρνοκ και Μάνα, η Βανέσσα Αραπάκη

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Χάρης Σεπεντζής

Μαρίνα Τσβετάγιεβα, η ζωή, ο πολυτάραχος βίος και τα πάθη μιας εμβληματικής, ασυμβίβαστης φυσιογνωμίας.  Μια μεγάλη Ρωσίδα ποιήτρια του 20ου αιώνα που βρέθηκε σε μια ταραγμένη εποχή, στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας, κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Εξορία στο Βερολίνο, την Πράγα, και το Παρίσι.
Μια κόρη νεκρή από την πείνα και μια άλλη στο Γκουλάγκ.
Παθιασμένη με τη ζωή, και τον έρωτα με την Άννα Αχμάτοβα, και αρκετούς άλλους περιστασιακούς έρωτες.
Φίλοι των Παστερνάκ, Ρίλκε, θαυμάστρια του Μαγιακόφσκι.
Επιστροφή στη Σοβιετική Ένωση, εξορία στη Γιελαμπούκα,
η αυτοκτονία


Πλεονεκτήματα του έργου

Για τα ιστορικά συμβάντα που περνούν σαν υπομνήσεις μέσα από τη δράση του έργου, όπως τα βίωσαν οι ήρωες, παράλληλα με τις δικές τους προσωπικές αναζητήσεις. Ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο γεμάτο μυρωδιές περασμένων, όμορφων ημερών και παράφορων ερώτων. Ατμοσφαιρικό, γεμάτο συναισθηματικές περιγραφές, γοητευτικούς ήρωες, που αγγίζουν τις ψυχές των θεατών με τα σπουδαία μεγέθη της αλήθειας τους, ζωντανεύοντας εικόνες μιας άλλοτε ταραχώδους όσο και ρομαντικής εποχής.
Έργο, βασισμένο σε αληθινούς χαρακτήρες και γεγονότα, που εξασφαλίζει το ενδιαφέρον, τονώνει την αγωνία για την τύχη των ηρώων και γεννά την προσδοκία για το μέλλον.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα, γεννήθηκε στη Μόσχα το 1892. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Από το 1902 μέχρι το1906 έζησε στη Γένοβα. Το 1906 πήγε σχολείο στη Λωζάνη και το 1908 πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει ιστορία της φιλολογίας. Το 1910 τύπωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή. Παντρεύτηκε το 1912. Το 1917 έζησε τη Ρώσικη επανάσταση, ενώ ο άντρας της πολεμούσε ενάντια στους  Μπολσεβίκους. Το 1920 έχασε τη μια της κόρη. Το 1922 έφυγε για το Βερολίνο και την Πράγα και το 1925 πήγε με την οικογένειά της στο Παρίσι, όπου έμεινε για 14 χρόνια. Το 1939 γύρισε στη Ρωσία, όπου το περιβάλλον ήταν ιδιαίτερα εχθρικό. Το 1941 οδηγήθηκε στη Γελαμπούγκα, όπου και αυτοκτόνησε.

Τα ποιήματά της ήταν επηρεασμένα από την περίπλοκη προσωπικότητά της, τις σχέσεις της και τα συναισθήματα της.