Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Δρόμος ευδόκιμος των ημερών τα λόγια, τα πολύτροπα, ηθελημένα φανερώνονται, ελπιδοφόρα να διώχνουν τ’ ανέλπιδα, τ’ αντίθετα συμβάντα. 
Ευχαριστώ πολύ όλες κι όλους, φίλες και φίλους για τις ευχές και τα ευγενικά σας λόγια... κι εγώ αντεύχομαι να σας τυχαίνουν τα καλύτερα στη ζωή σας!


Μνήμες σκόρπιες

έτσι περνάει η ζωή, ωφέλιμα ίσως και ανώφελα

Δημήτρης Βαρβαρήγος. Ντομένικα Ρέγκου. Γεωργία Ζώη. Γωγώ Αντζολετάκη

Γεωργία Ζώη. Δημήτρης Βαρβαρήγος. Κωνσταντίνα Βαρβαρήγου

Δημήτρης Βαρβαρήγος. Νιόβη Ιωάννου.

Μαρία Καλατζή. Δημήτρης Βαρβαρήγος

Άννα Μπιθικότση. Δημήτρης Βαρβαρήγος.

Χρύσα Μπαλαμπάνη. Δημήτρης Βαρβαρήγος

Δημήτρης Βαρβαρήγος. Έλενα Σιούτη.

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ. Δημήτρης Βαρβαρήγος.

Άννα Λάζου. Δημήτρης Βαρβαρήγος.



Δημήτρης Βαρβαρήγος. Σοφία Δημητρίου.

Δημήτρης Βαρβαρήγος. Άννα Μίχου.





Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016


Η Βάσω η Γοργόνα και τα κόκκινα κοράλλια


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γοργόνα που λέγανε Βάσω. 
Ζούσε στο βυθό της θάλασσας, στη χώρα των γοργόνων. 
Το σπίτι της ήταν μακριά από το παλάτι, λίγο πιο έξω από την πόλη, δίπλα στα μεγάλα χωράφια με τα κόκκινα κοράλλια.
Ένα πρωί η Βάσω πήγε στην αυλή της να θαυμάσει τον όμορφο κήπο. Μόλις όμως κοίταξε τα κοράλλια κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. 
Σχεδόν όλα είχαν γίνει ροζ. Είχαν, δηλαδή, ξεθωριάσει. Πήρε τηλέφωνο αμέσως το γιατρό των λουλουδιών. 



Μέσα σε λίγα λεπτά η Βάσω κι ο γιατρός ήταν στον κήπο με τα κοράλλια και τα εξέταζαν. Όταν ο γιατρός, τελείωσε, της είπε:
-Βάσω μου είναι απλό. Τα κοράλλια χάνουν το χρώμα τους γιατί είναι στενοχωρημένα. Νομίζουν ότι όλοι τα έχουν ξεχάσει και κανείς δεν τα αγαπάει πια.
-Τι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτό γιατρέ; ρώτησε η Βάσω.
-Ένα πάρτυ!
-Πως θα βοηθήσει ένα πάρτυ γιατρέ;


-Ένα πάρτυ, Βάσω μου, πάντα κάνει θαύματα. Εσύ φτιάξε τις προσκλήσεις, μοίρασε τες και διακόσμησε το χωριό. 
Εγώ θα φροντίσω για το φαγητό και τους χυμούς.
Έτσι κι έγινε. Το βράδυ όλα ήταν έτοιμα. Τα καβούρια έπαιξαν μουσική, οι γοργόνες και οι γοργόνοι χόρευαν και έκαναν παρέα στα κοράλλια. 


Το πάρτυ είχε μεγάλη επιτυχία και όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι, αλλά η Βάσω έγινε ευτυχισμένη όταν είδε τα κοράλλια να γίνονται κόκκινα και αστραφτερά. 
Από τότε ορκίστηκε ότι δεν θα ξαναφήσει τα κοράλλια μόνα τους.


Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

Εγώ ο Άλλος... 


Η βαριά αντρική φωνή του, έπαυε να ακούγεται για μέρες στο κορμί μου που την απομυζούσε όπως την ανάσα μου. Έπαυαν τα λόγια, οι λέξεις… 
Όλα είναι λέξεις, ακόμη κι αυτή η σιωπή, με όσα κουβαλάει μέσα της, από λέξεις είναι φτιαγμένη. Απουσία, μοναξιά, έλλειψη… όλα ξεκινάνε από τα λόγια, όλα είναι μέρος του κορμιού αφού σε αυτό ζούνε, από αυτό ακούγονται και σε αυτό καταλήγουν πάλι. Είναι λέξεις που πείθουν… σε θέλω, σε ποθώ, είσαι δικός μου, σ’ έχω… Λόγια που αρέσουν, σώματα που γοητεύονται… Λόγια που δεν ακούγονται, σώματα που δεν αγγίζονται. Είναι λόγια που παριστάνουν την αλήθεια, είναι σώματα μπερδεμένα φτιαγμένα μέσα σε πολλές πολύπλοκες λέξεις. Λόγια που υπνωτίζουν, σώματα που αιμορραγούν… Και τι δεν είναι φτιαγμένο από λόγια; Όλες οι αποφάσεις, όλα τα αποτελέσματα. Κι εγώ, μια ζωή, περιφέρω το κορμί μου, ανάμεσα στα λόγια και κανείς δεν κατάλαβε. Κανείς δεν το ακούει που ωρύεται… είμαι εδώ. Άνθρωπος ζωντανός, μέσα στις λέξεις που δεν τολμάτε να μου πείτε.

Εγώ ο Άλλος... 


«Φυγή στη δυστυχία η ζωή που βγαίνει έρημη από το σπίτι… κάλπικα χαμόγελα, κάλπικοι ηχηροί χαιρετισμοί, ματιές αδέξια βουλιμικές να ψάχνουν απελπισμένα κήπους μυστικούς απαραίτητους, μπας και γεμίσουν ευωδιά το σώμα που σαν ψυγείο άδειο, ψυχρό, θέλει να γεμίσει τα σπλάχνα με φρέσκο ψωμί, βούτυρο, γάλα, μακαρόνια, φακές, σκυλίσιες τροφές, φαλλούς και ψεύτικα όνειρα σε χρόνους δυστυχώς που φέρνουν το τσαλάκωμα στη σάρκα. Πως θ’ αντέξει η ψυχή τη μοναξιά… μέσα στα νεύρα και τον εκνευρισμό θα ζητιανεύει το ανέλπιδο, όσο το γάλα θα ξινίζει και το βούτυρο θα λιώνει στις βαθιές ρυτίδες».

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Εγώ ο Άλλος


Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τη φαντασία που γεννάει ο έρωτας. Εκείνη τη φαντασία που διευρύνει τα στενά όρια μιας εμπειρίας που περιβάλλει ολόκληρο το σύμπαν, το αχανές και μαύρο.

foto: elena martynigue

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Symban Radio


Μια όμορφη εκπομπή με έναν σπουδαίο Άνθρωπο και συγγραφέα, τον Ανδρέα Μήτσου. 
Μας μίλησε για τα βιβλία του, εκφράζοντας τις απόψεις του για τη Τέχνη και τις αντιλήψεις του για τη ζωή. 
Ευχαριστούμε.

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Ανίατη σκέψη


Το χορό μου έστησα σε μαύρο φόντο
Άσπρες έγραψα επάνω λέξεις
Επιμελής αμέλεια, η ανάγκη ετούτη
Εκμηδενισμένοι έπονται οι καιροί
Άσπρο στο μαύρο
Κι όλο έγραφα… έγραφα νομίζοντας έτσι 
θα άλλαζα πρόσωπο στο φόβο

ανίατη σκέψη 
το αναπόσπαστο εγώ
σε τόπο επώδυνης έλλειψης 
αφημένα

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Να προχωράμε κάθε μέρα με μυαλό καθαρό και αληθινό συναίσθημα. 
Να αφήνουμε ελεύθερο τον εαυτό μας, για να βρει η καρδιά αυτό που επιθυμεί. 
Οι αγνές σκέψεις έλκουν και χαρίζουν τις πιο όμορφες στιγμές.




Καμιά ευτυχία δεν είναι μεγαλύτερη όσο η γαλήνη του πνεύματος

Η επιείκεια έχει τη δύναμη να ρυθμίζει σωστά τις αντιδράσεις μας σε όλη τη ζωή μας

Η μεγαλύτερη δύναμη και ο πιο μεγάλος πλούτος είναι να αποκτήσει κάποιος την εγκράτεια.


κοίτα


κοίτα…
η ωραία τάξη του χρόνου 
σταθερή κρατάει πορεία στη σιωπή
άδειο ακόμη μένει το παγκάκι
δε βάζει μυαλό, ο καιρός 
δε θέλει να αλλάξει
ντύνεται φύλλα πράσινα 
μιας άγριας ρόκας το φόρεμα
μια κάμπια έρπει αβοήθητη
τι ψάχνει άραγε μέσα σε αυτό το χάος
μια ηλιαχτίδα πασχίζοντας να επιζήσει απρακτεί
γιατί δεν είναι αρκετή 
να στεγνώσει τα ρούχα στο σύρμα
ο σκύλος αναίτια χαίρεται
κι αυτά… 
αυτά τα παλιοπράματα, οι αισθήσεις
ας καμώνονται πως σωπαίνουν
ξέρουν να ξεχωρίζουν την πτώση τους



foto elena martyniuk