Δημήτρης Βαρβαρήγος: συνέντευξη στη Χαριτίνη Μαλισσόβα Δημοσιεύτηκε 20 Μαΐου 2020

https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/14297-dimitris-varvarigos

Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας «awarded by the writing school» και γράφει σίριαλ για την τηλεόραση, θέατρο και λογοτεχνία. Έχουν ανέβει 5 θεατρικά έργα του. Έχει γράψει συνολικά 24 βιβλία: 16 μυθιστορήματα ενηλίκων και 8 παιδικά. Το βιβλίο Υπατία παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο το 2007 και ανέβηκε στο θέατρο από τη θεατρική ομάδα Ανάδρασις το 2013. Το ιστορικό βιβλίο Λιπεσάνορες ανέβηκε στο Θέατρο Βαφείο την περίοδο 2015-2016. Ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή «Μέσα από σένα» στο Symban World Radio, Australia. Πολιτιστικός εκπρόσωπος της Unesco Τεχνών, Λόγου κι Επιστημών Ελλάδος για την Πετρούπολη. Μέλος των «Ιστορικών συγγραφέων». Στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού Ρωγμές, συντάκτης της εφημερίδας Μορφωτικός της Πετρούπολης. Γράφει κριτικές βιβλίων. Έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής στους Δήμους Πετρούπολης, Αμοργού, Πάρου, Αταλάντης, στον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης, στους εκδοτικούς οίκους Άγκυρα και Έναστρον. Το τελευταίο του μυθιστόρημα, Πίστη και περηφάνια, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις 24 γράμματα, είναι η αφορμή της συζήτησής μας.

Πίστη και περηφάνια, ο τίτλος του νέου σας μυθιστορήματος. Θέλετε να μας δώσετε κάποια στοιχεία;
Μια μέρα, εντελώς τυχαία, έπεσε στα χέρια μου ένα άτυπο χιλιοτσαλακωμένο χαρτί τετραδίου με πληροφορίες γενεαλογικού δέντρου. Ήταν γραμμένο από μία πρόγονο της Ζωής-Μαρίας Μοντανάρι, της αφηγήτριας του βιβλίου. Είναι η αληθινή ιστορία μιας οικογένειας, που διαδραματίζεται στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα. Η εξιστόρηση αρχίζει με την πρωταγωνίστρια να αφηγείται όλα τα περιστατικά που έζησε. Ανθρωποκεντρικό μυθιστόρημα, με τις ζωές των ηρώων να ξεδιπλώνονται μέσα πάντα από εύθραυστες συνθήκες και τη συνεχή αναζήτησή τους για το ευ της ζωής, την πολυπόθητη ατομική ελευθερία και την αγνή ειρήνη, σε μια νοσηρή κατάσταση του ’30 που κορυφώνεται με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε μια Αθήνα που ταλανιζόταν από την πείνα και τον θάνατο. Στο μυθιστόρημα αντικατοπτρίζεται όσο τίποτε άλλο η ευαισθησία των χαρακτήρων και γίνεται το χρονικό μιας ατελεύτητης αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο. Η αγάπη –σε όποιο της επίπεδο και μορφή– ως κεντρικό στοιχείο του βιβλίου επιφέρει τέτοιες απρόσμενες ανατροπές και δοκιμασίες, που βιώνουν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους η Μαρία-Ρόζα και η Ζωή-Μαρία Μοντανάρι, κατά τη διάρκεια της προσωπικής τους πορείας, που ποθούν να ζήσουν την αφοσίωση σε μια δοτική –σε όλες τις μορφές της– αγάπη, γεμάτη πίστη και περηφάνια.

Πόσο δύσκολο και χρονοβόρο είναι να γραφτεί ένα μυθιστόρημα που πρέπει να αποτυπώσει μια άλλη εποχή;
Δεν υπάρχει πιο δύσκολο και πιο χρονοβόρο είδος γραφής από τις αληθινές ιστορίες, και με ανθρώπους που έχουν ζήσει τα γεγονότα της εποχής τους, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος μέσα από τη γραφή να αδικηθεί ή να υπερεκτιμηθεί ένας ήρωας· κι ακόμα πιο επικίνδυνο, να παραποιηθούν γεγονότα που έγραψαν Ιστορία. Από την άλλη, δεν υπάρχει κάτι περισσότερο γοητευτικό για μένα από την ενασχόληση με μια αληθινή ιστορία. Τι άλλο να απαιτήσω ως συγγραφέας από ένα θέμα, όταν όλος ο κορμός του βασίζεται στην αλήθεια και μου δίνει την ευχέρεια να διαβαίνει μέσα της η πνευματική ύπαρξή μου. Μαγευτικό ταξίδι όταν φέρνω στο φως, μέσα από φαντασία και παραδεδομένα στοιχεία, προηγούμενες εποχές. Προσπαθώ να βρίσκω και να διασταυρώνω στοιχεία και ιστορικές αναφορές για να είμαι όσο γίνεται πιο κοντά και πιο συγκεκριμένος στην ιστορική αλήθεια και στη συγγραφική αμεροληψία. Είναι χρονοβόρο να βρεθούν πηγές και καταγραφές του χώρου και του χρόνου –κι ενίοτε επώδυνο με τις πολλές αποδελτιώσεις–, αλλά ταυτόχρονα είναι εξίσου σοβαρό και απολύτως ουσιαστικό τόλμημα. Ένα ταξίδι μαγευτικό στο παρελθόν. Το συγκεκριμένο έργο, Πίστη και περηφάνια, μου πήρε τρία χρόνια μέχρι την τελείωσή του. Όταν αισίως το κάθε μου έργο φτάνει στην ολοκλήρωσή του, ικανοποιούμαι τόσο πολύ που δεν κοιτάζω πίσω, δεν μετρώ το χρόνο που –έτσι ή αλλιώς– είναι πάντα απόλυτα δημιουργικός. Είναι ο δικός μου αγαπημένος χρόνος και τολμώ να πω πως ο αποχωρισμός μου με τους ήρωές μου πολύ μου κακοφαίνεται.

Η συμφιλίωση με το παρελθόν ώστε να μπορούμε να προχωρήσουμε με αξιοπρέπεια είναι μια φράση που χρησιμοποιεί η ηρωίδα σας, Μαρία-Ρόζα. Είναι και δικό σας αξίωμα;
Πώς μπορεί να μιλήσει κάποιος για τη ζωή του, για το μεγάλο, σπουδαίο κι αστείρευτο κομμάτι της που είναι η αγάπη; Πώς να εξηγηθούν οι αρετές: αξιοπρέπεια, ευγνωμοσύνη, πίστη, περηφάνια; Η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να αγγίξει τη βαθιά κρυμμένη ύπαρξη, ετούτες τις λεπτές χορδές από τα βιώματα ενός ανθρώπου, και να σκαρώσει ένα σπαρακτικό πορτρέτο της ανθρώπινης ύπαρξης με όλα τα ουσιώδη κομμάτια που δομούν τις αλήθειες της ζωής: συμπόνια, θλίψη, θυμό, πόνο, οργή, απογοητεύσεις, κι άλλοτε με μεγαλειώδη γαλαντομία να προσφέρει μικρές και μεγάλες χαρές – το γέλιο, την ατομική ελευθερία, τον έρωτα, τη μητρότητα, κι όλα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια, πίστη, περηφάνια. Τα αληθινά αγαθά βρίσκονται μέσα μας. Προσπαθώ στη ζωή μου –όσο μπορώ– να κρατάω ετούτες τις αξίες σε ισορροπία για να πετυχαίνει τον στόχο της η προσωπική μου ελευθερία και να χαίρομαι με αξιοπρέπεια και σεβασμό όσα μου χαρίζει η καλή μου μοίρα.

Τι άλλο να απαιτήσω ως συγγραφέας από ένα θέμα, όταν όλος ο κορμός του βασίζεται στην αλήθεια και μου δίνει την ευχέρεια να διαβαίνει μέσα της η πνευματική ύπαρξή μου.

Σε ποιον ήρωα/ηρωίδα του ανά χείρας βιβλίου σας έχετε λίγο περισσότερη αδυναμία;
Σε όλους αλλά κυρίως στην αφηγήτρια, που ήταν και η πηγή των πληροφοριών για να μπορέσω να γράψω αυτό το βιβλίο. Τρία χρόνια μοιραστήκαμε συναίσθημα, αφοσίωση και μυστικά ανομολόγητα. Βίωσα μαζί της παράλληλα γεγονότα και δυνατές στιγμές. Μου γνώρισε τον δικό της κόσμο, τους δικούς της ανθρώπους. Μπήκα πολύ βαθιά στην ιστορία και υπήρξαν φορές που ένιωθα να βρίσκομαι στις δικές τους εποχές και να βιώνω και να μοιράζομαι τους πόθους, τις ανάγκες και τις πράξεις τους. Γνώρισα εκείνους που έμαθαν να ανυψώνουν τη ζωή και τις ουσιαστικές αξίες της. Εκείνους που έζησαν τις στιγμές όπου όλα συναντιόνται αδόλως και η μοναδική αξία είναι ο Άνθρωπος. Γνώρισα εκείνους που έμαθαν από τη ζωή τους την ίδια πως το ταπεινότερο αξίζει όσο και το σπουδαιότερο. Ήταν ένα όμορφο πνευματικό δώρο. Ήταν μια ξεχωριστή, δυνατή εμπειρία. Ένα απερίγραπτα γλυκό, τρυφερό και όμορφο ταξίδι.

Ποιοι αξίζουν την πίστη μας και πότε είναι επιβεβλημένη η περηφάνια;
Αυτός που ενεργεί πάντα με ανοχή, στοργή, τρυφερότητα και καλοσύνη. Που εκφράζεται με λόγους θετικούς και πράξεις γεμάτες ευαισθησία. Που ανυψώνει τις αξίες της ζωής και μοιράζεται άδολα τον εαυτό του. Αυτός ως άτομο αυθεντικό της θεμελιώδους ανθρώπινης υπόστασης αξίζει την πίστη των άλλων. Γιατί αυτός ο άνθρωπος που μπορεί να βυθίζει τις σκέψεις του βαθιά στην ύπαρξή του και να βρίσκει στιγμές που η ψυχή του ελεύθερη κατανοεί τον κόσμο, ξέροντας πως δεν υπάρχει μάταιο γεγονός, ανώφελη μέρα, ανώφελη δοκιμασία, ανώφελη σχέση, είναι φυσικό επακόλουθο να διαχειρίζεται τη ζωή του με πίστη και περήφανο τρόπο. Και οι ήρωες του βιβλίου είναι βασισμένοι πάνω σε αυτές τις βασικές αρετές, γιατί ακολούθησαν αυτή την αλήθεια που κάνει ό,τι θέλει χωρίς να χρειάζεται θεούς· για εκείνους που εξουσιάζουν τη ζωή και νικούν τον θάνατο, με πίστη και περηφάνια.

Ποια αξία θεωρείτε υπέρτατη;
Η ελευθερία είναι αγαθό ανεκτίμητο. Η ευγνωμοσύνη είναι αίσθημα ευγένειας κι ελπίδας για όσα μας χαρίζει η ζωή. Μαζί, είναι το πέρασμα σε μια βαθμίδα εξαγνισμού και μύησης στην τελειότητα. Όμως, αυτά τα ουσιώδη στοιχεία για να υπάρξουν πρέπει να τραφούν με ανιδιοτελή και αμέριστη αγάπη, για να μπορούν κατόπιν να την αναδημιουργούν κάθε στιγμή –σε κάθε λόγο, σε κάθε πράξη– από την αρχή και να γίνεται αυτή, η αγάπη, η υπέρτατη αξία στη ζωή μας.

Γνώρισα εκείνους που έμαθαν από τη ζωή τους την ίδια πως το ταπεινότερο αξίζει όσο και το σπουδαιότερο.

Ποια η αίσθησή σας για το σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα; Υπάρχουν άξιοι εκπρόσωποι;
Είναι πολύ καλό που όλο και περισσότεροι γράφουν. Το μορφωτικό επίπεδο έχει ανέβει και είναι προσοδοφόρο κυρίως για το πνεύμα – κι όχι μόνον για το εμπορικό κομμάτι της λογοτεχνίας. Μέσα σε αυτή την πλειονότητα ξεπετάγονται διαμάντια. Ναι, υπάρχουν ηχηρές φωνές, αληθινά κείμενα που σε ταξιδεύουν με το ύφος και τη δυναμική τους. Αν κάποια από αυτά γράφονταν σε προηγούμενους χρόνους, σήμερα θα ήταν κλασικά. Κάποτε η έκδοση ενός βιβλίου ήταν κοσμικό γεγονός, τώρα περνάει απαρατήρητο. Στις μέρες μας υπάρχει μια γενικότερη έκπτωση αξιών, γι’ αυτό συχνά υπάρχει το ανήσυχο ερώτημα αν υπάρχουν άξιοι εκπρόσωποι στη λογοτεχνία. Και βέβαια υπάρχουν, πολλοί και αξιόλογοι. Ο χρόνος θα τους αναδείξει. Κάθε γενιά, σε όλους τους τομείς, φέρει το καινούριο, το ανανεωτικό. Αλλιώς ο κόσμος μας θα ήταν στάσιμος. Βέβαια, οι καιροί έχουν αλλάξει, η σχετική ευμάρεια, που καλώς έχουν, κάποιοι συνάνθρωποί μας τους δίνει τη δυνατότητα να προβάλλουν το έργο τους πιο δυναμικά, όμως πραγματικός κριτής είναι η δυναμική του κειμένου να αντέξει στον χρόνο και να αναδειχθεί. Διαβάζω τα πάντα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου υπάρχουν σοβαρές πένες και τους διαβάζω ανελλιπώς, αλλά σε μεγαλύτερο ποσοστό Έλληνες και Λατίνους. Είναι πιο κοντά στη δική μου ψυχική ιδιοσυστασία, το λατινικό φλογερό ταμπεραμέντο τους. Σε πολλά έργα, ο λόγος τους εκχέεται μέσα από τη φωτιά και τον άνεμο.

Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας εντυπωσίασε;Δεν είναι ένα, είναι πολλά αξιόλογα έργα. Μυθιστορήματα, ποίηση, ιστορικά και φιλοσοφία. Γενικώς ό,τι πέφτει στα χέρια μου, με σχετική πάντα επιλογή. Αυτή τη στιγμή διαβάζω Μίκα Βάλταρι – εξαιρετικός συγγραφέας.

Τι νομίζετε ότι μας έχει διδάξει η κρίση της πανδημίας;
Τίποτα! Τίποτα δεν μπορεί να μας διδάξει. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δεν αλλάζει, θα συνεχίσει να είναι ίδιος και να συμπεριφέρεται όπως πριν. Ο άνθρωπος έχει ανεπτυγμένα ως συστατικά του στοιχεία το εγώ και το προσωπικό συμφέρον, που τον οδηγούν στην απόλυτη ατομικότητα. Η ανθρωπότητα έχει περάσει στο παρελθόν κι άλλες πανδημίες, γιατί δεν άλλαξαν ούτε τότε οι άνθρωποι; Και γιατί δεν αλλάζει ο άνθρωπος με τόσους πολέμους κι εκατόμβες νεκρών; Αφρική, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Συρία κ.λπ. Και γιατί δεν αντιδρά ούτε τώρα που στοχεύουν να του αλλάξουν τη ζωή, να τον παρακολουθούν, να τον διοικούν και να τον διευθύνουν. Η αδιαφορία και η ατομικότητα καλά κρατούν. Τι να αλλάξει, λοιπόν; Τίποτα. Οι ψεύτικες αξίες και τα ψεύτικα πρότυπα αποπροσανατολίζουν τη ζωή. Η ματαιοδοξία να ξεχωρίσει ο καθένας πάνω από τους άλλους τον κάνει αλαζόνα και τον απομονώνει ψυχικά από το σύνολο. Η ομορφιά βρίσκεται στην απλότητα, είναι η δύναμη που κάνει τον άνθρωπο αυθεντικό.

Ασχολείστε συγγραφικά με κάποιο νέο βιβλίο;
Πάντα. Είναι τ’ οξυγόνο που ανασαίνω. Δεν μπορώ να σκεφτώ, ούτε για μια στιγμή, ότι θα πάψω να γράφω. Καμιά μοναχικότητα δεν βιώνω με την προσωπική προσήλωση-απομόνωση που απαιτεί η συγγραφή. Είναι τόσο πλούσιος ο κόσμος της λογοτεχνίας, που δεν του λείπει τίποτα από τον πραγματικό. Άλλωστε με τη λογική πάμε ένα βήμα μπροστά, με τη φαντασία βρισκόμαστε παντού. Όπως βρέθηκα με τα βιβλία Υπατία, Λιπεσάνορες και τώρα με το βιβλίο Πίστη και περηφάνια. Η ζωή μας είναι τόσο ευμετάβλητη κι απλά ακολουθώ την πορεία της κάθε μέρας που ξημερώνει και πράττω τα ανάλογα με τη γραφή μου. Κι όλο αυτό γιατί είναι ένας χρόνιος ουσιαστικός συμβιβασμός. Μια απόλυτη συμμετοχή της ύπαρξής μου στη τέχνη του λόγου, την οποία λατρεύω.

Πίστη και περηφάνια
Δημήτρης Βαρβαρήγος
24 γράμματα
516 σελ.
ISBN 978-618-542-383-4
Τιμή €20,00

Μέσα από Σένα

συλλογικό έργο διηγημάτων

24 γράμματα εκδόσεις

Για πρώτη φορά τόσοι καταξιωμένοι συγγραφείς, από τους σημαντικότερους των ημερών μας, συνυπάρχουν σε ένα βιβλίο

Με Λέξεις Δικές Μας

Συλλάβισε λέξεις μέσα από χαμόγελα

Να μείνουν οι λύπες έξω απ’ τις μέρες

«Μέσα από Σένα» ο τίτλος του βιβλίου, από τον ομώνυμο τίτλο της εκπομπής, φιλοξενεί στις σελίδες του μια πολυφωνική δημιουργία. Με λόγο συμπυκνωμένο εκφρασμένο ως απόρροια πλούσιων ιδεών που καταγράφηκαν στο χαρτί.

Όλα συμβαίνουν για κάποιο σκοπό, λες κι ένα αόρατο χέρι οδηγεί τις μοίρες των ανθρώπων να ενώσουν τις παρουσίες τους, τις φωνές τους, τον πνευματικό λόγο τους.

Φωνές σπουδαίες και ηχηρές στην ελληνική γραμματεία. Πεζογράφοι και ποιητές με πορεία σοβαρή και έργο αποδεκτό από το αναγνωστικό κοινό.

Ακρίβος Κώστας. -Αλεξίου Δημήτρης. -Βαρβαρήγος Δημήτρης. -Βασιλάκου Καίτη. -Γκιμοσούλης Κωστής. -Δεληγιώργη Αλεξάνδρα. -Εξαρχοπούλου Λίλυ. -Ιντζέμπελης Ελπιδοφόρος. -Ιωάννου Νιόβη. -Κοκκινάκη Νένα. -Κοντολέων Κώστια. -Κοντολέων Μάνος. -Κουμπαρέλη Μπελίκα. -Κουντούρη Ζέτα. -Κρεμμύδας Κώστας. -Κώτσιας Τηλέμαχος. -Μιχαλοπούλου Αμάντα. -Νικοπούλου Ηρώ. -Νούσια Έλενα. -Παπαδημητρίου Μαρία. -Σακελλίου Λιάνα. -Σιαφάκα Ιφιγένεια. -Σκιαδαρέση Μαρία. -Σκιαθάς Αντώνης. -Σταμάτης Αλέξης. -Σταυροπούλου Έρη. -Τσίτας Μάκης. -Φύσσας Δημήτρης. -Χουλιάρας Γιώργος. -Χριστοδούλου Γιώργο

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr

Νιόβη Ιωάννου:Δημήτρης Βαρβαρήγος 

Πίστη και περηφάνια, 

Μυθιστόρημα, εκδ. 24 γράμματα

http://www.periou.gr

Πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί η ζωή μιας γυναίκας που γεννιέται μ’ ένα φιλί κι ένα τραγούδι; Ποιους ανθρώπους θα μπορούσε να συναντήσει στο διάβα της, ικανούς να αφομοιώσουν κομμάτια της προσωπικότητάς της στην δική τους αδιαπραγμάτευτη μοίρα;
Την απάντηση δίνει ο συγγραφέας Δημήτρης Βαρβαρήγος με το εικοστό τρίτο βιβλίο του που έχει τον πολύ δυνατό τίτλο «Πίστη και Περηφάνια».
Εδώ οι ήρωες γεννιούνται για να συναντηθούν. Μέσα σε δύσκολες συνθήκες καλούνται να κάνουν τις προσωπικές τους υπερβάσεις που θ’ αναδείξουν στοιχεία της προσωπικότητάς τους ικανά να ξαφνιάσουν ακόμα και τους ίδιους.
Η ζωή αλλού, είναι η ζωή στο εδώ και το τώρα.
Ξεκινάει όταν η ετοιμόγεννη Μαρία-Ρόζα, ο Σαλιβέριος και τα δυο τους παιδιά, φτάνουν από την Ζάκυνθο στον Πειραιά επιδιώκοντας να ριζώσουν στον καινούριο τόπο.
«Μα ετούτη η φυγή από τη Ζάκυνθο, καθόλου δεν έμοιαζε με δοκιμασία. Αντίθετα, έμοιαζε σαν να είναι ο γυρισμός στη γη που είχαν εγκαταλείψει. Σαν να πατούσαν γνώριμο χώμα που είχαν βαθιά στις ψυχές τους αφομοιωμένο», λέει ο συγγραφέας στην σελίδα 25 του βιβλίου του, αφήνοντας νοερά την αίσθηση πως οι τόποι διαλέγουν εμάς κι όχι εμείς εκείνους.
Η ζωή σε μια Αθήνα με χωματόδρομους κι αυλές που μύριζαν δυόσμο και γιασεμί δίνει μια ονειρική χροιά στην αφήγηση των γεγονότων. Το κάρο που μετέφερε ο μανάβης τα εμπορεύματα και τα πουλούσε στις γειτονιές ήταν το ίδιο που μετέφερε τους νεκρούς από την πείνα της κατοχής. Ο θάνατος αδιαπραγμάτευτα οικείος. Το δεφτέρι του μπακάλη αφειδώς έγραφε τα βερεσέδια. Φτωχά τα όνειρα των ανθρώπων κόστιζαν όσο ένα πιάτο φαϊ.

Η ιστορία της Ελλάδας από το 1930 μέχρι και την λήξη του εμφυλίου, διαπερνά σαν άρωμα επώδυνο τις σελίδες του βιβλίου ωστόσο ο συγγραφέας, με την ευαισθησία, την ευρηματικότητα και την ευστοχία της πένας του εστιάζει στον Άνθρωπο που αναμετριέται με τον ίδιο του τον εαυτό, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να διασώσει τις αλήθειες του.
Ο συγγραφέας μαγικά μας αποθέτει στην μηχανή του χρόνου και μας αφήνει να ταξιδεύουμε ακολουθώντας του ήρωες του που σθεναρά αντιστέκονται, δίνοντας καθημερινά την προσωπική τους μάχη με πίστη και γενναιότητα, σε μια ταραγμένη εποχή που οι αντίξοες συνθήκες διαβίωσης είναι ικανές να συνθλίψουν κάθε έκφραση υπερηφάνειας και αυτοσεβασμού.
Οι ήρωες είναι άνθρωποι οικείοι και απλοί, κατανοητοί στις συμπεριφορές και τις πράξεις τους. Αυθεντικοί και ανυπόταχτοι καταφέρνουν μέσα απ’ τον μόχθο του έρωτα να ερωτεύονται την ίδια τη ζωή.
Ο πόλεμος, η βία, η πείνα, η στέρηση, οι κακουχίες, δημιουργούν χαρακτήρες που καλούνται να είναι συνεπείς στην δύναμη που μυστικά κι αθόρυβα κυοφορείται στα κύτταρά τους.
Το βιβλίο «Πίστη και Περηφάνια», είναι ένα δυνατό ψυχογράφημα. Ο συγγραφέας ψυχαναλύοντας τους ήρωές του -τους δικούς του ανθρώπους- τους κατανοεί δείχνοντας σεβασμό στις ιδιαιτερότητες των χαρακτήρων τους κι επιείκεια στις πράξεις τους.
Ο Σαλιβέριος, η Μαρία-Ρόζα, ο Χαράλαμπος, η Αθηνά, ο Γιάννης, ο Λάζαρος, η Ζαχαρούλα, η Ζωή Μαρία, ο Θεμιστοκλής, κι άλλοι ήρωες διασταυρώνονται μεταξύ τους σ’ ένα γαϊτανάκι σχέσεων που αποκαλύπτει τα βαθιά ανθρώπινα ένστικτα.
Διλήμματα για τον έρωτα ξετυλίγονται στον αναγνώστη που αναγκαία ταυτίζεται κάποιες φορές με τα πρόσωπα του έργου, πορεύεται μαζί τους στην απόγνωση προσδοκώντας βαθιά μέσα του την γαλήνη της λύτρωσης.
Έντονη είναι η φιλοσοφική διάθεση σε κάποια σημεία του μυθιστορήματος, όπως και στα περισσότερα βιβλία του συγγραφέα. Μέσω αυτής της τακτικής, ο Δημήτρης Βαρβαρήγος μοιάζει ν’ απελευθερώνεται έστω για λίγο από το βάρος της αφήγησης καθώς μοιράζεται με τον αναγνώστη τις προσωπικές του πεποιθήσεις και στοχασμούς, προοικονομώντας ίσως κάποια από τα γεγονότα που πρόκειται να συμβούν. Ταυτόχρονα δημιουργεί την δική του ιδανική ατμόσφαιρα αναδεικνύοντας το δικό του προσωπικό ύφος στην λογοτεχνία.
Στην σελίδα 230 λέει: «Πόσα γεγονότα φέρνει ο χρόνος. Πόσες ανατροπές αντέχει στην ζωή του ο άνθρωπος. Πόσες κακές συμπεριφορές και ατυχίες. Αλλά και πόση ευτυχία. Πόση αγάπη κι έρωτα, χρήμα και δόξα. Η τύχη πάντα πλησιάζει τη νιότη. Θέλει να της χαριστεί, αλλά πρέπει πρώτα να την πιάσεις, να μην αφήσεις την ευκαιρία να πάει χαμένη και κατόπιν να την σεβαστείς. Γιατί η ζωή έχει κανόνες άγραφους που δεν γίνεται να τους παραβείς».
Κινηματογραφική γραφή, δυνατές σκηνές που πείθουν τον αναγνώστη πως είναι μέρος μια συνταρακτικής πράξης που διαδραματίζεται έξω από αυτόν αλλά και εντός του.
«Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να βρεις τον εαυτό σου, αλλά με το να τον επινοήσεις», είχε πει ο Μπέρναντ Σω.
Κάπως έτσι θεωρώ πώς όλοι είμαστε μέρος μιας μυθιστορηματικής αλήθειας που η λογοτεχνία της προσδίδει τις ποιότητες που έχουμε ανάγκη για να νιώθουμε ξεχωριστοί. Αυτό που συμβαίνει στη ζωή δεν είναι τόσο σημαντικό όσο ο τρόπος να το επαναφέρουμε στην μνήμη, δημιουργώντας εικόνες, ανακαλώντας συναισθήματα.
Προσωπικά συγκλονίστηκα φτάνοντας στο τέλος και διαβάζοντας την τελευταία φράση του έργου. Μια φράση που για μένα κλείνει μέσα της όλη τη σοφία της ύπαρξης.
Δεν θα την αποκαλύψω αφήνοντάς σας ν’ απολαύσετε την μαγική διαδρομή της ανάγνωσης αυτού του εξαιρετικού βιβλίου.

https://ixotisartas.gr/

Οι Συγγραφείς Αποκαλύπτουν… Τα Μυστικά Τους Στον Ε. Ιντζέμπελη

Τελευταία Ενημέρωση 8 Μαΐ 2020

Δημήτρης Βαρβαρήγος

Γράφω, ναι γράφω για πολλούς και ποικίλους λόγους που δεν είναι ορατοί όταν κάποιος με βλέπει και δεν μπορεί να φανταστεί την παρόρμηση μου για δημιουργία. Είναι μια εσωτερική ανάγκη που συμπληρώνει την ύπαρξή μου. Ίσως επειδή καταλαγιάζει ο δαίμονας που κρύβεται μέσα μου. Γεγονός είναι πως η αγάπη μου για το γράψιμο έχει ρίζες στα παιδικά μου χρόνια καθώς μέσα στην οικογένεια μου όλοι διάβαζαν και ήταν αυτό η πρώτη ουσιαστική παιδεία να αγαπήσω τα βιβλία και το θέατρο.

Η δική μου γενιά ανέθρεψε παιδιά σε μια φτωχική Ελλάδα γεμάτη ελλείψεις, αλλά επίσης γεμάτη σεβασμό και αξιοπρέπεια. Δίναμε ιδιαίτερη αξία στα πράγματα, όπως ένα βιβλίο που τύχαινε να πέσει στα χέρια μας. Προσωπικά το θεωρούσα πολύ σημαντικό αυτό κι ένιωθα όχι απλά τυχερός αλλά ξεχωριστός που είχα την εύνοια της μοίρας να με επιλέξει. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό αυτό αλλά είναι η αλήθεια μου.

Μεγαλώνοντας, το διάβασμα δεν μου αρκούσε και στράφηκα στην γραφή. Η τάση μου για την εξιχνίαση της ζωής και των ανθρώπινων χαρακτήρων, δυνάμωνε την ανάγκη μου για την βαθύτερη παρατήρηση του εσωτερικού ψυχικού τους κόσμου.

Γεμάτος απορία για όλα έγινα το μέσον αποκωδικοποίησης και καταγραφέας των ιστορικών και μη γεγονότων της κοινωνίας. Μεγάλο ενδιαφέρον που εξιτάρει κάθε μου σκέψη είναι το χτίσιμο των διαφορετικών χαρακτήρων. Τους δημιουργώ ενδυόμενος το αιθερικό ένδυμα τους και τους βάζω στις προσωπικές μου ιστορίες.

Η ενδοσκόπηση στους διανοητικούς και συναισθηματικούς κόσμους του ανθρώπου, στον έσω και έξω κόσμο του, στο πως φαίνεται και πως αισθάνεται, είναι ένα μαγικό ταξίδι που προσφέρει ανεπανάληπτες στιγμές στην πνευματική δημιουργία.

Με τη συγγραφή περνάω από το ατομικό στο συλλογικό. Ένα μοίρασμα που με φέρνει πιο κοντά στον πάσχοντα άνθρωπο. Μέσα από την πρόζα αφουγκράζομαι την όποια εποχή, τωρινή η περασμένη, τους ανθρώπους, τις πράξεις, τους πόθους και τις επιδιώξεις τους. Ταυτίζομαι μαζί τους και μοιράζομαι τις αλήθειες τους. Έτσι με έναν μαγικό τρόπο -δώρο ακριβό της λογοτεχνίας-, οι ήρωες που εγώ δημιουργώ αποκτούν υπόσταση σε έναν κόσμο απολύτως δυνητικό, πλήρη από την επίφαση μια πραγματικότητας που ζωντανεύει ένα μυθικό σύμπαν στο χαρτί.

Γράφω γιατί θέλω να μιλήσω με ειλικρίνεια για όλα. Να επικοινωνήσω και να μοιραστώ αντιλήψεις, εντυπώσεις, αλήθειες, πεποιθήσεις συναισθήματα. Γράφω γιατί με αυτό τον τρόπο βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω για εμάς. Να αποκαλύψω λεπτομέρειες και πιθανών άγνωστες πτυχές περιστατικών που δεν θα μπορούσαν με τον προφορικό λόγο να βγουν στο φως.

Γράφω γιατί στο γραπτό λόγο εκφράζομαι με περισσότερη σαφήνεια. Τα προφορικά λόγια δεν μένουν, φεύγουν παρασυρμένα από τον άνεμο.

Γράφω γιατί ίσως είμαι γεμάτος λέξεις και βρίσκω ευκαιρία να τις βάλω σε μια σειρά.

Γιατί, μου αρέσει το γράψιμο και αισθάνομαι τέλεια όταν μοιράζομαι λόγια και ιδέες με τους άλλους.

Όλα αυτά λοιπόν που βγαίνουν από μέσα μου είναι μια δημιουργία.

Είναι μια μαγεία. Είναι η μαγική τρέλα της δημιουργίας.

Το γράψιμο είναι το μέσο που ταξιδεύει νοητικά τη ζωή μας. Είναι ένα όμορφο ταξίδι στο ανεξερεύνητο μεγαλείο ενός φανταστικού κόσμου που παίρνει σάρκα και οστά μέσα στις σελίδες.

Η αφοσίωση και η αγάπη μου για το γράψιμο ανταμείβει κάθε συναίσθημα, γίνεται ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια στη ζωή μου. Κατέχει πρωταρχική αξία ανάμεσα στις χαρές, τις δοκιμασίες και τις απογοητεύσεις μου. Είναι η γαλήνη της δημιουργίας, η θεραπεία της ψυχής από την καθημερινότητα.

Πάντα εκτιμούσα ότι μου έφερνε η ζωή και νιώθω άπλετη ευγνωμοσύνη για τα καλά που μου χάρισε και συνεχίζει πάντα να είναι απλόχερη μαζί μου. Ειδικά για τη αμέριστη λογική σκέψη που μου παρέχει τη ικανότητα να την μοιράζομαι με τους αναγνώστες μου και να μου δίνει δύναμη εσωτερική να αντέχω τις δυσκολίες, τις ανασφάλειες μου· κι ενίοτε τις σκοτεινές στιγμές μου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον βρίσκω στα ιστορικά θέματα και γι’ αυτό κατάφερα κι έγραψα δυο σημαντικά -για την ελληνική γραμματεία-, βιβλία: την «Υπατία» τις «Λιπεσάνορες» και «Πίστη και Περηφάνια».

Σε όλα τα βιβλία μου χρησιμοποιώ αρκετά ιστορικά γεγονότα -ανάλογα το χωροχρόνο που εξελίσσονται θεματικά οι μυθιστορίες μου. Συνήθως προσπαθώ να φέρνω στο φως εκείνα τα γεγονότα που δεν είναι ιδιαίτερα καταγεγραμμένα και γνωστά στο ευρύτερο κοινό.

Ένα βιβλίο που έχει στις σελίδες του ιστορικές ενδείξεις μένει ζωντανό κι επίκαιρο μέσα στο πέρασμα των χρόνων και μπορεί να δώσει πληροφορίες για την εποχή που διαδραματίζεται χωροχρονικά το θέμα του.

Η έμπνευση είναι ένα θεϊκό δώρο που ξεσπάει σαν αστραπή να φωτίσει το πνεύμα.

Κατόπιν χρειάζεται αφοσίωση, αγάπη και υπομονή για να υλοποιηθεί.

Είναι η ξαφνική και απρόσμενη γένεση μιας ιδέας στη συνείδηση, χωρίς την παρεμβολή της θέλησης. Είναι η καλλιτεχνική σύλληψη και παρακίνηση που όταν ολοκληρωθεί γεννιέται η δημιουργία.

Πίστη και Περηφάνια είναι το τελευταίο μου βιβλίο. Είναι η καταγραφή μιας αληθινής ιστορίας.

Αθήνα 1930, η Ζωή Μαρία Μοντανάρι, ένα κορίτσι γεννημένο μ’ ένα φιλί κι ένα τραγούδι, ήρθε στο φως να συμπληρώσει την ύπαρξη της με τη σάρκα του γένους της, στις ρίζες του μέλλοντος της. Ποιο το όνομά της, το φύλο της, η σκέψη της η πορεία της. Τα πρέπει, τα πώς, τα γιατί, σε μια τράπουλα σημαδεμένη από τη Μοίρα. Ζει με την οικογένεια της τον μεσοπόλεμο γεμάτη στιγμές ευτυχίας μέχρι την κήρυξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου και τα πέτρινα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Οι δύσκολες συνθήκες και οι τεράστιες ευθύνες της στερούν το δικαίωμα να ονειρεύεται. Μια φονεμένη αρχή κι ένα εφηβικό τέλος την οδηγούν στην πρόωρη ενηλικίωση.

Ασυμβίβαστη, στην κόλαση που φανέρωνε η ζωή, αψήφησε τη σκιά της μοίρας που την ακολουθούσε στρέφοντας το βλέμμα της στον ουρανό, ώσπου ήρθε ο έρωτας να ανατρέψει τα πάντα στη ζωή της.

Σε αυτό βιβλίο ζωντανεύω την ανθρώπινη μοίρα στη μεσοπολεμική εποχή, στην Αθήνα. Θεματοποιώ τα γυρίσματα της ιστορίας με ένα μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτειες και ανατροπές, εμβαθύνοντας με ρεαλισμό στον ψυχικό κόσμο των ηρώων μου. Πρόσωπα εύθραυστα και δυνατά, ευαίσθητα και ανένταχτα που αναδεικνύουν με τη δράση τους τη δύναμη της ανθρώπινης φύσης, εξιδανικεύουν την αισιοδοξία της νιότης, τους δεσμούς αίματος, τη φιλία, τον έρωτα την αγάπη και νικούν κάθε εμπόδιο.

Πέρα από τη γραφή που είναι το πρώτο κεφάλαιο δραστηριοτήτων στη ζωή μου, είμαι ραδιοφωνικός παραγωγός στο Symban World Radio στην Αυστραλία, με την εκπομπή «Μέσα από Σένα» για τον πολιτισμό και τις τέχνες.

Άλλη μια όμορφη και δοτική δραστηριότητα μου είναι οι εισηγήσεις μου σε τμήματα δημιουργικής γραφής.

Όλες μου οι δραστηριότητες -όπως καταλαβαίνετε- έχουν έναν κοινό παρανομαστή. Την Τέχνη του λόγου.

Όσον αφορά για την έκδοση ενός βιβλίου πάντα υπάρχουν δυσκολίες, αλλά όταν το κείμενο είναι καλό εύκολα βρίσκει το δρόμο προς τους αναγνώστες.

Μικρό Βιογραφικό

Η ιστορία μου ξεκινάει κάτω από την Ακρόπολη -στο Θησείο- με βαθιά καταγωγή τη Φλωρεντία. Μεγάλωνα κι ένιωθα να με τραβάει κοντά της η τέχνη του λόγου.

Κι ως είθισται, τα όμορφα πράγματα να συμβαίνουν αθόρυβα, αφοσιώθηκα στη λογοτεχνία, γράφοντας μυθιστορήματα – θεατρικά έργα – ποίηση.

Η γραφή είναι τρόπος να ζω… τρόπος να υπάρχω.

Είναι ψυχική υπόθεση. Στάση ζωής. Τόπος δύναμης και προσωπικής ελευθερίας.

https://ixotisartas.gr/%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b9-49/