Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015



ΑΞΙΖΕ Η ΕΞΟΔΟΣ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗΝ...
Δυο εβδομάδες προσπαθούσα να βρω θέση για να δω το θεατρικό έργο «Τα χρόνια του φιδιού-Λιπεσάνορες του Δημήτρη Βαρβαρήγου στο θέατρο Βαφείο στον Βοτανικό κι ήταν αδύνατον, γιατί, ήταν sold out! 
Χθες, επιτέλους, τα κατάφερα κι είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια συγκλονιστική παράσταση, η οποία, είχε υπόκρουση ταιριαστή από τις βροντές και την καταρρακτώδη βροχή που έπεφτε, για να υπογραμμίσει λες την άριστη και πρωτοποριακή σκηνοθεσία της φίλης Κατερίνας της Μαντέλη και την ανατριχιαστική ερμηνεία των πέντε πρωταγωνιστριών, της Γιωργίας Ζωη, Ελίζας Σολωμού, Ντομένικας Ρέγκου , Ορνέλας Λούτη και της Αρετής Κόκκινου, οι οποίες μας έκαναν να κρατούμε την αναπνοή μας, όσο μπροστά μας, σπαράζοντας, ομολογούσαν συναισθήματα οργής, αγανάχτησης, μίσους, έρωτα, πόνου και ουρλιάζοντας κατάρες, γόους και αναθέματα, μας παρέσυραν να συμπάσχουμε και να ταυτιζόμαστε στο δράμα τους. 
Το κείμενο ήταν άριστο! Ούτε μια φράση του δεν ήταν περιττή και αδιάφορη.
Η σκηνοθεσία ήταν άφθαστα ενδιαφέρουσα, με άποψη και ευρηματικότητα σχεδιασμένη και μεθοδευμένη!
Η ερμηνεία, όπως είπα και παραπάνω, συγκλονιστικά ρεαλιστική! 
Αλλά και τα σκηνικά και τα κοστούμια του Θεοδόση Δαυλού εμπνευσμένα!
Κι αν και το θέμα, Έρωτας-Πόλεμος- Γυναίκα- Άνδρας- Μάνα- Σύζυγος- Ερωμένη, είναι πασίγνωστό από τους κλασικούς μας και σ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων της θεατρικής τέχνης, η φρέσκια ματιά της σκηνοθέτιδας, οι ολοκληρωμένοι διάλογοι του κειμένου, η παθιασμένη ερμηνεία των ηθοποιών, το έκανα γι άλλη μια φορά συναρπαστικό κι επίκαιρο!
Είναι μια παράσταση που αξίζει και τη χάρηκα!
Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου.


Εγώ ο Άλλος...
απόσπασμα από το μυθιστόρημα
Η ζωή, τίποτα δεν φοβάται… και πιο πολύ τον άνθρωπο. Μάς προσφέρει τα πάντα, μα δεν ασχολούμαστε μαζί της γιατί βιώνουμε μόνο ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μας· εκείνο που μας μάθανε και βολευτήκαμε, αφομοιώσαμε, συνηθίσαμε δίχως να ψάξουμε περισσότερο μέσα μας… Και μετά λέμε, πως κάτι δεν είναι βολικό στη ζωή μας, κάτι δεν πάει καλά κι ασφυκτιούμε, γιατί δεν ζούμε όλες τις πλευρές μας και ψάχνοντας να διασωθούμε φτιάχνουμε ιστορίες και υποθέσεις, μήπως κι από κάποια γωνιά του είναι μας, ανακαλύψουμε τον άλλο μας εαυτό, που παραμένει μέσα μας συρρικνωμένος

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015


11 δίωρες συναντήσεις δημιουργικής γραφής για μυθιστόρημα, τηλεοπτικό σενάριο και θεατρικό έργο-μονόλογο. 
Παράλληλε με την αναγκαία θεωρεία η διαδραστική γραφή θα μπαίνει σε λειτουργία με ασκήσεις και παραδείγματα για κάθε είδος γραφής. 
Στόχος όπως κάθε χρόνο, με το πέρας των συναντήσεων να υπάρχει υλικό έτοιμο προς έκδοση. Θα δοθεί Δελτίο συμμετοχής σε εκδήλωση όλων των συμμετεχόντων παρουσιάζοντας δημόσια το έργα τους.
https://plus.google.com/u/0/104845821882179796438/posts
Τα χρόνια του φιδιού ΛΙΠΕΣΑΝΟΡΕΣ

Πρεμιέρα 11 Νοεμβρίου στις 6:30 και για δέκα παραστάσεις
ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΦΕΙΟ-«ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ» 
Διεύθυνση Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115



Τα χρόνια του φιδιού… Λιπεσάνορες…
Ω Δία, τις μοίρες των θνητών 
που είσαι κυβερνήτης πορεύεις… 
κι εμάς καθόλου δεν σπλαχνίστηκες… 
κατάρα έσπειρες στη χώρα μου, 
φωτιά και μάχη, πέλεκας βαρύς… 
σταμάτησα, ναι σταμάτησα σε σένα να προσεύχομαι… 
πρωτάκουστος ο λόγος μου… 
εγώ η πονεμένη Εκάβη, η μάνα των μανάδων, 
μ’ έκανες άπιστη και τ’ όνομα σου σαν ακούω να υμνούνε, 
φονεμένη νιώθω την καρδιά μου… 
μαράθηκε η ανάσα μου… 
τη φωτιά και το θάνατο έκανες ζωή μου…


Πληροφορίες
Πρεμιέρα 11 Νοεμβρίου στις 6:30 και για δέκα παραστάσεις
ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΦΕΙΟ-«ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ» 
Διεύθυνση Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115

Συντελεστές
Εκάβη: Γεωργία Ζώη
Ανδρομάχη: Ελίζα Σολωμού
Κασσάνδρα: Ντομένικα Ρέγκου
Βρισηίδα: Ορνέλα Λούτη
Τρωαδίτισσα: Αρετή Κοκκίνου
Συγγραφή: Δημήτρης Βαρβαρήγος 
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μαντέλη
Σκηνικά -κοστούμια : Θεοδόσης Δαυλός
Επιμέλεια και εκτέλεση σκηνικού: Νίκος Κωνστάντης
Σύνθεση μουσικής και κιθάρα: Αρετή Κοκκίνου 
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιάννης Κωνσταντακόπουλος





Λιπεσάνορες, τα χρόνια του φιδιού
Η παράσταση αρχίζει και ολοκληρώνεται… χθες που είδα πιο ολοκληρωμένο με την απόλυτη δυναμική και το πάθος των 5 γυναικών ηθοποιών:Γεωργία Ζώη, Ελίζα Σολωμού, Ντομένικα Ρέγκου, Ορνέλα Λούτη, Αρετή Κοκκίνου και της σκηνοθέτιδας Κατερίνα Μαντέλη, ένιωσα την ίδια συγκίνηση όπως το έζησα όταν το έγραφα…
Χθες γνώρισα και τον ευφάνταστο σκηνογράφο Θεοδόση Δαυλό όπως και τον φωτογράφο Γιώργο Λοβέρδο, που με πολύ μεράκι και χιούμορ αποτύπωσε όμορφα ενσταντανέ από την παράσταση.
Το αποτέλεσμα θα είναι υπέροχο…
www.dvarvarigos.gr
http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

Όταν αποφεύγεις να ζήσεις με συναίσθημα και να χαρίσεις αγάπη για να γλιτώσεις τον πόνο και τη λύπη, δεν θα μάθεις και δεν θα νιώσεις την αλλαγή και την ανάπτυξη του εαυτού σου…





Εγώ ο Άλλος...
Όσα πρόσωπα αλλάξεις... όσα χαμόγελα φορέσεις... όσες θλίψεις ντυθείς... με όση οπτή γη χτίσεις συναισθήματα... η λάσπη μόνο θα σου ανήκει...
Οκτώβρης ήταν...   db...