Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Anima mia... απόσπασμα


Καλέ μου Σάλι, τα δράματα είναι φτιαγμένα από ανθρώπινες πράξεις. Υποφέρω όταν οι άλλοι παίζουν με τα όνειρα μου. Κι ετούτο το άλλοτε χαρούμενο σώμα μου το γέμισαν δυστυχία, προβλήματα και λυγμούς. Στη ζωή μας συμβαίνουν πράγματα για τα οποία πολλές φορές δεν αντιδρούμε κι αφηνόμαστε στις αποφάσεις που παίρνουν άλλοι για μας.
Αγαπημένε μου, είσαι ο άνθρωπος που απασχολεί τη σκέψη μου. Όπου είναι αυτή πάντα σε συναντώ. Νιώθω φυλακισμένη σαν την αράχνη στον ιστό της. Παρείσακτη στο ίδιο μου το σπίτι, ίσως και στο ίδιο μου το σώμα. Μαζί σου γνώρισα την έντονη συγκίνηση και θέλω να τη ζήσω ξανά. Η μητέρα σου μου έδωσε μια Μαντόνα για φυλαχτό. Εγώ σου στέλνω ένα δαχτυλίδι μου, σύμβολο όρκου της αγάπης μου.
Είσαι ότι καλύτερο έχω. Αλλά για πόσο; Ο χρόνος, ο δικός μας χρόνος, τελειώνει το Σάββατο. Έμαθα πως ο πατέρας μου θα με τάξει σε άλλον.
Μου είπες πως όποτε θελήσω θα είσαι έτοιμος… Θέλω!
Δική σου για πάντα, Μαρία Ρόζα.


Sarah R. Bloom: Photography
heavybubble websites for artists
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;


υπάρχουν κάποιες στιγμές που δεν μπορούν να εξηγήσουν οι λέξεις... για να ανακαλύψεις τη βαθύτερη έννοια τους πρέπει να τις ζήσεις...

Κατάκτηση



η κατάκτηση εκπληρώνεται με μεγάλο αγώνα και πληρώνεται με πολλή μοναξιά...

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

συνειδητή μου αμαρτία


στ’ άδυτα των ψυχών 
απεγνωσμένο οξυγόνο
προκλητικά ετοιμάζει 
συνειδητές αμαρτίες
να φωτίσουν απρεπώς 
τα Μαγιάτικα μεσημέρια
που σέρνονται στην άμμο 
ως μύχιες ψυχές
κι άυλες σκέψεις 
παράτολμες
τυλιγμένες με σιωπές
προσηλωμένες σε χαμόγελα 
που υπόσχονται 
στο χρόνο
στο όνειρο
στα σεντόνια βήματα 
ενώ η θάλασσα 
τα σώματα κρυφοκοιτάζει
ψελλίζοντας
θα’ ρθει ο καιρός 
που οι στιγμές δεν θα είναι κλεμμένες
συνειδητή μου αμαρτία

foto by db

Τρίτη 24 Μαΐου 2016

Αθώο κόκκινο


Το πανάρχαιο τελετουργικό της ένωσης επιτελέστηκε με απόλυτο τρόπο. Με ένα λιγωμένο «αχ», η Μαρία Ρόζα, δέχτηκε μέσα της τον ορμητικό αγαπημένο της.
Το αθώο κόκκινο της νιότης, έβαψε τα σεντόνια. Η μετάβαση από την αθωότητα στην ενοχή, πέρασε μέσα από τον πόθο που ως ανάγκη μιας βαθύτερης εσωτερικότητας έγινε όνειρο όμορφο να την ακολουθεί στον απόλυτο κόσμο της γυναίκας.
Ξέπνοος ξάπλωσε επάνω της και τραβώντας το σεντόνι σκέπασε τα σώματα τους, θαρρείς για να κρατήσει μυστική την ένωσή τους σε κάποιον αθέατο παρατηρητή... Μια περίεργη και όμορφη ένταση, γεννημένη από την ηδονή, έκανε τη Μαρία Ρόζα να κλαίει με λυγμούς. Εκείνος φυλούσε τα δάκρια της και της έταζε πως έφτανε η ώρα που θα την έκανε για πάντα δική του.
Η χροιά της φωνής της φανέρωνε την οικειότητα της γλυκιάς συνενοχής, που μια λέξη μόνο μπορεί να εκφράσει.
-Σε αγαπώ!

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Παράσταση


στα λερωμένα βαμβάκια σβήνονται 
οι ρυτίδες
πλάι σε βαζάκια με κρέμες προσώπου 
και μεικ απ 
ώριμες σάρκες εξαλείφονται
στο τασάκι το τσιγάρο αφημένο
καπνό γεμίζει το καμαρίνι
εντατικό ήταν το πρόγραμμα απόψε
η παράσταση συνεχίζεται με επιτυχία
η κουρτίνα των καμαρινιών κρύβει επιτυχώς 
υποκριτές και υποκρισία 
το καλάθι των αχρήστων 
γέμισε συμβουλές…


Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

αναπόφευκτο 


απρόσμενα λάθη 
αργεί η επανάληψη
πρέπει να φροντίσω τα σκοτάδια
το πρόγραμμα αρχίζει στο θέατρο του δρόμου 
απαντήσεις σε ρόλους αταίριαστους
οι χτύποι στους κροτάφους
ως αποφάσεις δωματίων
δίχως συμπέρασμα
κι εκείνος ο πόθος 
στην καρέκλα αφημένος 
σαν πουκάμισο τσαλακωμένο
μπόρα ξαφνική 
και η νύστα ροκανίζει 
την απόφαση επιβλητικά
πώς να ρωτήσεις το αναπόφευκτο
όνειρο
για τη φύση του ενδεχόμενου φόβου


Τρίτη 3 Μαΐου 2016

Εγώ ο Άλλος... 
απόσπασμα από το βιβλίο...


Ο φόβος μοιάζει με έναν φανταστικό τοίχο που δεν επιτρέπει σε αυτόν που φοβάται να περάσει ανάμεσα του. Ο καθένας μας έχει περιορίσει τον εαυτό του σε μια φυλακή που ο ίδιος δημιουργεί και περιορίζει την ελευθερία του με ανάγκες, εγωισμούς, απορρίψεις, αδυναμίες, πάθη, επιθυμίες… Οι τοίχοι αυτοί είναι φτιαγμένοι από τους φόβους μας, όταν γκρεμιστούν έχουμε ξεπεράσει το φόβο, είμαστε ελεύθεροι προς το σκοπό της ζωής μας… να είμαστε ανεκτικοί, δοτικοί κι ευτυχισμένοι. Αυτή η ευτυχία χαρίζει την άπλετη αγάπη που κάνει τον καθένα μας ξεχωριστό…