χρόνος ανυπεράσπιστος

(από τη συλλογή ποιημάτων)

Μια ξεχασμένη ανάσα έξω απ’ την πόρτα, μπήκε στο άγνωστο πλέον σπίτι. 

Άνοιξε την ντουλάπα, σκόνη ξεχύθηκε ο φυλαγμένος χρόνος.

Το παλιό πάτωμα έπαψε να τρίζει στο ανάλαφρο πάτημα. 

Σιωπές φορέσανε τα πολύχρωμα φουστάνια 

αισχρά τα παγωμένα λόγια καρφώθηκαν στον πράσινο τοίχο.

Παράξενα που γίνανε τα βράδια 

μπλέχτηκαν στα μαλλιά να σβήσουνε μνήμες.

Ακόμη και οι προφυλάξεις δίχως αιδώ 

φορέσανε σκοτάδια να σωπάσουν τα ονόματα 

επάνω στα άσπρα σώματα.

Η ζάχαρη έσταζε κόκκους δηλητήριο στην κουζίνα

Τι παράξενο…

Πόσο γρήγορα παλιώσανε όλα;

Σα να μην υπήρξαν ζωές.

db...