Συνέντευξη

Ευχαριστώ την Stevi Kouvari Bouziani, σκηνοθέτιδα, ποιήτρια, ραδιοφωνικό παράγωγό στο Ert open και στο εξαιρετικό περιοδικό Fractal για τη φιλοξενία και παρουσίαση της συνέντευξης. 

-Τι είναι για σένα η συγγραφή; Πώς συνδέθηκες και πότε με τη συγγραφή;
Τα όμορφα πράγματα συμβαίνουν αθόρυβα. Μεγάλωνα κι ένιωθα να με τραβούν οι τέχνες. Το αλλιώτικο και διαφορετικό άρχισε να φουντώνει μέσα μου όταν μπήκα στην εφηβεία.
Είχα αρχίσει το γράψιμο πολύ πιο μπροστά από την εμφάνιση του πρώτου μου βιβλίου γράφοντας θεατρικά. Ο λόγος που δεν τα εξέδιδα ήταν πως δεν ένιωθα την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται η δημοσιοποίηση και η έκθεση σκέψεων και απόψεων στο πλατύ αναγνωστικό κοινό. Εφησύχαζα με την άποψη, της ars gratia artis (τέχνη για τη τέχνη). Νόμιζα πως έγραφα για μένα, να γεμίζω τη ψυχή μου και τίποτα άλλο, μου αρκούσε αυτό, έτσι νόμιζα. Αργότερα αυτός ο εστετισμός αναθεωρήθηκε και η συνέχεια του είναι στα 31 βιβλία που κυκλοφόρησαν μέχρι σήμερα, καθώς και οκτώ θεατρικά έργα. Έργα ζωής η «Υπατία» που παρουσιάστηκε στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας Αιγύπτου και οι «Λιπεσάνορες Τροία μου-Κραυγές γυναικών», που με επιτυχία ανέβηκε 2016-2017, θεατρική παράσταση στο θέατρο Βαφείο.

Ευτυχώς δεν έπεσα έξω στην απόφαση μου να εκδοθώ, με δέχτηκε θετικά το αναγνωστικό κοινό, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα και μου δίνει αυτοπεποίθηση να συνεχίζω.

-Από πού αντλείς τα θέματα σου;
Από παντού. Αρκεί να τονιστεί το ενδιαφέρον μου και να μου γεννήσει ιδέες. Από εκεί κι έπειτα θέλει πίστη, γνώση, φαντασία και αφοσίωση.

-Ποια είναι τα βέλτιστα που παίρνεις γράφοντας και ποια δίνεις στον αναγνώστη;
Η συγγραφή είναι ένα είδος ψυχολογίας. Πρώτα για τον συγγραφέα και κατόπιν για τον αναγνώστη. Όπως και να έχει το θέμα, το διάβασμα κάνει καλό. Ανοίγει το πνεύμα. Σβήνει προκαταλήψεις.

-Ποια τα επόμενα σχέδια σου;
Να έχω δύναμη σωματική και πνεύμα ξεκάθαρο να γράφω μέχρι το τέλος μου.

-Θα σε ανταμώσουμε σε κάποια παρουσίαση – του νέου σου βιβλίου;
Αποφεύγω να κάνω συχνά παρουσιάσεις, γίνονται άλλωστε τόσες πολλές που δίνουν την αίσθηση του ανταγωνισμού. Οπότε ίσως να μην χωράω.

-Τι σου δίνει έμπνευση;
Τα πάντα. Είμαι διακριτικός παρατηρητής κι αν κάτι με κεντρίσει και βέβαια δεν είναι χιλιοειπωμένο, το προχωράω.




Δημήτρης Βαρβαρήγος



-Η διήγηση σου ακροβατεί, ανάμεσα σε ποια συναισθήματα και τι σε κινητοποιεί να τα συνδυάζεις;
Στην ελεύθερη υπόσταση του ανθρώπου.

-Τα βιβλία σου έχουν συγκεκριμένη ταυτότητα. Το επέλεξες ή προέκυψε;
Η ταυτότητα μπορεί να γίνει αντιληπτή ίσως από έναν αναγνώστη όσον αφορά το ύφος απόδοσης στον γραπτό μου λόγο. Προσπαθώ πάντως και νομίζω πως τα έχω καταφέρει, όσα βιβλία έχω γράψει μέχρι τώρα να διαφέρουν θεματικά και ανάλογα με το θέμα να διαφοροποιώ και τον λόγο μου για να μην επαναλαμβάνομαι. Έτσι ο αναγνώστης έχει κάθε φορά σε κάθε βιβλίο να βρει πάντα νέα στοιχεία.

-Ποια συγγραφική φιλοσοφία γενικότερη σε αγγίζει και αποτελεί αξιακό σου, σύστημα;
Ο Υπαρξισμός στην πνευματική ζωή και όχι την ύπαρξη του «είναι» στον υλικό κόσμο. Ξέρεις η κοινωνία μας έχει γίνει σκληρή και απρόσωπη γιατί ακριβώς αυτό το μέτρο αξιών έχει χαθεί.

-Ποιες επιρροές, ανεξίτηλα, έχεις κρατήσει;
Την ατομική ελευθερία. Και τον σεβασμό απέναντι στον Άλλον. Κανείς δεν θέλει να του κάνουν κάτι που τον ενοχλεί. Γιατί να το κάνω εγώ στον άλλον.

-Λαμβάνεις την κριτική ως ωφέλιμο “σενάριο”;
Πάντα είναι ωφέλιμη αν είναι καλοπροαίρετη και όχι σκοπίμως κακόβουλη.

-Τι θα ήθελες να κάνεις συγγραφικά στο μέλλον;
Να γράφω, δεν έχω άλλο μέλλον. Αυτό επέλεξα και με αυτό θα τελειώσω. Η γραφή είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει. Ένα μαγικό ταξίδι που με πηγαίνει σε χώρες που δεν υπάρχουν. Συναντώ ανθρώπους που στην πραγματική ζωή δεν θα τους γνώριζα ποτέ. Εν δυνάμει η συγγραφή κάνει τον συγγραφέα έναν μικρό θεό που δημιουργεί κόσμους φανταστικούς ακόμη κι αν τα γεγονότα βασίζονται σε αλήθειες.

-Γράφεις τώρα;
Δεν σταματάω ποτέ. Όσο κι αν φτάνουν φορές που νιώθω εξάντληση σωματική και πνευματική. Το γράψιμο είναι μια δύσκολη και επίπονη εργασία. Σου τραβάει όλη την πνευματική ενέργεια σε στραγγίζει. Κι όταν τελειώσεις κάποια στιγμή της μέρα, συνήθως αργά τη νύχτα εγώ, αισθάνομαι σαν να έχω σκάψει ένα μεγάλο χαντάκι.

-Γιατί κάποιος να διαβάσει μυθιστορήματα σου; Δώσε μας εσύ τους λόγους σου;
Δύσκολη ερώτηση. Τώρα για πιο αντικειμενική απάντηση θα τόνιζα πως το μοίρασμα με τον άλλον είναι το μεγαλείο που επιδιώκει ο κάθε δημιουργός. Έτσι κι εγώ. Ξεκινώ να γράφω για μένα, αλλά όταν τελειώνω ένα βιβλίο θέλω να βρει το δρόμο του μέσα από τους αναγνώστες μου. Η τέχνη δεν μπορεί να μένει κλεισμένη στα συρτάρια. Και η ευτυχία για έναν δημιουργό είναι να αποδέχεται εκείνη την κατάρα εντός εισαγωγικών που θέλει να πει πως κανένα έργο δεν ανήκει στον δημιουργό του όταν τελειώσει, κι απλά ανήκει στο κοινό του.




-Με τη ποίηση ποια η σχέση σου;
Η ποίηση είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο για τη συγγραφή, αλλά και για την ίδια τη ζωή μου. Πολλές φορές όταν κολλάει η σκέψη και δεν μπορώ να βρω άκρη καθώς τα κείμενα μου στην πρόζα είναι μεγάλα, τότε έρχεται η ποίηση ως λυτρωτής να με εμπνεύσει να μου δώσει νέες ιδέες και να μου ανοίξει οδούς να συνεχίσω. Αλλά και στη ζωή μου συμβαίνει συχνά με τα τόσα προβλήματα κι εμπόδια που μου παρουσιάζει να βρίσκω κάποιες λύσεις, κάποιες διεξόδους. Θέλεις ένα παράδειγμα. Συχνά μου συμβαίνει πολλά μαζί γεγονότα. Προσωπικές και κοινωνικές υποχρεώσεις. Πολυπλοκότητα καθηκόντων και συνεπειών που να θέλουν τη λύση τους και να με πιέζουν και να μην ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Και τότε στην τύχη πιάνω από τη βιβλιοθήκη μου ένα βιβλίο. Το ανοίγω τυχαία σε κάποια σελίδα και διαβάζω: «Κάτω από τον ήλιο, τον πληθωρικό, ζωντανό, ευχαριστημένο, να νιώθει τον εαυτό του» Από τις ωδές του Φερνάντο Πεσόα.
Και να που φωτίζεται ο νους μου και λέω θα πάω μαζί του ζωντανός και ευχαριστημένος όπως ο ήλιος με τον εαυτό του κι εγώ με τον δικό μου, με θάρρος, χαρά και κοινωνικότητα. Νομίζω ότι η ποίηση είναι μια καλή άσκηση στη ζωή για όλους μας. Οπότε αντιλαμβάνεσαι παίζει κυρίαρχο ρόλο για μένα. Γι’ αυτό επιχειρώ και γράφω ποίηση

«Η κριτική, πάντα είναι ωφέλιμη αν είναι καλοπροαίρετη και όχι σκοπίμως κακόβουλη»

-Ποια θεωρία μπορεί να μας πάει ένα βήμα παραπέρα σε έναν κόσμο χωρίς υποτίμηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής;
Η ατομική ελευθερία και ισότητα. Η ζωή χωρίς ταξικές διαφορές.

-Ποια είδη γραφής διαβάζεις;
Όλα ανεξαιρέτως. Από κάθε γραφή και συγγραφέα κάτι παίρνω, κάτι μαθαίνω και διευρύνω τον γνωστικό μου κόσμο. Άλλωστε αν δεν διαβάζεις, δεν γράφεις.



-Τι πιστεύεις για τη συγγραφή – νέων συγγραφέων, με εκδότες συχνά, χωρίς κριτήριο υψηλό, να τους παρέχουν για τα χρήματα, τη σφραγίδα τους, στην εποχή μας;
Ελεύθερο εμπόριο, ο καθένας αυτό που τον συμφέρει. Το κριτήριο αξιολόγησης για το βιβλίο είναι σημαντικό για την καλή λογοτεχνία. Όμως τα πάντα ορίζονται από το χρόνο αν μπορούν να σταθούν. Γνωρίζω καλά το θέμα αλλά δεν θα ήθελα να επεκταθώ.

-Το βιβλίο αποτελεί αξία όπως άλλοτε; Λόγω της διαδικτυακής εξέλιξης.
Το βιβλίο δεν θα χάσει ποτέ την αξία του. Μπορεί μελλοντικά να αλλάξει κάπως το όλο μοτίβο που γνωρίζουμε σήμερα αλλά ως βιβλίο σε όποια του μορφή θα κρατάει πάντα τις σταθερές του αξίες.

-Ποιο είναι το αιχμηρό δίδαγμα στα βιβλία σου – ως ενιαίο;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να δώσω διδάγματα. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μου. Μέσα από τα κείμενα μου σαφώς περνάνε κάποιες προσωπικές απόψεις δοσμένες από απόσταση και με το δυνατόν όσο γίνεται αντικειμενικό τρόπο. Παράδειγμα. Η σεξουαλική κακοποίηση, στο βιβλίο «Παράτα με», αναφέρω με ρεαλιστικό τρόπο τα γεγονότα παίρνοντας θέση απέναντι στο σκληρό ζήτημα της βίας παρακινώντας τον αναγνώστη να εκφράσει πιθανώς την αντίδραση του απέναντι στην κακή συμπεριφορά του θύτη. Από αυτή την άποψη ίσως να ρίχνω φως σε κάποιο θέμα. Αλλά ποτέ δίδαγμα.

-Τι διαπραγματεύεται τελικά στις ανθρώπινες σχέσεις μέσω των ηρώων του, ο συγγραφέας Δημήτρης Βαρβαρήγος;
Την ύπαρξη του ίδιου του ανθρώπου. Μιλώ μέσω των ηρώων και ηρωίδων μου για όλα εκείνα τα ανθρώπινα στοιχεία που μας κάνουν να διαφέρουμε από τα ζώα. Δημιουργώ χαρακτήρες με πλήρη συναισθηματισμό ώστε να γίνονται αποδεκτοί και να ταυτίζονται πιο εύκολα με τους αναγνώστες.

-Τι εσύ πιστεύεις, σε κάνει ξεχωριστό, όπως πολλοί έχουν δημοσιεύσει σε κριτικές τους;
Η σιωπή μου και ο χαμηλός τόνος αντιδράσεων μου σε αντίθετες απόψεις και συμπεριφορές. Ξέρεις σε ανθρώπους που δεν υπάρχει ενσυναίσθηση παρά μόνο εγωιστική διάθεση και δεν μπορούν να δουν, να αντιληφθούν το στραβό ό,τι και να πεις δεν θα ισιώσει, οπότε η σιωπή είναι μια λύση.

-Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο όταν δημιουργείς την πλοκή και τους ήρωες που αποτελεί ταυτότητας στοιχείο – της γραφής σου;
Το μαγικό με τη γραφή είναι που όταν μπω στην πλοκή της ιστορίας ανοίγονται διάπλατοι δρόμοι να γεμίσουν σελίδες με εύκολο σχετικά τρόπο. Είναι και οι ίδιοι οι ήρωες της ιστορίας που παίρνουν τα ηνία της ζωής τους και με οδηγούν να γράψω για τις ζωές τους. Είπαμε, η συγγραφή είναι ένα απίθανα μαγικό ταξίδι.

-Ποιο άλλο θέμα σκέφτεσαι θα έγραφες;
Είναι θέμα έμπνευσης. Ποτέ δεν έγραψα στοχευμένα. Θεωρώ δεν θα είχε καλό τέλος το εγχείρημα.



-Θέλεις κάποιο βιβλίο σου να γίνει ταινία; Πέρα από τα θεατρικά σου έργα;
Μα ρωτάς; Και βέβαια. Θεωρώ πως τα βιβλία μου με τη θεματική που έχουν κάλλιστα μπορούν να φτάσουν στο πανί και στο γυαλί. Το βιβλίο μου «Πίστη και Περηφάνια» μιλάει για μια οικογενειακή σάγκα που ξεκινάει η ιστορία της από τη Φλωρεντία το 1867 έως την εποχή του εμφυλίου στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο. Μια μεστή ιστορία με πλούσια στοιχεία.

-Η συγγραφή πόσο κοντά είναι στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι;
Υπάρχουν πολλές καλές πέννες. Συγγραφείς έλληνες που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ξένους. Γι αυτό πάντα όποτε μου δοθεί η ευκαιρία προτρέπω φίλους και γνωστούς να διαβάζουν ελληνική λογοτεχνία. Πράγμα, βεβαίως που κάνουν..

-Τι προτείνεις στους ανθρώπους για να γίνονται καλύτεροι;
Να μην κάνουν αυτό που δεν θα ήθελαν να τους κάνουν. Ένας καλός λόγος πάντα να υπάρχει στα χείλια τους. Ακόμη και σε αυτούς που δεν τον αξίζουν, ένα σιωπηρό μειδίαμα είναι αρκετό.

-Μια ευχή για εσένα και μια για τους αναγνώστες σου;
Να είμαστε όλοι υγιείς και να χαμογελάμε. Το γέλιο είναι μεταδοτικό και μας κάνει αρεστούς.



Δημήτρης Βαρβαρήγος

Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος γεννήθηκε στη Αθήνα. Αποφοίτησε από την αγγλική σχολή λογοτεχνίας «awarded by the writing scool». Γράφει σίριαλ για την τηλεόραση, Θέατρο και Λογοτεχνία. Έχουν ανέβει 5 θεατρικά έργα του. Έχει γράψει συνολικά 28 βιβλία. 18 μυθιστορήματα ενηλίκων και 10 παιδικά. Το βιβλίο «Υπατία» παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της βιβλιοθήκης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 2007. Γυρίστηκε ταινία με τον τίτλο “Agora” Ισπανική παραγωγή 2009. Τελευταία του μυθιστορήματα είναι: «Παράτα με». «Πίστη και Περηφάνια» «Μεθοδολογία Δημιουργικής γραφής» «Κραυγές γυναικών-Τροία μου» Σχεδόν γυναίκα» «Ιδανικό αόριστο» ποίηση, «Άλκηστις» 24 γράμματα εκδόσεις.

Ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή «Εγώ κι Εσείς», στο Greek Radio and news Florida

Μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων mail ddimitris51@yahoo.com