Σχεδόν γυναίκα
Ευχαριστώ το φιλόξενο fractalart και την κα Μαρία Γκολγκάκη για την κριτική ματιά της.
Το νέο μυθιστόρημα του Δημήτρη Βαρβαρήγου "Σχεδόν γυναίκα", που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις 24γράμματα, γοητεύει και καθηλώνει τον αναγνώστη από την αρχή ως το τέλος.
Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα διαχρονικό θέμα: το πρώτο ερωτικό σκίρτημα, στην πρώτη επαφή μιας έφηβης με τη μύηση στην ηδονή, για μια νύχτα στο έθιμο της ιερής πορνείας. Οι αιώνες περνούν με την ίδια πάντα πρωταγωνίστρια, τη «γυναίκα», που διαχρονικά συμβιώνει και δημιουργεί τη ζωή σε όλο της το μεγαλείο.
Με αριστοτεχνικό τρόπο ο συγγραφέας μας προσκαλεί να ανατρέξουμε στην ελκυστική νεότητα της αρχαίας ζωής.
«Ένα θέμα για να το εξαντλήσω, δεν έχω άλλο τρόπο παρά να το ζήσω… βουτάω μέσα του πολύ προτού ξεκαθαρίσω τι θέλω να πω».[1]
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, μας ταξιδεύει στην Κόρινθο του 484 πΧ. με το καινούριο του βιβλίο, «Σχεδόν Γυναίκα», από τις Εκδόσεις 24 γράμματα. Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα που αναφέρεται στο έθιμο της ιερής πορνείας κατά την Αρχαιότητα. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει στην εισαγωγή, η ιστορία πραγματεύεται ένα διαχρονικό θέμα: το πρώτο ερωτικό σκίρτημα, την πρώτη επαφή μιας έφηβης με τη μύηση της ηδονής, για μια νύχτα στο έθιμο της ιερής πορνείας.
Ισορροπώντας επιδέξια ανάμεσα στην ιστορική ακρίβεια με λεπτομέρειες για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της εποχής εκείνης και στη δράση των ηρώων, ο συγγραφέας δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ενισχύσει τις γνώσεις του σε όλη τη διάρκεια αυτής της αναδρομής στο παρελθόν και να βιώσει την αντιπαράθεση των αντίθετων αξιακών συστημάτων μεταξύ των ηρώων.
Πως θα μπορούσε έστω και ο πιο «ασήμαντος» χαρακτήρας σε ένα βιβλίο να δρα αποκλειστικά για τον εαυτό του δίχως να επεμβαίνει στη ροή των γεγονότων; Κεντρική ηρωίδα, η Ινώ, ένα κορίτσι που διανύει την τρυφερή περίοδο της εφηβείας και παρά τη χρονική απόσταση που τη χωρίζει από τη σύγχρονη έφηβη, αποζητά το ίδιο πράγμα: να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Στο πλευρό της πάντα, η γιαγιά της, Αιγείρα, η μόνιμη της παρηγοριά, καθώς επίσης και η Συράν με τη Γιασμίν, κόρες εταίρων οι οποίες βρίσκονται υπό την «προστασία» του Επίβουλου, του πατέρα της οικογένειας.
Για τον Επίβουλο, αυτόν τον σκληρό, εγωπαθή, εγωκεντρικό, ματαιόδοξο άνθρωπο, η Ινώ είναι «το πιο φωτεινό αστέρι ουρανού και γης.» «Αχ! αν δεν σε είχα.», τα λόγια στην κόρη του και έτσι γίνεται έκδηλη η επιρροή που ασκεί πάνω του. Ωστόσο ο θεσμός της πατριαρχίας, αυτό το σύνθετο σύστημα, του δίνει το προβάδισμα, εξασφαλίζοντάς του τη δύναμη που χρειάζεται ώστε να ενεργεί εξουσιαστικά και να βρίσκεται σε θέση ισχύος τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα «υπηρετώντας» πιστά ένα σύνολο ιδεών που με τη σειρά τους αντικατοπτρίζουν την κουλτούρα της εποχής.
«Το μοναδικό πράγμα που δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να σταματήσει ή να απαγορεύσει τον έρωτα», λέει χαρακτηριστικά η Συράν κι αυτό είναι μια αλήθεια που η κάθε μία από τις γυναίκες του σπιτιού, μα πιο πολύ η Ινώ, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο ενστερνίζονται -όπως συνάμα γνωρίζουν- πως η μοίρα αυτής της κοινής για όλες τους αλήθειας είναι να περιφρονηθεί.
Δε θέλω να αποκαλύψω περισσότερα στοιχεία για την πλοκή, το αφήνω στον αναγνώστη που σίγουρα δε θα κατατάξει αυτό το βιβλίο στη λίστα των τετριμμένων, που στερούνται πρωτοτυπίας αφού δεν πρόκειται για μια χιλιοειπωμένη ιστορία αγάπης. Ο συγγραφέας, είναι πολύ παραπάνω από αυτό. Ποιος ο λόγος να προσφύγω σε κλισέ, όπως «εξαιρετικό», «υπέροχο», «αριστούργημα», τυποποιημένες, απρόσωπες λέξεις για μένα που αδικούν αυτό το τόσο όμορφο βιβλίο.
«Σπουδάζω στις σελίδες των μυθιστορημάτων το βάρος και την ομορφιά του κόσμου[2]» μας λέει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης. Φυσικά θα συμφωνήσω και επιπλέον θα προσθέσω πως δεν μπορείς να προσποιηθείς για κάτι που δεν είσαι και το αναφέρω γιατί ο μεγάλος πλούτος του συγγραφέα μας στην προκειμένη περίπτωση, οι γνώσεις του για τη ζωή και τους ανθρώπους, αποτυπώνονται πάνω στο χαρτί.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Ταλέντο και τεχνική γίνονται ένα με το περίτεχνο άγγιγμα του Δημήτρη Βαρβαρήγου -προικισμένος καθώς είναι με την ικανότητα να μετατρέπει με την πένα του ακόμη και την απλή περιγραφή δυο ανθρώπων που κάθονται σε ένα τραπέζι σε μια συναρπαστική σκηνή, καθιστώντας αδύνατο για τον αναγνώστη να αποδεσμευτεί. Και σε αυτό το σημείο μας θυμίζει ο αγαπημένος μας ποιητής: «Γνωρίζω πόσο είναι, σε έσχατη ανάλυση, δύσκολο πράγμα η απλότητα».[3]
Το τραγικό της ζωής είναι το αναπάντεχο της. Η μοίρα δε σε προειδοποιεί για το καλό που βρίσκεται στον δρόμο σου ούτε για το κακό που θα σε βρει, προλογίζοντας, ψιθυρίζοντας σου στο αυτί λέξεις όπως: «Και ξαφνικά…., Κι εκείνη τη στιγμή…». Η μοίρα σε θέλει απροετοίμαστο. Κατά τον ίδιο τρόπο ρέουν τα γεγονότα σε αυτό το βιβλίο, θυμίζοντας σου πως ένα όμορφο μυθιστόρημα έχει όλα τα παραπάνω στοιχεία που το κάνουν να μοιάζει με πολύχρωμο, εξωτικό υφαντό. Πάνω σε κάθε ίνα του, ο δημιουργός του έχει απλώσει τη ψυχή του.
Δημήτρης Βαρβαρήγος
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας «awarded by the writing school». Γράφει σίριαλ για την τηλεόραση, Θέατρο και Λογοτεχνία. Έχουν ανέβει 5 θεατρικά έργα του. Έχει γράψει συνολικά 28 βιβλία. 18 μυθιστορήματα ενηλίκων και 10 παιδικά. Το βιβλίο «Υπατία» παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της βιβλιοθήκης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 2007. Τελευταία του μυθιστορήματα είναι: «Παράτα με». «Πίστη και Περηφάνια» «Μεθοδολογία Δημιουργικής γραφής» «Κραυγές γυναικών-Τροία μου» «Σχεδόν γυναίκα» 24 γράμματα εκδόσεις. Ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή «Εγώ κι Εσείς», στο Greek Radio and news Florida Μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων.
.jpg)
Κείμενα και άρθρα της, εμφανίζονται σε λογοτεχνικά περιοδικά της Αγγλίας και της Αμερικής καθώς επίσης και της χώρας μας. Τον τελευταίο χρόνο, ποιήματα της εκδοθήκανε σε δύο συλλογικές δουλειές από τις Scars Publications.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου