Ευχαριστώ την κα Μαρία Λίτσα και τους ιθύνοντες του περιοδικού Έλευσις και Υδράνη 

https://online.fliphtml5.com/lrfj/rssy/?fbclid=IwAR3kx4yZ3jgVEU-mpazKADp_EZuIbq4bck1DnHFO7l7huQ2ujHM5mKIeKNo 

Έλευσις και Υδράνη

e-movie book

Σπρώχνοντας με δύναμη το τείχος, ο Δημήτρης Βαρβαρήγος

Ψίθυροι και Σκιές

Κάθε νέο ξημέρωμα, οι τοίχοι ορθώνονται συμπαγείς και ακλόνητοι στον πόνο μου. Προνόησα όμως και τους γέμισα κάδρα με τις μορφές σας, σε κάθε ηλικία σας.

Εικόνες ανάκατες νεκρών και ζωντανών.

Μα σε όλες μαντεύω -στα βλέμματά σας- την αδιαφορία.

Τι περίεργοι που είμαστε οι άνθρωποι;

Ξεχνάμε ότι μια φορά μόνο ζούμε και σπαταλάμε τη ζωή μας τις πιο πολλές φορές άδικα.

Άδικα γιατί ξεχάσαμε τον άλλο, τον αδελφό, το φίλο, το γείτονα.

Πάψαμε να ονειρευόμαστε, δίνοντας χώρο μέσα μας, στη μοναξιά να μεγαλώνει.

Σ’ έναν κατάλογο γραμμένα ονόματα, εκεί συναντάμε τον άλλον.

Δίχως το βλέμμα του.

Κανένα όνειρο δε μοιραζόμαστε πια, γίναμε άγνωστοι μεταξύ μας.

Κανένα τσιγάρο δεν κάνουμε μαζί.

Ο καθένας το δικό του πακέτο, το δικό του παραμύθι, τη δική του ζωή.

Τον δικό του τοίχο.

Άχρωμοι, ανήσυχοι, σκληροί, με αδιαπέραστες άμυνες.

Άνθρωποι που ζουν χωρίς αιτία, για να γεμίζουν οι νύχτες τους ανησυχία και οι τοίχοι με ψιθύρους και σκιές.


https://online.fliphtml5.com/lrfj/rssy/?fbclid=IwAR2k0EgciJA05OcWXPhVqPUJhrX0hM39Wsa-kw097FqyHXl98YlGjZnASWI