Πως ξεκινήσατε να γράφετε; Ποια ήταν η αφορμή να αφοσιωθείτε στη τέχνη
του λόγου;
Ήταν έμφυτο απ’ ότι αποδεικνύεται τώρα, ένα χάρισμα που δόθηκε αλλά δε το άφησα στην τύχη του. Σε αυτό συνέβαλλε και η πρώτη παιδεία που πήρα από τους γονείς μου. Αγαπούσαν το διάβασμα, αγόραζαν βιβλία και παρά τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης παρακολουθούσαν και θεατρικές παραστάσεις. Γενικά ήταν φιλότεχνοι· κι αυτή η αγάπη τους, πέρασε και σε μένα κι έτσι αφοσιώθηκα στη συγγραφή. Τώρα αυτή η ενασχόληση μου με τη λογοτεχνία είναι όπως το οξυγόνο που αναπνέω.
Οι ήρωες, οι χαρακτήρες των βιβλίων σας είναι υπαρκτοί;
Σε ορισμένα βιβλία μου, ναι, είναι. Ειδικά στο βιβλίο, «Πίστη και Περηφάνια». Είναι οικογενειακή σάγκα καθώς η ιστορία των ηρώων ξεκινάει από 1868 στην Νάπολη της Ιταλίας, έρχονται στη Ζάκυνθο και κατόπιν στην Αθήνα. Ζουν όλα τα γεγονότα της σύγχρονη ιστορίας μας, μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα με τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο. Οι κύριοι χαρακτήρες αυτού του βιβλίου είναι αληθινοί και κάποιοι δευτερεύοντες επινοημένοι για να στηρίξουν την ιστορία.
Πάντα, όπως και στη ζωή μας που υπάρχουν χαρακτήρες με αυτά τα στοιχεία. Όπως η μέρα διαδέχεται το σκοτάδι και αντίστροφα. Όπως η ειρήνη και ο πόλεμος. Όλα στη ζωή έχουν το αντίπαλο δέος. Όσον αφορά τη λογοτεχνία δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον σε ένα κείμενο αν δεν υπήρχαν οι δραματικές κορυφώσεις· κι αυτές υφίστανται όταν υπάρχουν συγκρούσεις, εμπόδια, δοκιμασίες.
Σίγουρα, είναι ένα μαγικό ταξίδι στη λογοτεχνία. Η πρόζα έχει αυτό το προνόμιο να δίνει την ευχέρεια να αναλύεις διεξοδικά τους χαρακτήρες μέσα από τη δράση τους. Οι 5 αισθήσεις είναι ένα καλό εργαλείο στα χέρια του συγγραφέα. Μπορεί να δομήσει στους ήρωες του με αληθοφάνεια όταν είναι βασισμένοι στον συναισθηματικό τους κόσμο. Κόσμος, που βέβαια ξεκινάει από τα παιδικά του χρόνια. Αυτή η πρώιμη περίοδος είναι που δίνουν βάθος στην προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου και άρα στους χαρακτήρες που μεταπλάθω. Ότι μαθαίνουμε στο παρελθόν, αντικατοπτρίζουν τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας στο παρόν και το μέλλον μας.
Όνειδος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό -σωματικό και ψυχικό- που μπορεί να κάνει κάποιος σε έναν οργανισμό.
Τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης μπορούν να σταματήσουν όταν σπάει η σιωπή του θύματος. Η σιωπή είναι η τροφή του θύτη, όσο το θύμα σωπαίνει τόσο ο θύτης γίνεται ανεξέλεγκτος. Πίσω από κάθε φόβο κρύβεται μια κραυγή γι’ αυτό πρέπει να σπάει η σιωπή και να φωνάζει: Παράτα με!
Στο βιβλίο μου έδωσα ακριβώς αυτό τον ηχηρό κι αντισυμβατικό τίτλο, «Παράτα Με», με πρόθεση να σπάσει η σιωπή. Αυτό το σκληρό θέμα πραγματεύεται. Και το απέδωσα με ωμό ρεαλιστικό και κυνικό τρόπο για να μην ωραιοποιηθεί μέσα από τον αφηγηματικό κορμό της λογοτεχνίας. Θέλησα και προσπάθησα να δώσω την πραγματικά σκληρή διάσταση του ζητήματος, μήπως και αφυπνιστούν κάποιες ίσως συνειδήσεις.
Όσο τους είναι εφικτό. Όλα πιάνουν τόπο μέχρι κάποιο βαθμό. Χρέος λοιπόν και της λογοτεχνίας είναι να συμβάλλει κατά το μέτρο των δυνατοτήτων της σε αυτό το σοβαρό θέμα. Η παιδεία παίζει σημαντικό ρόλο και σε αυτό τον τομέα των ανθρώπινων σχέσεων και ιστοριών, αλλά κατά την περίοδο ωρίμανσης ενός ανθρώπου εμφανίζεται μια κατάσταση σπρωγμένη από πόθους και πάθη χαρίζοντας του μιαν ακραία απελευθέρωση των πράξεων του. Αυτό δείχνει πως σε κάποιους οργανισμούς υπάρχουν σκοτεινές ανάγκες που βγαίνουν στο φως κι έρχονται σε αντίθεση με τα παραδοσιακά ηθικά πρότυπα σεβασμού και αξιοπρέπειας απέναντι στον άλλον.
Θεωρώ φόρο τιμής να γράφω για ανθρώπους που στο πέρασμα της ζωής τους με την σπουδαία δράση τους έβαλαν ένα λιθαράκι στην εξέλιξη του ανθρωπίνου γένους, ώστε να γίνει ο κόσμος καλύτερος και πιο υποφερτός. Έγραψα την «Υπατία», αυτή την σπουδαία προσωπικότητα και είμαι περήφανος που το βιβλίο μου αγαπήθηκε από το ευρύ κοινό φτάνοντας στην 11η έκδοση του και με ανοιχτούς πάντα δρόμους μπροστά του. Το ιστορικό μυθιστόρημα έχει πολύ μελέτη και για μένα αυτή η διεργασία είναι ένα πολύ όμορφο και σπουδαίο ταξίδι γνώσης στο ένδοξο παρελθόν.
Όλα τα είδη μου δίνουν την ίδια ικανοποίηση όταν τελειώσουν και είναι σε υψηλό επίπεδο απόδοσης. Είναι δημιουργίες όμορφες που η κάθε μία ανταποκρίνεται στο αντίστοιχο κοινό της.
Τα πάντα, αρκεί να διαβάζονται. Δεν κατακρίνω κανέναν και λυπάμαι που εκφέρω αυτή την άποψη, αλλά πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται επιφανειακά με το γράψιμο δεν μπαίνουν σοβαρά σε βάθος και πέφτουν στην παγίδα μόνο του φαίνεσθαι. Αυτό είναι ικανό να κάνει αρκετούς αναγνώστες επιφυλακτικούς στις επιλογές τους.
Δύσκολη ερώτηση, ποιον να αναφέρω και ποιον όχι. Είναι πολλοί σύγχρονοι Έλληνες με δυνατή πένα και με απαράμιλλη αξία που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους αντίστοιχους ξένους. Η κλασική λογοτεχνία ανέκαθεν ήταν και θα παραμείνει στα ζητούμενα μου ως δοκιμιακό εργαλείο για την εξέλιξη της γραφής μου.
Κάθε βιβλίο ξεκινάει από κάποιο κέντρισμα. Η λεγόμενη έμπνευση. Και κάθε βιβλίο περνάει κάποιο μήνυμα μέσα από το κείμενο του και τις δράσεις των ηρώων του.
Δεν νομίζω ότι ένας άνθρωπος τα ξέρει όλα. Άλλωστε, σε κάθε τέχνη υπάρχει η τεχνική της και βοηθάει πολύ συχνά τους επίδοξους συγγραφείς να τους δώσει άμεσες λύσεις και απαντήσεις. Υπάρχουν κάποιοι κανόνες που διέπουν ένα λογοτεχνικό κείμενο οι οποίοι είναι σοβαροί για την εντελέχεια του κειμένου. Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν θα γίνεις συγγραφέας από τη διδαχή της και μόνο. Δεν υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδάκι που θα σε κάνει συγγραφέα αν δεν υπάρχει μέσα σου η φλόγα. Κι από την άλλη ότι μαθαίνουμε δεν είναι εις βάρος μας. Φυσικά δεν τα ξέρουμε όλα, πάντα όσο περνάει χρόνος μαθαίνουμε· κι αυτό δεν είναι κακό ούτε επιλήψιμο όταν κάποιος πάρει μερικά μαθήματα δημιουργικής γραφής. Στην πορεία θα αντιληφθεί ότι θα του φανούν ωφέλημα.
Ο συγγραφέας που ασχολείται σοβαρά με το γράψιμο είναι λογικό να γράφει για όλα τα είδη κι όχι μόνο για ένα συγκεκριμένο είδος. Αρκεί σε όλα να είναι εντός θέματος και να υπάρχει ποιότητα απόδοσης.
Η πρώτη φορά είναι η μεγάλη έκπληξη και η θετικότερη εντύπωση που αφήνει. Έζησα απεριόριστη χαρά μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι ευγνωμοσύνης για το σπουδαίο που μου χαρίστηκε και το έζησα.
Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο όπου η ζωή που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα θα αλλάξει ύφος μέσα από την ψηφιακή επανάσταση. Δεν θα μπορούσε να μείνει και το βιβλίο έξω από αυτή την ενδεχόμενη αλλαγή. Γεγονός είναι ότι σε ένα stick έχεις στην τσέπη σου μια ολόκληρη βιβλιοθήκη κι επιλέγεις ότι θέλεις στη στιγμή. Βεβαίως η κλασικότητα του έντυπου βιβλίου δεν θα χαθεί ποτέ. Ίσως μειωθεί η παραγωγή του κι αυτό από την άλλη είναι κάπως παρήγορο για τον πλανήτη μας καθώς πολλά δέντρα θα γλιτώσουν την πολτοποίηση για την δημιουργία χαρτιού. Ίδωμεν.
Βιογραφικό
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος γεννήθηκε στη Αθήνα. Αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας «awarded by the writing scool» και γράφει σίριαλ για την τηλεόραση, Θέατρο και Λογοτεχνία. Έχουν ανέβει 5 θεατρικά έργα του. Έχει γράψει συνολικά 24 βιβλία. 16 μυθιστορήματα ενηλίκων και 8 παιδικά. Το βιβλίο «Υπατία» παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της βιβλιοθήκης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 2007. Τελευταία του μυθιστορήματα είναι: «Πίστη και Περηφάνια & Παράτα με».
Ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή «Μέσα από Σένα», στο Greek Radio and news Florida
https://online.fliphtml5.com/lrfj/wjid/?fbclid=IwAR268IrjW6MIwM1UhGTrnQCV9S8-VSzCQaDAMXEg-DCHz4VIBxz_4SA1GgI#p=1
https://online.fliphtml5.com/lrfj/wjid/...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου