τα τέσσερα τελευταία βιβλία μου

ΥΠΑΤΙΑ

Η συγκλονιστική ιστορία της γυναίκας που δίδασκε παντού το ελληνικό πνεύμα, συγκρούστηκε με τον κλήρο και κατηγορήθηκε ως μάγισσα.

4ος-5ος αιώνας μ.Χ. Η φημισμένη Αλεξάνδρεια πνίγεται στο κρασί των καπηλειών, στις ηδονές των γυναικών του δρόμου, στις δεισιδαιμονίες, στις φιλοσοφικές διαφορές και διαμάχες των θρησκευτικών φανατισμών με τους φονικούς διωγμούς.

Μέσα σε αυτή τη διαφθορά, μια γυναίκα αφοσιωμένη στα ελληνικά ιδεώδη διδάσκει στο πανεπιστήμιο, στους δρόμους και στο σπίτι της το αστείρευτο ελληνικό πνεύμα. Αυτή η σοβαρή ευθύνη δεν της στερεί το γυναικείο ένστικτο, και στο πρόσωπο του χριστιανού επάρχου βρίσκει τον έμπιστο φίλο και άντρα.

Η φιλία και ο πλατωνικός δεσμός που αναπτύσσεται ανάμεσά τους ενοχλεί τον κλήρο, που δεν αργεί να στραφεί εναντίον της και να της προσάψει κατηγορίες, ως μάγισσας και υποκινήτριας εχθρικών ενεργειών εναντίον του...

Πετυχημένη τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής με επίκεντρο μια αξιόλογη γυναίκα που πλήρωσε με τη ζωή της τις αρετές του φύλου της, καθώς βρέθηκε στο μεταίχμιο της ιστορίας, από το λυκόφως του νεοπλατωνισμού στους πρώτους σκοτεινούς αιώνες του Χριστιανισμού.

Μυθιστορηματική βιογραφία, που κυλάει αβίαστα, με φανταστικούς διαλόγους και εικόνες, γύρω όμως από πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα τα οποία ο συγγραφέας αναπαριστά πειστικά, μετά από ενδελεχή έρευνα.  

Κραυγές Γυναικών

Τροία μου

Δέκα πέντε γυναίκες αφηγούνται μέσα απ’ την ψυχή τους πως έζησαν τα δέκα χρόνια του Τρωικού πολέμου πλάι στους ήρωες, στους βασιλιάδες. Μιλούν για τις ζωές τους, για τους άντρες τους, για τα δεινά και τις συμφορές τους, για τα δικά τους παθήματα και προσωπικά πάθη.

Εκμυστηρεύονται μύχια μυστικά, πως βίωσαν τη χαρά, τη φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, τη μητρότητα, την εκδίκηση και την περιφρόνηση. Τη σκλαβιά και το θάνατο.

Μιλούν για εκείνους που αγάπησαν. Για εκείνους που τις αγάπησαν.

Τι κι αν είναι «Λιπεσάνορες» -οι γυναίκες που λείπουν στους άντρες-. Εξιστορούν τη τόλμη, τους ήρωες, τη γενναιότητα, την αξία των ιδανικών ν’ αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα του ως το τέλος.

Η άλλη όψη του έπους εκφρασμένο από δέκα πέντε τραγικές φιγούρες, πως βίωσαν τον ηρωισμό της καθημερινής ζωής, την πίστη και την προδοσία, την αξία της καρτερίας, τη νοσταλγία της ειρήνης, τις ευθύνες του ανθρώπου για τις πράξεις του, και την υπεράσπιση του δικαίου.

Μια ιστορία που σε κάνει συμμέτοχο στον μαγικό κόσμο των γυναικών.

Αφηγήσεις που συνεπαίρνουν κάθε συναίσθημα.

Διαβάζεις και νομίζεις ότι ζεις ένα ακραίο όνειρο σε έναν διαφορετικό κόσμο, δύσκολο αλλά συνάμα όμορφο, που χαρίζει χαρά και ευτυχία.

ΠΙΣΤΗ και ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ

Αθήνα 1930, η Ζωή Μαρία Μοντανάρι, ένα κορίτσι γεννημένο μ’ ένα φιλί κι ένα τραγούδι, ήρθε στο φως να συμπληρώσει την ύπαρξη της με τη σάρκα του γένους της, στις ρίζες του μέλλοντος της. Ποιο το όνομά της, το φύλο της, η σκέψη της, η πορεία της. Tα πρέπει, τα πώς, τα γιατί, σε μια τράπουλα σημαδεμένη από τη Μοίρα. Ζει με την οικογένεια της τον μεσοπόλεμο γεμάτη στιγμές ευτυχίας μέχρι την κήρυξη του 2ου παγκόσμιου πολέμου και τα πέτρινα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Οι δύσκολες συνθήκες και οι τεράστιες ευθύνες της στερούν το δικαίωμα να ονειρεύεται. Μια φονεμένη αρχή κι ένα εφηβικό τέλος την οδηγούν στην πρόωρη ενηλικίωση.

Ασυμβίβαστη, στην κόλαση που φανέρωνε η ζωή, αψήφησε τη σκιά της μοίρας που την ακολουθούσε στρέφοντας το βλέμμα της στον ουρανό, ώσπου ήρθε ο έρωτας να ανατρέψει τα πάντα στη ζωή της.

Ο πολυδιαβασμένος συγγραφέας ζωντανεύει την ανθρώπινη μοίρα στη μεσοπολεμική εποχή, στην Αθήνα. Θεματοποιεί τα γυρίσματα της ιστορίας με ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτειες και ανατροπές, εμβαθύνοντας με ρεαλισμό στον ψυχικό κόσμο των ηρώων του. Πρόσωπα εύθραυστα και δυνατά, ευαίσθητα και ανένταχτα που αναδεικνύουν με τη δράση τους τη δύναμη της ανθρώπινης φύσης, εξιδανικεύουν την αισιοδοξία της νιότης, τους δεσμούς αίματος, τη φιλία, τον έρωτα την αγάπη και νικούν κάθε εμπόδιο.

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές, καλοδουλεμένους χαρακτήρες και ζωντανές εικόνες σαν ζωγραφικοί πίνακες

Αλκυόνη Παπαδάκη, συγγραφέας

Παράτα Με

Ναι, είναι σκληρό κείμενο. Είναι μια καταγγελία για την απάνθρωπη επιβολή και την κακοποίηση. Είναι μια ιστορία άγρια τρυφερή, στοργικά ρεαλιστική, παράτολμα δυνατή, σχεδόν ελκυστικά πικρή, γεμάτη Θηρία. Σιωπές. Κραυγές και Θαύματα.

Ένα βιβλίο που σκοπό έχει να αφυπνίσει συνειδήσεις και να σπάσει τη φοβερή σιωπή βγάζοντας στο φως, το σκληρό πρόσωπο της ζωής.
Ναι, είναι όλα αυτά: Σκληρό, κυνικό, ρεαλιστικό. Είναι όμως η ωμή αλήθεια της ζωής όπως μας παρουσιάζεται. Εσύ Δανάη· και κάθε Δανάη, μην τρομάζετε με αυτές τις αλήθειες όσο σκληρές κι αν είναι. Ρίξτε φως στα σκοτάδια των φόβων σας. Τολμήστε. Αντιδράστε. Σπάστε τη σιωπή. Μιλήστε, φωνάξτε: «Παράτα Με».

Η ζωή σας ανήκει. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να καταστρέψει τις ψυχές σας. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να σας νικήσει.

Φίλτατε αναγνώστη. Μην αναρωτιέσαι αν είναι αληθινή ιστορία. Αν αφορά ένα τυχαίο λογοτεχνικό μυθολογικό περιστατικό με τυχαίους ή συγκεκριμένους ήρωες;.

Μην αναρωτιέσαι για τις όνειδος στιγμές της ζωής. Υπάρχουν και δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά τους, με την αισχρή ωμότητα που παρουσιάζονται.

Όχι, δεν είναι υπαρκτοί οι ηρωίδες και οι ήρωες μου. Η ιστορία όμως, είναι αληθινή καθώς συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις κατά καιρούς, ένα αποτρόπαιο γεγονός, όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία, να βρίσκει το φως της δημοσιότητας.

Και ναι, υπάρχουν πολλά ανάλογα περιστατικά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα, όπως συχνά λέμε, από ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Και που βέβαια λίγα βγαίνουν στο φως.

Κόλαφος για το θύμα, η σιωπή, ο τρόμος, η ψυχική κατάπτωση. Γι’ αυτό καταπιάστηκα με αυτό το δύσκολο -από κάθε άποψη θέμα-, το πώς να φτάσω βαθιά σε μια κακοποιημένη ψυχή και να αγγίξω, να φωτίσω τις ανεξίτηλες σκιές της. Γιατί πρέπει επιτέλους κάποτε να σταματήσει ετούτη η αλλοπρόσαλλη επιβολή βίας. Έτσι, μέσα από την λογοτεχνία -όσο αυτό είναι δυνατόν- θέλησα να συμβάλλω ανοίγοντας πλατύτερα το θέμα, μήπως όλοι μαζί καταφέρουμε να ελαττωθεί το φαινόμενο ετούτης της ταπεινωτικής πράξης. Γιατί η βία μπορεί να ασκηθεί σε κάθε σπίτι. Σε κάθε χωριό, πόλη ή χώρα. Γι’ αυτό και στο βιβλίο δεν υπάρχει συγκεκριμένος τόπος που να ονοματίζεται πέραν του ότι η ιστορία διαδραματίζεται κάπου τυχαία.

Η βία η πιο σκληρή κι απάνθρωπη συμπεριφορά ικανή να καταπατήσει τους άγραφους νόμους. Φέρνει ντροπή. Κλείνει στόματα. Κατασπαράζει σπλάχνα.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ψυχολογικό δράμα, με ψήγματα ειρωνικού χιούμορ δοσμένο με ρεαλιστική γραφή για να καταφέρω να αγγίξω τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση.

Ακολούθησα τα βήματα της μικρής Δανάης. Βίωσα μαζί της τον φόβο βουτώντας την πέννα μου στο παγωμένο της αίμα. Μοιράστηκα μαζί της κάθε της συναίσθημα, κάθε βαθύ πόνο της. Ντράπηκα, θύμωσα, οργίστηκα μπροστά στην αναίσχυντη συμπεριφορά του θύτη. Στην αδιαφορία και την ηθική αυτουργία μιας μάνας.

Ήταν ένα στοίχημα για μένα, ετούτο το βιβλίο. Μια εναγώνια πάλη να αντέξω πλάι σε χαρακτήρες που σκόρπησαν κι άλλοι δέχτηκαν την αδικία σε όλο της το μεγαλείο.

Δανάη, μην κλείνεις τα μάτια. Μην σε τρομάζει η αλήθεια. Η ζωή σού ανήκει. Είναι δική σου. Μίλησε. Φώναξε: «Παράτα Με»