Λιπεσάνορες, 

οι γυναίκες που εγκαταλείπουν τους άντρες

Δημήτρης Βαρβαρήγος

Εκδόσεις Μπατσιούλας

γράφει η Άννα Μανουηλίδου

"Οι Δαναοί είναι έξυπνοι, μην τους εμπιστεύεστε, να τους φοβάστε ακόμη κι όταν σας φέρνουν δώρα..." φώναζε μάταια η Κασσάνδρα, που είχε προβλέψει τα μελλούμενα αλλά κανείς δεν την πίστευε...η κατάρα του Απόλλωνα, βλέπετε, να της δώσει το δώρο της προφητείας αλλά επειδή τον απέκρουσε ερωτικά την έκανε να μη γίνετε πιστευτή ήταν και το τέλος της Τροίας.
Ενός πολέμου που, όπως αναφέρει και στο κείμενο ο συγγραφέας αλλά και στο παράρτημα - φαντάζομαι ότι είναι και ευρέως γνωστό - ότι έγινε για το πέρασμα στον Ελλήσποντο όπου οι Τρώες έλεγχαν τον εμπορικό δρόμο προς τον Εύξεινο Πόντο και ανάγκαζαν τους διερχόμενους από τα στενά των Δαρδανελίων να πληρώνουν βαρείς φόρους. Η Ελένη στάθηκε απλά η αφορμή. 

Η Κασσάνδρα είναι μια από τις δεκαπέντε γυναίκες, τραγικές φιγούρες που αφηγούνται με λυρικό τρόπο τα δεινά του Τρωικού πολέμου, αλλά και το πως βίωσαν τον έρωτα, τη χαρά, τη λύπη, τη σκλαβιά και αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο (κάτι που κάνει τον αναγνώστη να δεθεί μαζί τους) τις πιο μύχιες σκέψεις τους.

Εξιστορούν παράλληλα και το πως έδωσαν οι ήρωες, αφανείς και μη, τη ζωή τους για τον δεκαετή αυτόν πόλεμο.
Ο Βαρβαρήγος, με αριστοτεχνικό τρόπο ψυχογραφεί τις ηρωίδες του και με τη λυρική γραφή του συνεπαίρνει τον αναγνώστη τόσο πολύ, που γίνετε ένα με τις ηρωίδες, τις κατανοεί και τις σπλαχνίζεται.
Μπορώ να γράψω πολλά, άλλα δεν θα ήθελα να κουράσω. Το "Λιπεσάνορες" είναι κατ' εμέ ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη!