Άλκηστις Αλλιώς
Πέμπτη 13 Ιουνίου 2024
GREEK NEWS and RADIO FLORIDA
Ευχαριστούμε πολύ το greek news and radio florida, τον παραγωγό της εκπομπής κύριο Ιωάννη Μητσάκο για την όμορφη επικοινωνία μας. Επίσης ευχαριστούμε την διευθύντρια του σταθμού κυρία Ιωάννα Λαζάρου για τη φιλοξενία και το αμέριστο ενδιαφέρον να ακούγονται φωνές ελλήνων δημιουργών εκτός ελληνικών συνόρων.
Συνέντευξη με Προσωπικότητες, σήμερα στις 12:00μμ EST , με τον Ιωάννη Μητσάκο. Kαλεσμένοι οι συγγραφείς κ. Μαρια Γκολγκάκη, και κ. Δημήτρης Βαρβαρήγος. Στο πρώτο μισό μιλάμε με τον κ. Βαρβαρήγο για- την πορεία του στην λογοτεχνία, και στο δεύτερο μισό και οι δύο καταξιωμένοι συγγραφείς μας μιλάνε για το έργο τους "Άλκηστις".
Μόνο στο Greek News and Radio FL
Παράτα με
Ευχαριστώ τον Γρηγόρης Τεχλεμετζής για την κριτική του άποψη και το Περιοδικό Vakxikon.gr για τη φιλοξενια.
"Παράτα με!", του Δημήτρη Βαρβαρήγου
Γράφει ο Γρηγόρης Τεχλεμετζής
Το θέμα του αντιμετωπίζεται πλέρια στο βιβλίο,με τη βοήθεια των αδρών χαρακτήρων του, στο πολυσέλιδο σώμα του, με όλες του τις συνιστώσες, παρουσιάζοντας τον βιασμό, την κακοποίηση μιας ανήλικης από τον πατέρα της και στη συνέχεια τις ψυχολογικές της δυσκολίες στην αποκατάσταση της φυσιολογικής και ερωτικής ζωής, Οι ήρωες του αναλύονται πλήρως και σε όλες τους τις διαστάσεις, ψυχογραφικά, με τη συνεπικουρία επιθέτων και χαρακτηρισμών, ένα μοτίβο που διασχίζει όλο το βιβλίο. Η αφήγηση συναισθημάτων είναι συχνή. Η κάλυψη του θέματος και των ηρώων είναι εντυπωσιακά καλή.
Απολύτως ευδιάκριτοι οι χαρακτήρες, χωρίς ενδιάμεσες καταστάσεις, ορίζουν τη δομή και την ανάπτυξη του μυθιστορήματος. Άλλωστε τι θετικό θα μπορούσε να αναγνωριστεί στον βιαστή Μαρούκα, που δικαιολογημένα δεν έχει ίχνος ενσυναίσθησης, ή τι κακό στο θύμα τη μικρή και αγνή Δανάη; Η απόδοσή τους είναι τόσο έντονη που εντυπώνεται στον αναγνώστη, χωρίς να δημιουργεί διφορούμενες σκέψεις, κάτι που κάνει ευχάριστο και παθιασμένο το διάβασμα. Αυτά υποδεικνύουν και την επιρροή από τη συγγραφή σεναρίων, με την οποία έχει ασχοληθεί ο συγγραφέας. Το μυθιστόρημα θα μπορούσε να αναλυθεί με μεγάλη ευστοχία από τις θεωρίες των Ρώσων φορμαλιστών, όπως του Βλαντιμίρ Προπ, ο οποίος ανάγαγε τη δομή σύγχρονων μυθιστορημάτων σε αυτή των κλασσικών παραμυθιών. Επίσης θα μπορούσε να διασκευαστεί με μεγάλη επιτυχία σε μια πολύ ωραία κινηματογραφική ταινία.
Κινηματογραφική θα χαρακτήριζα τη γραφή του Βαρβαρήγου, όχι μόνο στην περιγραφή πλάνων, αλλά και στην αφηγηματική ένταση και συμπύκνωση που κάνουν συναρπαστικό το ανάγνωσμα. Είναι αναπτυγμένη με μορφή δίπολου. Από τη μια ο «εγωισμός», η «ηδονοθηρία», οι «εγκληματικές πράξεις» και ο «εκβιασμός» και από την άλλη η «αγάπη», η «ανιδιοτέλεια», η «μητρότητα», ο «έρωτας», η «διακριτικότητα», η «αλληλεγγύη» και πολλά άλλα. Είναι δυο αντίθετοι κόσμοι.
Ρεαλιστικά σοκαριστική η περιγραφική αποτύπωση του βιασμού σώματος και ψυχής της ανήλικης από τον πατέρα της. Γεννά συναισθήματα αποτροπιασμού και αγανάκτησής, που τα αισθάνεσαι σαν γροθιά στο στομάχι. Ο συγγραφέας επιδιώκει την ενσυναίσθηση του αναγνώστη και την πετυχαίνει. Είναι σαν να παρακολουθούμε μια σφαίρα να κατευθύνεται στον στόχο της, ο οποίος έχει προοικονομηθεί, χωρίς την αμφισβήτηση του αποτελέσματος. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε υψηλές εντάσεις, αποφεύγοντας εντέχνως την παγίδα του μελό, και ο συγγραφέας συναισθάνεται το δράμα της νέας και συχνά εκφράζει άμεσα με αγανάκτηση τις απόψεις του, με παρεμβολές του παντογνώστη αφηγητή, οι οποίες ταυτίζονται με το κοινό αίσθημα, οπότε δεν ξενίζουν. Άλλοτε δίνει τη σκυτάλη σε διαλόγους και στη μερική εστίαση των πρωταγωνιστών, κάτι που συνεισφέρει στην αφηγηματική ποικιλία. Το δριμύ κατηγορώ αγγίζει ένα σύγχρονο θέμα, που απασχολεί διαρκώς την κοινή γνώμη και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οπότε είναι άμεση αντανάκλαση της εποχής μας, που ταυτίζεται με την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο.
Γλωσσικά, επιδιώκεται επιτυχώς με κάθε τρόπο η άνεση και η ευκολία της ανάγνωσης και ο ρέων λόγος. Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθούν και τα σχετικά μεγάλα τυπογραφικά στοιχεία. Το αποτέλεσμα είναι η απόλαυση του διαβάσματος, κάτι που υποβοηθείται και από τη συχνή γλαφυρότητα των φράσεων και την προφορικότητα. Ένα ακόμα στοιχείο που συνεισφέρει στον παραπάνω στόχο είναι η ικανότητα του συγγραφέα να μεταβαίνει από την αφήγηση στο διάλογο και αντιστρόφως, συνεχώς και με πειστικότητα, η τρυφερότητα και αγάπη που δείχνει προς τους καλούς ήρωές του και η αγανάκτηση προς τους κακούς, οδηγεί στην ταύτισή του με τον αναγνώστη.
Εμβόλιμοι παράγραφοι με πλάγια γράμματα, εισάγουν λυρικές εξάρσεις, που έχουν ποιητικό τόνο, εντείνουν το κλίμα και αποτελούν συναισθηματικές κορυφώσεις. Δίνουν έτσι μια ιδιαίτερη χροιά στο κείμενο.
Έντεχνα υπαινικτικό είναι το τέλος του βιβλίου, αφήνοντας ανοιχτή τη φαντασία του αναγνώστη να το συμπληρώσει και δίνοντας μια αίσθηση συνέχειας.
.jpg)
Η Φωνή των Ποιητών.
Ευχαριστώ πολύ τον Sotiris Nousias για τις απαγγελίες ποιημάτων μου στη Φωνή των Ποιητών.
Άλκηστις Αλλιώς...
Παρουσία ση του Βιβλίου
Η θεατρική ομάδα "Άγερσις" με τους ηθοποιούς: Ντομένικα Ρέγκου. Μαρία Μέμη Αναστασοπούλου. Αννέτα Βασιλάκου. Δημήτρης Τσάκωνας. Στέλιος Κεχριώτης. Παρουσίασαν σε μορφή αναλογίουν το έργο Άλκηστη, σε μια κατάμεστη αίθουσα στον πολυχώρο +αίσθημα. Συντόνισε η Χριστίνα Μπουντάκα.
Συμμετείχε ο Γεράσιμος Σαλτός, ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής.
Ευχαρισούμε θερμά τις φίλες και τους φίλους που βρέθηκαν κοντά μας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 γράμματα
Συνέντευξη
Ευχαριστώ την Stevi Kouvari Bouziani, σκηνοθέτιδα, ποιήτρια, ραδιοφωνικό παράγωγό στο Ert open και στο εξαιρετικό περιοδικό Fractal για τη φιλοξενία και παρουσίαση της συνέντευξης.
%20-%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.jpg)
-Τι είναι για σένα η συγγραφή; Πώς συνδέθηκες και πότε με τη συγγραφή;
Τα όμορφα πράγματα συμβαίνουν αθόρυβα. Μεγάλωνα κι ένιωθα να με τραβούν οι τέχνες. Το αλλιώτικο και διαφορετικό άρχισε να φουντώνει μέσα μου όταν μπήκα στην εφηβεία.
Είχα αρχίσει το γράψιμο πολύ πιο μπροστά από την εμφάνιση του πρώτου μου βιβλίου γράφοντας θεατρικά. Ο λόγος που δεν τα εξέδιδα ήταν πως δεν ένιωθα την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται η δημοσιοποίηση και η έκθεση σκέψεων και απόψεων στο πλατύ αναγνωστικό κοινό. Εφησύχαζα με την άποψη, της ars gratia artis (τέχνη για τη τέχνη). Νόμιζα πως έγραφα για μένα, να γεμίζω τη ψυχή μου και τίποτα άλλο, μου αρκούσε αυτό, έτσι νόμιζα. Αργότερα αυτός ο εστετισμός αναθεωρήθηκε και η συνέχεια του είναι στα 31 βιβλία που κυκλοφόρησαν μέχρι σήμερα, καθώς και οκτώ θεατρικά έργα. Έργα ζωής η «Υπατία» που παρουσιάστηκε στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας Αιγύπτου και οι «Λιπεσάνορες Τροία μου-Κραυγές γυναικών», που με επιτυχία ανέβηκε 2016-2017, θεατρική παράσταση στο θέατρο Βαφείο.
Ευτυχώς δεν έπεσα έξω στην απόφαση μου να εκδοθώ, με δέχτηκε θετικά το αναγνωστικό κοινό, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα και μου δίνει αυτοπεποίθηση να συνεχίζω.
-Από πού αντλείς τα θέματα σου;
Από παντού. Αρκεί να τονιστεί το ενδιαφέρον μου και να μου γεννήσει ιδέες. Από εκεί κι έπειτα θέλει πίστη, γνώση, φαντασία και αφοσίωση.
-Ποια είναι τα βέλτιστα που παίρνεις γράφοντας και ποια δίνεις στον αναγνώστη;
Η συγγραφή είναι ένα είδος ψυχολογίας. Πρώτα για τον συγγραφέα και κατόπιν για τον αναγνώστη. Όπως και να έχει το θέμα, το διάβασμα κάνει καλό. Ανοίγει το πνεύμα. Σβήνει προκαταλήψεις.
-Ποια τα επόμενα σχέδια σου;
Να έχω δύναμη σωματική και πνεύμα ξεκάθαρο να γράφω μέχρι το τέλος μου.
-Θα σε ανταμώσουμε σε κάποια παρουσίαση – του νέου σου βιβλίου;
Αποφεύγω να κάνω συχνά παρουσιάσεις, γίνονται άλλωστε τόσες πολλές που δίνουν την αίσθηση του ανταγωνισμού. Οπότε ίσως να μην χωράω.
-Τι σου δίνει έμπνευση;
Τα πάντα. Είμαι διακριτικός παρατηρητής κι αν κάτι με κεντρίσει και βέβαια δεν είναι χιλιοειπωμένο, το προχωράω.
Δημήτρης Βαρβαρήγος
-Η διήγηση σου ακροβατεί, ανάμεσα σε ποια συναισθήματα και τι σε κινητοποιεί να τα συνδυάζεις;
Στην ελεύθερη υπόσταση του ανθρώπου.
-Τα βιβλία σου έχουν συγκεκριμένη ταυτότητα. Το επέλεξες ή προέκυψε;
Η ταυτότητα μπορεί να γίνει αντιληπτή ίσως από έναν αναγνώστη όσον αφορά το ύφος απόδοσης στον γραπτό μου λόγο. Προσπαθώ πάντως και νομίζω πως τα έχω καταφέρει, όσα βιβλία έχω γράψει μέχρι τώρα να διαφέρουν θεματικά και ανάλογα με το θέμα να διαφοροποιώ και τον λόγο μου για να μην επαναλαμβάνομαι. Έτσι ο αναγνώστης έχει κάθε φορά σε κάθε βιβλίο να βρει πάντα νέα στοιχεία.
-Ποια συγγραφική φιλοσοφία γενικότερη σε αγγίζει και αποτελεί αξιακό σου, σύστημα;
Ο Υπαρξισμός στην πνευματική ζωή και όχι την ύπαρξη του «είναι» στον υλικό κόσμο. Ξέρεις η κοινωνία μας έχει γίνει σκληρή και απρόσωπη γιατί ακριβώς αυτό το μέτρο αξιών έχει χαθεί.
-Ποιες επιρροές, ανεξίτηλα, έχεις κρατήσει;
Την ατομική ελευθερία. Και τον σεβασμό απέναντι στον Άλλον. Κανείς δεν θέλει να του κάνουν κάτι που τον ενοχλεί. Γιατί να το κάνω εγώ στον άλλον.
-Λαμβάνεις την κριτική ως ωφέλιμο “σενάριο”;
Πάντα είναι ωφέλιμη αν είναι καλοπροαίρετη και όχι σκοπίμως κακόβουλη.
-Τι θα ήθελες να κάνεις συγγραφικά στο μέλλον;
Να γράφω, δεν έχω άλλο μέλλον. Αυτό επέλεξα και με αυτό θα τελειώσω. Η γραφή είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει. Ένα μαγικό ταξίδι που με πηγαίνει σε χώρες που δεν υπάρχουν. Συναντώ ανθρώπους που στην πραγματική ζωή δεν θα τους γνώριζα ποτέ. Εν δυνάμει η συγγραφή κάνει τον συγγραφέα έναν μικρό θεό που δημιουργεί κόσμους φανταστικούς ακόμη κι αν τα γεγονότα βασίζονται σε αλήθειες.
-Γράφεις τώρα;
Δεν σταματάω ποτέ. Όσο κι αν φτάνουν φορές που νιώθω εξάντληση σωματική και πνευματική. Το γράψιμο είναι μια δύσκολη και επίπονη εργασία. Σου τραβάει όλη την πνευματική ενέργεια σε στραγγίζει. Κι όταν τελειώσεις κάποια στιγμή της μέρα, συνήθως αργά τη νύχτα εγώ, αισθάνομαι σαν να έχω σκάψει ένα μεγάλο χαντάκι.
-Γιατί κάποιος να διαβάσει μυθιστορήματα σου; Δώσε μας εσύ τους λόγους σου;
Δύσκολη ερώτηση. Τώρα για πιο αντικειμενική απάντηση θα τόνιζα πως το μοίρασμα με τον άλλον είναι το μεγαλείο που επιδιώκει ο κάθε δημιουργός. Έτσι κι εγώ. Ξεκινώ να γράφω για μένα, αλλά όταν τελειώνω ένα βιβλίο θέλω να βρει το δρόμο του μέσα από τους αναγνώστες μου. Η τέχνη δεν μπορεί να μένει κλεισμένη στα συρτάρια. Και η ευτυχία για έναν δημιουργό είναι να αποδέχεται εκείνη την κατάρα εντός εισαγωγικών που θέλει να πει πως κανένα έργο δεν ανήκει στον δημιουργό του όταν τελειώσει, κι απλά ανήκει στο κοινό του.
-Με τη ποίηση ποια η σχέση σου;
Η ποίηση είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο για τη συγγραφή, αλλά και για την ίδια τη ζωή μου. Πολλές φορές όταν κολλάει η σκέψη και δεν μπορώ να βρω άκρη καθώς τα κείμενα μου στην πρόζα είναι μεγάλα, τότε έρχεται η ποίηση ως λυτρωτής να με εμπνεύσει να μου δώσει νέες ιδέες και να μου ανοίξει οδούς να συνεχίσω. Αλλά και στη ζωή μου συμβαίνει συχνά με τα τόσα προβλήματα κι εμπόδια που μου παρουσιάζει να βρίσκω κάποιες λύσεις, κάποιες διεξόδους. Θέλεις ένα παράδειγμα. Συχνά μου συμβαίνει πολλά μαζί γεγονότα. Προσωπικές και κοινωνικές υποχρεώσεις. Πολυπλοκότητα καθηκόντων και συνεπειών που να θέλουν τη λύση τους και να με πιέζουν και να μην ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Και τότε στην τύχη πιάνω από τη βιβλιοθήκη μου ένα βιβλίο. Το ανοίγω τυχαία σε κάποια σελίδα και διαβάζω: «Κάτω από τον ήλιο, τον πληθωρικό, ζωντανό, ευχαριστημένο, να νιώθει τον εαυτό του» Από τις ωδές του Φερνάντο Πεσόα.
Και να που φωτίζεται ο νους μου και λέω θα πάω μαζί του ζωντανός και ευχαριστημένος όπως ο ήλιος με τον εαυτό του κι εγώ με τον δικό μου, με θάρρος, χαρά και κοινωνικότητα. Νομίζω ότι η ποίηση είναι μια καλή άσκηση στη ζωή για όλους μας. Οπότε αντιλαμβάνεσαι παίζει κυρίαρχο ρόλο για μένα. Γι’ αυτό επιχειρώ και γράφω ποίηση
«Η κριτική, πάντα είναι ωφέλιμη αν είναι καλοπροαίρετη και όχι σκοπίμως κακόβουλη»
-Ποια θεωρία μπορεί να μας πάει ένα βήμα παραπέρα σε έναν κόσμο χωρίς υποτίμηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής;
Η ατομική ελευθερία και ισότητα. Η ζωή χωρίς ταξικές διαφορές.
-Ποια είδη γραφής διαβάζεις;
Όλα ανεξαιρέτως. Από κάθε γραφή και συγγραφέα κάτι παίρνω, κάτι μαθαίνω και διευρύνω τον γνωστικό μου κόσμο. Άλλωστε αν δεν διαβάζεις, δεν γράφεις.
-Τι πιστεύεις για τη συγγραφή – νέων συγγραφέων, με εκδότες συχνά, χωρίς κριτήριο υψηλό, να τους παρέχουν για τα χρήματα, τη σφραγίδα τους, στην εποχή μας;
Ελεύθερο εμπόριο, ο καθένας αυτό που τον συμφέρει. Το κριτήριο αξιολόγησης για το βιβλίο είναι σημαντικό για την καλή λογοτεχνία. Όμως τα πάντα ορίζονται από το χρόνο αν μπορούν να σταθούν. Γνωρίζω καλά το θέμα αλλά δεν θα ήθελα να επεκταθώ.
-Το βιβλίο αποτελεί αξία όπως άλλοτε; Λόγω της διαδικτυακής εξέλιξης.
Το βιβλίο δεν θα χάσει ποτέ την αξία του. Μπορεί μελλοντικά να αλλάξει κάπως το όλο μοτίβο που γνωρίζουμε σήμερα αλλά ως βιβλίο σε όποια του μορφή θα κρατάει πάντα τις σταθερές του αξίες.
-Ποιο είναι το αιχμηρό δίδαγμα στα βιβλία σου – ως ενιαίο;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να δώσω διδάγματα. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μου. Μέσα από τα κείμενα μου σαφώς περνάνε κάποιες προσωπικές απόψεις δοσμένες από απόσταση και με το δυνατόν όσο γίνεται αντικειμενικό τρόπο. Παράδειγμα. Η σεξουαλική κακοποίηση, στο βιβλίο «Παράτα με», αναφέρω με ρεαλιστικό τρόπο τα γεγονότα παίρνοντας θέση απέναντι στο σκληρό ζήτημα της βίας παρακινώντας τον αναγνώστη να εκφράσει πιθανώς την αντίδραση του απέναντι στην κακή συμπεριφορά του θύτη. Από αυτή την άποψη ίσως να ρίχνω φως σε κάποιο θέμα. Αλλά ποτέ δίδαγμα.
-Τι διαπραγματεύεται τελικά στις ανθρώπινες σχέσεις μέσω των ηρώων του, ο συγγραφέας Δημήτρης Βαρβαρήγος;
Την ύπαρξη του ίδιου του ανθρώπου. Μιλώ μέσω των ηρώων και ηρωίδων μου για όλα εκείνα τα ανθρώπινα στοιχεία που μας κάνουν να διαφέρουμε από τα ζώα. Δημιουργώ χαρακτήρες με πλήρη συναισθηματισμό ώστε να γίνονται αποδεκτοί και να ταυτίζονται πιο εύκολα με τους αναγνώστες.
-Τι εσύ πιστεύεις, σε κάνει ξεχωριστό, όπως πολλοί έχουν δημοσιεύσει σε κριτικές τους;
Η σιωπή μου και ο χαμηλός τόνος αντιδράσεων μου σε αντίθετες απόψεις και συμπεριφορές. Ξέρεις σε ανθρώπους που δεν υπάρχει ενσυναίσθηση παρά μόνο εγωιστική διάθεση και δεν μπορούν να δουν, να αντιληφθούν το στραβό ό,τι και να πεις δεν θα ισιώσει, οπότε η σιωπή είναι μια λύση.
-Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο όταν δημιουργείς την πλοκή και τους ήρωες που αποτελεί ταυτότητας στοιχείο – της γραφής σου;
Το μαγικό με τη γραφή είναι που όταν μπω στην πλοκή της ιστορίας ανοίγονται διάπλατοι δρόμοι να γεμίσουν σελίδες με εύκολο σχετικά τρόπο. Είναι και οι ίδιοι οι ήρωες της ιστορίας που παίρνουν τα ηνία της ζωής τους και με οδηγούν να γράψω για τις ζωές τους. Είπαμε, η συγγραφή είναι ένα απίθανα μαγικό ταξίδι.
-Ποιο άλλο θέμα σκέφτεσαι θα έγραφες;
Είναι θέμα έμπνευσης. Ποτέ δεν έγραψα στοχευμένα. Θεωρώ δεν θα είχε καλό τέλος το εγχείρημα.
-Θέλεις κάποιο βιβλίο σου να γίνει ταινία; Πέρα από τα θεατρικά σου έργα;
Μα ρωτάς; Και βέβαια. Θεωρώ πως τα βιβλία μου με τη θεματική που έχουν κάλλιστα μπορούν να φτάσουν στο πανί και στο γυαλί. Το βιβλίο μου «Πίστη και Περηφάνια» μιλάει για μια οικογενειακή σάγκα που ξεκινάει η ιστορία της από τη Φλωρεντία το 1867 έως την εποχή του εμφυλίου στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο. Μια μεστή ιστορία με πλούσια στοιχεία.
-Η συγγραφή πόσο κοντά είναι στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι;
Υπάρχουν πολλές καλές πέννες. Συγγραφείς έλληνες που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ξένους. Γι αυτό πάντα όποτε μου δοθεί η ευκαιρία προτρέπω φίλους και γνωστούς να διαβάζουν ελληνική λογοτεχνία. Πράγμα, βεβαίως που κάνουν..
-Τι προτείνεις στους ανθρώπους για να γίνονται καλύτεροι;
Να μην κάνουν αυτό που δεν θα ήθελαν να τους κάνουν. Ένας καλός λόγος πάντα να υπάρχει στα χείλια τους. Ακόμη και σε αυτούς που δεν τον αξίζουν, ένα σιωπηρό μειδίαμα είναι αρκετό.
-Μια ευχή για εσένα και μια για τους αναγνώστες σου;
Να είμαστε όλοι υγιείς και να χαμογελάμε. Το γέλιο είναι μεταδοτικό και μας κάνει αρεστούς.
Δημήτρης Βαρβαρήγος
Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος γεννήθηκε στη Αθήνα. Αποφοίτησε από την αγγλική σχολή λογοτεχνίας «awarded by the writing scool». Γράφει σίριαλ για την τηλεόραση, Θέατρο και Λογοτεχνία. Έχουν ανέβει 5 θεατρικά έργα του. Έχει γράψει συνολικά 28 βιβλία. 18 μυθιστορήματα ενηλίκων και 10 παιδικά. Το βιβλίο «Υπατία» παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της βιβλιοθήκης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 2007. Γυρίστηκε ταινία με τον τίτλο “Agora” Ισπανική παραγωγή 2009. Τελευταία του μυθιστορήματα είναι: «Παράτα με». «Πίστη και Περηφάνια» «Μεθοδολογία Δημιουργικής γραφής» «Κραυγές γυναικών-Τροία μου» Σχεδόν γυναίκα» «Ιδανικό αόριστο» ποίηση, «Άλκηστις» 24 γράμματα εκδόσεις.
Ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή «Εγώ κι Εσείς», στο Greek Radio and news Florida
Μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων mail ddimitris51@yahoo.com
Ευχαριστώ το Culture book για τη φιλοξενία και την Αγγελική Πεχλιβάνη για την επιμέλεια.Θερμά ευχαριστώ τον Antonis Skiathas για το κάλεσμα και τη συμπερίληψη
Δημήτρης Βαρβαρήγος | Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης | Ποιήματα Ποιητικής
Αν δε μου ‘δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ‘χα τίποτα για να ζήσω. (Νικ. Βρεττάκος)
21 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Ποιήματα Ποιητικής.
Ζήσε με ή Σκότωσε με
Να φοβάσαι τα ολέθρια
τ’ ανεξήγητα.
όσα δεν έχουν όνομα
και δεν μπορείς να ονομάσεις
κι όμως συνέβησαν
τα έζησες
σου ταίριαξαν
σου τάραξαν το είναι
σχεδόν αρρωστημένα
κ’ ίσως
ίσως
που να πάρει ο διάολος
τα θέλεις πάλι όλα απ’ την αρχή
κι ας σε τρομάζουν
περισσότερο απ’ το καθετί
πάντα θα τα θέλεις
κι όμως πάντα θα τα διώχνεις
γιατί δεν έχουν όνομα
γιατί δεν θα είναι από εκείνα τα
ξηγημένα συναισθήματα
τα σίγουρα κι ακίνδυνα
εκείνα που μπορούν να σε γεμίσουν πάλι
για ένα μόνο πρόσωπο
ομορφιά
διττό σταυροδρόμι το ανεξήγητο
που πάντα εκεί θα στέκει
τα βήματα σου να στοιχειώνει
ένα στο ζήσε με
και τ’ άλλο
στο σκότωσε με
Να τα φοβάσαι τα ανώνυμα
εκείνα που δεν δείχνουν οίκτο
γιατί το σκότωσε με
θα σε κάνουν να διαλέξεις πάλι
κι ας φοβάσαι
Ο Δήμος Πετρούπολης γιορτάζει
την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Μέλη του PEN Greece επισκέπτονται σχολεία
Ο Δήμος Πετρούπολης γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου) κοσμώντας με στίχους Ελλήνων ποιητών δεκαέξι προθήκες στάσεων των λεωφορείων για μία εβδομάδα (16-23 Μαρτίου 2024) και προγραμματίζοντας μία καινοτόμο δράση με τίτλο: «Ποιητές Επισκέπτονται τα Σχολεία της Πόλης μας».
Την Πέμπτη 21 Μαρτίου, θα επισκεφθούν τα παρακάτω σχολεία οι ποιητές:
2ο Γυμνάσιο
Δημήτρης Βαρβαρήγος, Σπύρος Γούλας, Βίκυ Κατσαρού
4ο Γυμνάσιο
Γιώργος Ρούσκας, Δανάη Σιώζου, Θωμάς Τσαλαπάτης
4ο Λύκειο
Άννα Αφεντουλίδου, Ασημίνα Ξηρογιάννη
Την ίδια ημέρα, οι μαθητές του 3ου Λυκείου θα συναντηθούν με τον ποιητή, Στάθη Σιώμο, στον χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Πληροφορίες:
Διεύθυνση Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας, τηλέφωνο επικοινωνίας: 2128098222, politismos@petroupoli.gov.gr
Με εκτίμηση,
Το Διοικητικό Συμβούλιο του PEN Greece
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ντίνα Σαρακηνού
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
Κατερίνα Μαλακατέ
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Τέσυ Μπάιλα
ΤΑΜΙΑΣ
Αγγελική Μποζίκη
ΜΕΛΗ
Κωνσταντίνος Μπούρας, Κώστας Στοφόρος, Δημήτρης Φιλελές
Λιπεσάνορες
οι γυναίκες που εγκαταλείπουν τους άντρες
Λιπεσάνορες, γυναίκες, αδελφές μου…Μην θαρρείτε πως ήμουνα φτιαγμένη από πέτρα,
από το χέρι κάποιου σμιλευτή…
Ήμουν γυναίκα και είχα τη θέρμη στο κέντρο μου,
όπως την είχατε όλες
και ποθούσα να συναντήσω ένα ταίρι
που θα με σεβότανε,
θα με αγαπούσε
και θα μοιραζόμαστε τη χαρά,
την τρυφερότητα,
τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας.
Μα είχα καταλάβει από νωρίς την ασέβεια
των αντρών.
Τούτη επάνω μου, θέλησα ν’ αποφύγω
και τάχτηκα ιέρεια στο ναό του Απόλλωνα.
Τον έκανα δάσκαλο
οδηγό της ζωής μου
και παρέμεινα πιστή πνίγοντας κάθε επιθυμία μου
για μια σχέση
και κάθε μου ανάγκη
για ένα χάδι…
όλα τα είχα παραχωρήσει
στην αγνότητα.
Παράτα με
Ευχαριστώ το περιοδικό www.fractalart.gr
Για τη φιλιξενία και την κα Maria Golgaki για την κριτική της άποψη.
«Φως στις βαθιές σκιές της σεξουαλικής κακοποίησης και της ενδοοικογενειακής βίας»
Το «Παράτα με» είναι το νέο πόνημα του Δημήτρη Βαρβαρήγου, από τις εκδόσεις 24γράμματα. Θεματικά αποτελεί μια άκρως αποκαλυπτική αφήγηση που εξερευνά και δίνει φως στις βαθιές σκιές της σεξουαλικής κακοποίησης και της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και στους παράγοντες εκείνους που διατηρούν τον φαύλο κύκλο από τον οποίο τα αιχμαλωτισμένα θύματα αδυνατούν να δραπετεύσουν.
Με ρεαλιστική αφήγηση, παρουσιάζονται τα κοινωνικά πρότυπα που συμβάλλουν στην απόκρυψη και στη μυστικοπάθεια που περιβάλλουν τέτοιου είδους φαινόμενα, δημιουργώντας στον αναγνώστη ανάμεικτα συναισθήματα, ανοίγοντας του όμως κι ένα παράθυρο, όπου μέσα από αυτό θα μπορεί να δει, να κατανοήσει τη ψυχοσύνθεση· όχι μόνο του θύματος αλλά και του θύτη.
Όπως συμβαίνει και με τα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, ο αναγνώστης βρίσκει μια έντονη αφηγηματική ροή. Τη μαγεία ενός κειμένου που μεταμορφώνονται οι λέξεις σε νερό που κυλά και οι σελίδες του καταβροχθίζονται με βουλιμία. Αυτό άλλωστε είναι το ύφος γραφής που χαρακτηρίζει τα κείμενα του ή αλλιώς, αυτή είναι η δυναμική της συγκεκριμένης πένας να διεγείρει την ανάγνωση.
Από το οπισθόφυλλο: Παράτα με, ο τίτλος του έργου κι ας πούμε ότι είναι ένα παράτολμο παιχνίδι της ψυχής. Ανοίγει η αυλαία έτσι γίνεται η αρχή στην εισαγωγή της πρώτης πράξης μιας διαχρονικής τραγωδίας. Οι πρωταγωνιστές έχουν ήδη ετοιμαστεί και περιμένουν να βγουν στη σκηνή.
Η μικρή Δανάη, κεντρική ηρωίδα, σηκώνει το βάρος ανομολόγητων μυστικών. Ο αδελφός Αγγελής παραδέρνει στον δικό του κόσμο.
Προσωποποίηση του καλού η γιαγιά Δανάη ή Ισαβέλλα ή Κυκλάμινο.
Ο κακός παΤέρας Γαρούφαλος Μαρούκας ή Φαλλός.
Η μάνα-Ευδοκία, ή Παράτα με, το απόλυτο τίποτα ή ο γυναικείος πριαπισμός.
Δευτεραγωνιστές, ο χορός. Όλοι έτοιμοι στις θέσεις τους να βγουν στη σκηνή. Εκτός απ’ το Κακό. Αυτό κρύβεται πίσω απ’ την κουΐντα και κουβαλάει όλες τις συμφορές του κόσμου. Θα εμφανιστεί όταν θα έχει ξεκινήσει το έργο. Πάντα έτσι εμφανίζεται, εκεί που δεν το περιμένεις. Εκεί που νομίζεις ότι η ευτυχία σε έχει αγκαλιάσει, νάσου αυτό να στην αρπάξει.
Τρεις γυναίκες, τρεις γενιές που κινούνται σε ένα υπο-σύμπαν βιώνοντας τον μηδενισμό της προσωπικότητας τους και της οντότητας τους ως υπάρξεις. Υπομένουν σιωπηρά απέναντι στο τρόμο μιας ενδεχόμενης βάναυσης συμπεριφοράς.
Η μικρή Δανάη, ένα από τα μυριάδες παιδιά που χάνονται στο σκοτάδι από τον κακοποιητή τους. Έτσι χάνει η ψυχή της την κάθε στιγμή της ζωής. Παύει ο χρόνος. Πικρή αξία έχει η κάθε περίσταση. Το συναισθηματικό αδιέξοδο ορθώνεται ως δαμόκλεια σπάθη σε μια κατάσταση όπου το θύμα -η μικρή Δανάη- αισθάνεται ανυπόφορα παγιδευμένη και λόγω έντονων ψυχικών καταπτώσεων, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ή να ξεπεράσει το γεγονός. Απελπισία, θλίψη και αγωνία και οποιαδήποτε άλλη αρνητική διάθεση επηρεάζουν σημαντικά τον ψυχικό της κόσμο, και την ποιότητα της ζωής της. Ψυχικός θάνατος. Τι πιο σκληρό για ένα νέο παιδί που δεν έχει στήριγμα, ούτε καν από το μητρικό φίλτρο, να σταθεί αλώβητο από την βία που ασκείται σωματικά και ψυχικά επάνω του, μέσα του. Εγκαταλείπει πλήρως τον εαυτό της από την κατάσταση που βιώνει και την απομακρύνει από την πραγματικότητα. Χάνει το ενδιαφέρον και την έμπνευση για τη ζωή και απομονώνεται από τους άλλους ανθρώπους. Ένας ψυχικός θάνατος που την φέρνει αντιμέτωπη σε μια κατάσταση απόγνωσης και απομόνωσης από τον ίδιο τον εαυτό της.
Μα η νιότη ξέρει να ξεπερνά τα εμπόδια. Μια αέναη δύναμη μπαίνει σε ισχύ, επιτρέποντας της να τιθασεύει το ζην, κάνοντας την σκληρή και ανθεκτική. Σαν τσόφλι καρυδιού σκληραίνει η καρδιά της· και μόνο η εκδίκηση λειτουργεί στο μυαλό της ως λύτρωση.
Επιτηδευμένα σκληρός είναι ο λόγος που χρησιμοποιεί σε αρκετά σημεία ο συγγραφέας. Ακατέργαστα ρεαλιστικός -κυρίως από τον θύτη-, μα απόλυτα αναγκαίος για την καταγραφή μιας δυσάρεστης αλήθειας, ενός πορτρέτου σκοτεινού σουρεαλισμού που έχει σαν μοντέλο ακόμη και τη γυναίκα της διπλανής πόρτας.
Κλείνω με ένα απόσπασμα από το βιβλίο, επιτομή της θεματικής του.
«Θα τα καταφέρεις, Δανάη. Θα μαζέψεις τα κομμάτια σου και θα γίνεις πάλι όπως πριν. Ολόκληρη, αυθεντική, ατόφια όπως η σαλαμάνδρα που αναγεννά κάθε κομμάτι που της κόβεται.»
Παράτα με
παρουσίαση βιβλίου
Πνευματικό κέντρο Εξαμιλίων!
Θερμές ευχαριστίες στην Δήμητρα Κωλέτη για το κάλεσμα και σε όλα τα αξιόλογα και δραστήρια μέλη της δανειστικής βιβλιοθήκης για την τέλεια οργάνωση.
Την φιλόλογο Μελένια Κανελλοπούλου για την εμπεριστατωμένη αναφορά της. Για τις αναγνώσεις την Δήμητρα Τσεπεντζή Γ.Γ. Κορίνθιων Συγγραφέων. Σωτηρια Δρίτσουλα-Κυριλή & Αφροδίτη Δρίτσουλα. Κατερίνα Τσουκάτου, μέλη της βιβλιοθήκης. Την Πηνελόπη Μπισμπίκη από το βιβλιοπωλείο ΚΙΒΩΤΌΣ.
Τον συγγραφέα Γιάννης Μπάρτζης Δέσποινα Στίκα, πρόεδρο των Κορίνθιων Συγγραφέων. Τις συγγραφείς Δέσποινα Στίκα. Αγγελική Μπούλιαρη. Μαρία Μπαριτάκη. Θεοδόσης Κοντόζογλου. Ελένη Κοντόζογλου. Elias Malandris. 24γράμματα / Εκδoτικός Οίκος και όλες - όλους τους παρευρισκόμενους.
Η συμμετοχή του κόσμου μεγάλη. Ζήσαμε ένα πολύ όμορφο και απόγευμα.
Παράτα με
Παρουσίαση βιβλίου
Το Σάββατο, ώρα 17:00 θα έχω τη χαρά να βρίσκομαι με μια όμορφη λογοτεχνική συντροφιά στο Πνευματικό κέντρο Εξαμιλίων. Θα μιλήσουμε και θα ανταλλάξουμε απόψεις για το βιβλίο «Παράτα με» με το σημαντικό θέμα της ενδοοικογενειακής βίας όσο και για το βιβλίο «Σχεδόν γυναίκα» για το αρχαίο έθιμο του νεανικού θείου έρωτα. Για τα βιβλία θα μιλήσουν η φιλόλογος Μελένια Κανελοπούλου. Δήμητρα Κωλέτη μέλος της δανειστικής βιβλιοθήκης. Η Δήμητρα Τσεπεντζή εκπαιδευτικός Γ.Γ της Εταιρίας Κορίνθιων Συγγραφέων, θα διαβάσει κείμενα.
Κύπρος 1974 - 2024
Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή.
Επιμέλεια Ελπιδοφόρος Ιντέζμπελης
Τριάντα συγγραφείς γράφουν με αφορμή τα πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Με οδηγούς τη μνήμη μα και τη φαντασία αποκαλύπτουν την ανθρώπινη τραγωδία που συντελέστηκε στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη και ζητεί σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, δικαίωση και δικαιοσύνη...
Στον συλλογικό τόμο γράφουν οι συγγραφείς:
Μαρία Αβρααμίδου, Βίβιαν Αβρααμίδου - Πλούμπη, Μάριος Αγαθοκλέους, Έρικα Αθανασίου, Πάμπης Αναγιωτός, Χρήστος Αργυρού, Δημήτρης Βαρβαρήγος, Αλεξάνδρα Γαλανού, Βασίλης Γκουρογιάννης, Χρίστος Ζάνος, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Έλενα Ιωαννίδου, Κώστας Κατσώνης, Κώστας Λυμπουρής, Ανδρέας Μαλόρης, Γιώργος Μολέσκης, Κωνσταντίνος Μπούρας, Έλλη Παιονίδου, Κώστας Πατίνιος, Μαρία Πυλιώτου, Γιώργος Πύργαρης, Λιάνα Σακελλίου, Αιμίλιος Σολωμού, Κώστας Στοφόρος, Ανδρέας Συμεού, Λίτσα Τότσκα, Φίλιππος Φιλίππου, Νένα Φιλούση, Τάκης Χατζηδημητρίου, Χρίστος Χατζήπαπας
«Φίλοι του άλλου πολέμου, / σ’ αυτή την έρημη συννεφιασμένη ακρογιαλιά / σας συλλογίζομαι καθώς γυρίζει η μέρα— / Εκείνοι που έπεσαν πολεμώντας κι εκείνοι που έπεσαν χρόνια μετά τη μάχη˙ / εκείνοι που είδαν την αυγή μέσ’ απ’ την πάχνη του θανάτου / ή, μες στην άγρια μοναξιά κάτω από τ’ άστρα, / νιώσανε πάνω τους μαβιά μεγάλα / τα μάτια της ολόκληρης καταστροφής˙/ κι ακόμη εκείνοι που προσεύχουνταν / όταν το φλογισμένο ατσάλι πριόνιζε τα καράβια: / «Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε / πώς έγινε τούτο το φονικό˙/ την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια, / το στέγνωμα της αγάπης˙/ Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…».
Σαλαμίνα, Κύπρος, Νοέμβρης 1953
[Γιώργος Σεφέρης, Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄, «Σαλαμίνα της Κύπρος».
Αθήνα: Ίκαρος. (Πηγή: Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα - www.greeklanguage.gr)]
Ιδανικό αόριστο
ποίηση
Ευχαριστώ τον Γρηγόρης Τεχλεμετζής για την εμπεριστατωμένη άποψη του
και το περιοδικό Staxtes για τη φιλοξενία.
«Μνήμη-έρωτας-σιωπή»
Έμπειρος πεζογράφος ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, μας καταθέτει μια ποιητική συλλογή στην οποία κατά ιδιότυπο τρόπο ισορροπούν παρελθόν και παρόν.
Θέματά του, ο έρωτας, η μνήμη, ο βασανιστικός χρόνος και αυτά που έγιναν και δεν αλλάζουν, αλλά ούτε μπορούν να επανέλθουν («ανώφελη αναγγελία/ περασμένων συμβάντων», «Άλλη εποχή…», σ.12), («με λόγια επάνω σε χάρτινο τραπεζομάντηλο/ γράφτηκαν υποσχέσεις/ […]/ μέχρι να φτάσει κοντά του», «Χρέος ανυπεράσπιστο…», σ.11).
Άσβηστος είναι ο έρωτας, συγκλονιστικός, μαγευτικός, αλλά και αβέβαιος και εύθραυστος, μέσα στην ιδανική αοριστία του. Είναι τα παιχνίδια της μνήμης που βασανίζουν, αλλά το παρόν όλα τα παλιώνει («τι παράξενο/ πόσο γρήγορα παλιώσανε όλα/ σαν να μην υπήρξαν ζωές», «Πράσινος τοίχος…», σ.7). Συχνά μοιάζει να ανακυκλώνει τα βιώματά του, όμως έχοντας γνώση της φθοράς του χρόνου και της καταστάσεως του παρόντος, χωρίς να ζητάει επιστροφή, παρά μόνο ευχαρίστηση από τη μνήμη και λύτρωση, διαμέσου της ποιητικής εξωτερίκευσης. Η γλυκόπικρη απώλεια συνδέεται με τη συνειδητοποίηση του ανεπίστρεπτου και με τη νοσταλγική ευχαρίστηση («η ζάχαρη έσταζε κόκκους δηλητήριο στην κουζίνα», ό.π. σ.17). Το παρελθόν παλεύει με το παρόν, οι θετικές αναμνήσεις με τις αρνητικές και τους τσακωμούς. Το ποιητικό υποκείμενο ζει με τα περασμένα, αλλά είναι διχασμένο, παρ’ όλο που αρέσκεται με νοσταλγία σε αυτήν την κατάσταση, γιατί η απουσία και η μοναξιά είναι σκληρές:
μια τρίχα από τα μαλλιά της
βρέθηκε στα ρούχα του
μικρό φυλαχτό
να κρατήσει τα κομμάτια ενωμένα
της οδυνηρής σιωπής
[…]
ευτυχώς υπάρχουν τα σκοτάδια
να διατηρούνται οι μνήμες νωπές
απάντηση ψάχνοντας αν
υπήρξε ποτέ αγάπη
όταν μέσα της κρυβόταν τόσο μίσος
κι έπειτα ήρθαν κι άλλα λόγια
«καταραμένη εκείνη η μέρα»
«πόσα χρόνια έχασα μαζί σου»
(«Επίμονη απουσία…», σ.38)
Και μένουνε ίχνη, «λόγια που δεν ειπώθηκαν», «ξέφτια αισθήσεις», «ανοιχτές πληγές» (σ.45), «αδιάντροπα λόγια», ψεύδη που αιωρούνται, ο αέρας που ψύχρανε (σ.46), κουβέντες που «θαμπώσανε το τζάμι», «άκαμπτες μνήμες [που] σκεπάσανε τη λήθη» (σ.47)∙ γιατί πέρασε η σκουπιδιάρα και προσπάθησε να «κλειδώσ[ει]/ […]/ όνειρα, ξενύχτια, ιδρώτες/ ό,τι απόμεινε ανέπαφο/ από δάκρυα» (σ.49). Τώρα πια υπάρχουν «βαθιά ακρωτηριασμένες στιγμές» και «η νύχτα [που] μόνο έλιωνε/ όσα όνειρα ακόμη είχαν απομείνει» (σ.50).
Η σιωπή επαναλαμβάνεται εκκωφαντική. Είναι η στάση του μπροστά στα περασμένα -τα οποία επανέρχονται και τον συγκλονίζουν-, στην ερωτική ματαίωση, στο περιβάλλον που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τα θέλω του, στην ανάμνηση νοσταλγικών συμβάντων των οποίων βιώνει την απώλεια, αλλά του αφήνουν τη γλυκιά γεύση του παρελθόντος, γιατί αποτελείται από τις μνήμες του, για πράγματα τα οποία έχουν παρέλθει, όμως συνιστούν κομμάτια του εαυτού του και της ζωής του, που τον επηρεάζουν και τον καθορίζουν («γιατί καμία φωνή δεν υπάρχει/ μόνο σιωπή/ μόνο απουσία εσκεμμένη», «Δανεικός φόβος…», σ.29), («επιστρέφω στη σιωπή/ είναι πιο ενδιαφέρουσα/ απελπισμένα προσελκύει όνειρα», «Επιστροφή…», σ.22). Η ποίηση τού δίνει τη δυνατότητα να μιλήσει, να τα βγάλει από μέσα του, με το «ιδανικό αόριστό» της, ανακυκλώνοντάς τα στη μνήμη του βασανιστικά και αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα.
Λυρικά τα ποιήματα, όμως με έναν ιδιότυπο τρόπο, γιατί το ποιητικό υποκείμενο λυπάται και ευχαριστιέται ταυτοχρόνως. Ζει σε μεγάλο βαθμό με τις αναμνήσεις του, που του δίνουν νόημα και δύναμη να συνεχίσει.
Κάποιες φορές διαβάζουμε όμορφους μεταφορικούς στίχους που η μόνη συνοχή τους είναι η γενικότερη συναισθηματική κατάσταση, η φθορά και το ανικανοποίητο («Μονόλογοι…», σ.26), («μόνος διάβηκε τον δρόμο/ η σκέψη μάτωσε στην προσμονή/ αύριο, ψέλλισε/ ένας μαύρος σκύλος τον άκουσε και/ ακολούθησε/ πεινάς; ρώτησε/ κούνησε την ουρά του/ ήθελε παρέα», «Λευκή θεά…», σ.28).
Ανακεφαλαιώνοντας, μνήμη-έρωτας-σιωπή είναι οι βασικοί άξονες του βιβλίου του Βαρβαρήγου, ισορροπώντας ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν, έχοντας την αίσθηση των ανεπίστρεπτων στιγμών.
*
Σήμερα έζησα - ζήσαμε μια εμπειρία πώς να μπεις στη θέση του άλλου. Κι αυτό κάναμε κάποιοι συγγραφείς, μέλη της PEN στην προσπάθεια να διαδώσουμε τον σοβαρό σκοπό που επιτελεί το περιοδικό.
Συγχαρητήρια στην PEN για την αξιέπαινη δράση συμπαράστασης προς τους αστέγους της πόλης μας. Dimitris Alexiou Tessy Baila Sonia Zacharatou Παναγιώτης Κολέλης Σάρα θηλυκού Fanny Matsinopoulou Dina Sarakinou Mando Makka
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)