Λιπεσάνορες
οι γυναίκες που εγκαταλείπουν τους άντρες
εκδόσεις Ν.Σ. Μπατσιούλας
Φρένιασα σαν Μαινάδα και ούρλιαξα για την ιεροσυλία του μεγαλύτερου μυστηρίου που είναι η γέννα, να την παρακολουθήσει ένας άντρας καταργώντας κι αυτό το άβατο. Έτρεφε την ελπίδα πως αυτό το βρέφος θα κατάφερνε να ζήσει, μα δεν πρόσεξε ότι στο πρόσωπό μου άρχιζε να χαράζει η φρενίτιδα και στα μάτια μου η λάβα. Ποτέ δεν θα άφηνα να ζήσει ένα μου παιδί αν δεν ήμουνα σίγουρη πως θα του χάριζα την αθανασία.
Κάλλιο να πέθαινε στη γέννα τον μάταιο ετούτο κόσμο μην γνωρίσει, παρά η γήινη ζωή να μην του χάριζε τα γηρατειά. Φύγε, του φώναξα, θα σε κάψουν οι θεοί, κατάρα θα πέσει στην Ιωλκό αν μιας θεάς τη γέννα βεβηλώσει η παρουσία του αρσενικού.
Του φώναζα να φύγει για να αφοσιωνόμουνα στη μυσταγωγία της αθανασίας μόλις θα το ‘φερνα στον κόσμο, θα έτριβα το λιανό κορμάκι του με αμβροσία και θα το πέρναγα κατόπιν πάνω από τη φωτιά στον αναμμένο βωμό να το κάνω άτρωτο στη φθορά του χρόνου. Ήθελα να του χαρίσω την αθανασία, μα ο Πηλέας με είδε που γέννησα και την πρόθεση μου να περάσω το παιδί πάνω στις φλόγες. Τρομαγμένος για να το γλιτώσει τράβηξε το σπαθί του και χίμηξε ουρλιάζοντας επάνω μου να με σκοτώσει. Δεν άντεχε να δει κι ετούτο το παιδί του να καταστρέφεται από την ίδια τη μάνα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου