ΤΕΧΝΗ

δοκίμιο 

Θηρίο ανήμερο ο άνθρωπος, ικανός για τα πιο ακραία ζητήματα, για το καλό και το κακό. Φοβερή ικανότητα στην βία, στον πόλεμο. Αλλά κι επιδέξιος θεατρίνος σαν απτός επίγειος άγγελος, ανοίγει τα φτερά του και πετάει από την επιστήμη στην τέχνη κι από καταστροφή στον αιώνιο έρωτα.

Αίνιγμα η ψυχή και ο κόσμος του υποσυνείδητου. Ανοιχτός στις άγνωστες ορέξεις της πραγματικότητας. Μόνο μέσα απ’ τους ρόλους της τέχνης, θ’ ανακαλύψει τον πραγματικό εαυτό του.

Ο ρόλος της τέχνης δεν είναι διαφορετικός από αυτόν που παίζει ο ήλιος, να διαλύει σκιές και να φανερώνει πράγματα που αποτελούν την αλήθεια του κόσμου. H τέχνη με απαράμιλλη όρεξη, με ευαισθησία και διαθεσιμότητα χαρίζεται το ίδιο απαίδευτα ως άλλος ιδανικός τρόπος ζωής.

Ο χρόνος φεύγει μόνο για μας. Αυτή, η Τέχνη, γνωρίζει να τον μετράει αλώβητη σαν γνήσιος εαυτός. Και μένει εκεί ψηλά, άθικτη κι ατόφια, να περιμένει ως άλλη ηδονή, πνεύματα ανθρώπινα να την θωπεύσουν.

Η τέχνη ενυπάρχει παντού, διεισδύει σε κάθε μυαλό, πετάει προς κάθε κατεύθυνση, από το κλασικό παρελθόν με μνήμες σκουριασμένες κι από το σύγχρονο παρόν στο ανάριο μέλλον. Ακάθεκτη οδεύει προς την άγνωστη λύση, αν υπάρχει, και ψάχνει να δώσει μορφή, ένα κάποιο ορθό αποτέλεσμα, σε χώρους και χρόνους, που κανείς μας δεν θα μπορέσει βιολογικά τουλάχιστον, να φτάσει.

Πίσω μένει η ιστορία κι αυτήν ψάχνουνε οι επόμενοι, σαν άλλοι κυνικοί, να καταλάβουμε πως η ποιότητα της ιστορίας εξαρτάται από την τέχνη και οι συνθήκες που χτίζεται ένας οργανισμός, απ’ την επίδρασή της πάλι εξαρτάται.

Ας μην ξεχνάμε. Καλή η μνήμη, η ευαισθησία, η συνείδηση. Με την τέχνη ξυπνάει το πνεύμα. Αυτή θα είναι η σύγχρονη επανάσταση. Αδιαφορία για το χρήμα, αγάπη για την τέχνη. Το πιο σημαντικό απ’ όλα ο άνθρωπος είναι. Αυτή η θεία ύπαρξη που φανερώνεται στον ατέρμονα χρόνο σαν κέρινη τρεμάμενη φλόγα, που όσο της μέλλει φέγγει σαν άστρο στην άβυσσο. Ευτυχής όποιος τη τέχνη κλείνει μέσα του και την αφήνει να γίνει ρόλος της ύπαρξής του.

Τέχνη, ασφάλεια και ανασφάλεια μαζί του ευ.

Τη μια στιγμή θαρρείς πως κάτι βρήκες, πως κάπου έφτασες κι από την άλλη ανατρέπεις, ότι με βάσανο κατάφερες ένα αποτέλεσμα.

Τέχνη, η αγάπη του άγνωστου. Ο φόβος της απογοήτευσης. Η απόκτηση αυτοπεποίθησης, Η επίπονη εμπλοκή της επιθυμίας στην περιπέτεια. Σωρός οι επιλογές, περιμένουν καρτερικά να γίνουν καρποί ακμαίοι της έκφρασης μέσα από την ανθρώπινη διάθεση.

Ουρανός και θάλασσα. Ορίζοντας χωρίς αρχαία ηλικία, χωρίς απόσταση αιώνων, απλά σαν συμφιλίωση στο τώρα ανακαλύπτει τοπία, πολιτισμούς και ημίθεους. Πολλές οι εικόνες, μια ευωδιά, σαν έρωτας, με στόμα ανοιχτό καταπίνει όσα η ζωή στο πέρασμα αφήνει.

Τέχνη, του γέλιου και του χορού. Τέχνη της υποκριτικής και των χρωμάτων φύση αληθινή. Τέχνη του λόγου, καρδιά του ποιητή, αστείρευτη αγάπη.

Τέχνη του κόσμου μαγική.