Λιπεσάνορες
τα χρόνια του φιδιού
Γυναίκες... Λιπεσάνορες, όλα γι’ αυτόν γίνανε… τον έρωτα… και πάντα, όσο θα υπάρχουμε θα οδηγεί τους λογισμούς και τις πράξεις μας… κι εγώ η δόλια που τα λέω όλα τούτα… ποτέ δεν τον ένιωσα η ίδια στην ψυχή μου… μόνο τον πόνο των άλλων γυναικών συντρόφευα να τους τον απαλύνω… ζούσα μέσα από αυτές την πίκρα που τους είχε αφήσει… Αυτό που έμαθα από αυτόν καλά είναι ότι: "όπου η αγάπη ανθίζει… ο πόνος ανθίζει"…
Από το μυθιστόρημα, Λιπεσάνορες, οι γυναίκες που λείπουν στους άντρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου