Ίχνη...
Ίχνος 1ο
αδιάντροπα λόγια καμώθηκαν τον έρωτα
κυνόδοντες χαράξανε βαθιά την αλκοόλη να ματώσει
βάθυνε το αίμα λες κι ήταν γιορτινή η νύχτα
αυτάρεσκα χλομιάσανε τα φώτα στο αναίτιο κίτρινο
λίγο πριν ξημερώσει ψύχρανε ο αέρας
το σεντόνι σκέπασε όσα ακόμη όσα αιωρούνταν ψεύδη
η μοναξιά παρότρυνε το φόβο να μην φύγει
μόνη δεν θα μπορούσε να δεθεί
κι η αλυσίδα θα σκούριαζε στο πάτωμα
συνώνυμες κουβέντες
που σε κανένα δεν θα ταίριαζε μελάνι να τις γράψει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου