Δευτέρα 26 Αυγούστου 2019

Υπατία 
Δημήτρης Βαρβαρήγος 
εκδόσεις νσ Μπατσιούλας


Όταν έγραφα για τη συγκλονιστική ιστορία της Υπατίας, δεν φανταζόμουνα τι θα επακολουθούσε στο δικό μου ψυχικό κόσμο.

Έξι ολόκληρα χρόνια κράτησε η συγγραφή μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το έργο το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό ως συγγραφέας του.

Υπήρξαν στιγμές που ζωντάνευε μέσα μου το πνεύμα της. Με κυρίευε η προσωπικότητα της και μέσω των γνώσεων της οδηγούσε το χέρι μου να γεμίζει τις σελίδες με τη δράση της.

Όπως τότε που υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες γυναικείες μορφές και δίδασκε όπου μπορούσε στο πανεπιστήμιο, στη βιβλιοθήκη, στους δρόμους μαθηματικά, αστρονομία και πλατωνική φιλοσοφία, δίδαξε και σε μένα τον αρχαίο ελληνικό ιδεαλισμό με τις αμέτρητες Αρετές του.

Υπήρξαν φορές που η παρουσία της από άυλο πνεύμα, έπαιρνε σάρκα κι οστά και νύχτες ολόκληρες ψιθυρίζαμε για τη ζωή της, φιλοσοφούσαμε με μια μεταφυσική αίσθηση που πλούτιζε το συναισθηματικό μου κόσμο και μεγάλωνε ανάμεσα μας ένα είδος άρρηκτης σχέσης σαν αυτό που οι άνθρωποι μεταξύ μας ονομάζουμε, πίστη.


Ήταν δύσκολο το εγχείρημα, αλλά όσο περισσότερο συνυπήρχαμε τόσο πιο πολύ μου έδινε δύναμη να συνεχίσω και να τελειώσω το βιβλίο. Μιλούσαμε για τις σχέσεις των ανθρώπων, για τις πράξεις τους, για τη δογματική θρησκευτικότητα τους και τη τυφλή υποταγή ορισμένων σε αυτή τη ιδιοτέλεια που την αισθάνονται ως πίστη ορθή.

Μέρα τη μέρα το δέσιμο μου μαζί της γινόταν όλο και πιο δυνατό, όλο και πιο βαθύ. Γι αυτό τώρα νιώθω πολύ οικεία στην αναφορά του ονόματος της και με κάνει να αισθάνομαι ακόμη περισσότερο, πως αυτό το βιβλίο είναι για μένα ένα αληθινό έργο ζωής.

Μέχρι που φτάνει η στιγμή το ταξίδι στο παρελθόν να τελειώσει με το θάνατο της.

Και εκδίδεται το βιβλίο κι επανεκδίδεται επτά φορές σε δύο χρόνια και ταξιδεύει στα μυαλά των ανθρώπων, μέχρι εκείνη, η Υπατία, να βρεθεί πάλι στα μέρη που έζησε και έδρασε, στην πόλη του δικού μας Αλέξανδρου, την μετέπειτα δική της πόλη κι αργότερα του δικού μας πάλι Καβάφη, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. 


Καλεσμένο από το ίδρυμα ελληνικού πολιτισμού, το βιβλίο παρουσιάστηκε μέσα στην Αλεξανδρινή βιβλιοθήκη, στο ναό του παγκόσμιου πνεύματος, μέσα στον ίδιο χώρο ζωντάνεψε πάλι η οντότητα της που πριν 16 αιώνες δίδασκε σκορπώντας με τις γνώσεις της το φως.

Τώρα το τι είναι για μένα η Υπατία, σας εκμυστηρεύομαι με σιγουριά πως είναι ένα υπαρκτό κομμάτι της ζωής μου καθώς όπως γράφτηκε στον τύπο, συμπληρώνει ένα κενό όσον αφορά την ιστορία, στην Ελληνική λογοτεχνία.

Γι αυτό το λόγο, δεν μπορώ να τη δέχομαι πλέον σαν μια απόμακρη γυναίκα σαν μια απλή ηρωίδα κάποιου βιβλίου μου, αλλά σαν ένα κοντινά υπαρκτό, αγαπημένο μου πρόσωπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου