Amour fou
Δημήτρης Βαρβαρήγος
pocket book
Η αγάπη προσφέρει τη δυνατότητα για νέες ανακαλύψεις... για καινούριες ιδέες κι απρόβλεπτες καταστάσεις. Διαιωνίζει τη διάσταση της παιδικότητας.
Διπλασιάζει το χρόνο… ετοιμάζει τον κόσμο του αύριο… ανοίγει δρόμους στην αληθινή επανάσταση των συναισθημάτων.
Ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεία τρέλα, από μια ακατανίκητη επιθυμία να συμπορευθούμε με τους Θεούς, όντες σε παραλήρημα.
Πλάτων
Η επιθυμία είναι το μισό της ζωής.
επιθυμίες
Πόθοι, επιθυμίες, λαχτάρα, χάρισμά σου. Απρόσμενος ο ερχομός σου. Κι όμως σε περίμενα. Ήξερα πως θα φτάσει ο χρόνος που θα σ’ έβλεπα μπροστά μου ακέραια, χωρίς ρωγμές και σκοτάδια.
Έτσι απλά, άνοιξες την πόρτα και μπήκες. Μπήκες βαθιά μου ζωντανή να εισπνέω τις ανάσες σου, αύρα θαλασσινή ξέσπασαν μανιασμένες στα χείλη μου επάνω.
Στάθηκες μπροστά μου να μου χαμογελάς, κρύβοντας με το ένα χέρι τα κόκκινα χείλια σου… με τ’ άλλο έλυσες τα μαλλιά σου. Τίναξες το κεφάλι να ξεχυθούν στους ώμους τους λευκούς σου.
Γέλασες αδιάντροπα, γεμάτη χάρη, μ’ εκείνη την αναίδεια της νιότης, που μόνο η συγχώρεση της ανήκει αληθινά.
Ήσουν μια άγνωστη, μα εγώ σε ήξερα, σε γνώριζα από καιρό. Δεν ήρθες απρόσμενα. Όποιος έρχεται στη ζωή μας δεν έρχεται ακάλεστος, εμείς τον προσκαλούμε. Ζούσες στη σκέψη μου και να το θαύμα.
Σε είδα στη σκιάς μιας ολόγιομης σελήνης. Σε άδραξα. Τρεμούλιασαν τα σώματα, βρήκαν σάρκα ν’ ακουμπήσουν, αίμα να γευτούν μιας ηδονής που καρτερεί το πρώτο άγγιγμα για να ξεσπάσει.
Τα χέρια απλώθηκαν, ευλογημένη η ώρα. Ζεστό το χάδι πύρωσε τη στιγμή, ο χρόνος έσβησε, έσβησε ο χρόνος. Βαθιά σε κοίταξα στα μάτια. Γραμμένη ηδονή στο πρόσωπο. Ορκίστηκα πως μια ζωή θα σου χαρίζω γέλιο· και γέλασες σαν άνοιξη σε εύφορο λιβάδι.
Θα στο ξυπνώ σε κάθε λέξη μου. Ποθώ να με κοιτάς και να γελάς, έτσι να σε κερδίζω, επάνω στα χαμόγελά σου θα σε κατακτώ και θα μπορώ να σε κάνω αληθινά δική μου. Γεμάτη εμπιστοσύνη να μου χαρίζεσαι κι ανέμελη να κάνεις οτιδήποτε σου αρέσει.
Το στόμα μου έκλεισες μ’ ένα φιλί, τα χείλια μου να βάψεις κόκκινα απ’ τα δικά σου. Τα ένιωσα καυτά, υγρά, όμοια με εκείνο το κρυφό σημείο που φωλιάζει στους λαγόνες ανάμεσα και πέταξα ψηλά· σαν πουλί άνοιξα φτερά μεγάλα, να χαθώ στα τέσσερα του ορίζοντα σημεία.
Κι εσύ το πέταγμα ακολούθησες κρατώντας μου το χέρι. Στα σύννεφα στήσαμε χορό, λαχάνιασαν τα στήθη κι άπνοοι ξαπλώσαμε καταμεσίς του θόλου και σ’ άκουγα να μιλάς, να μιλάς ακατάπαυστα -σαν χαρούμενο παιδί που ανακαλύπτει τον κόσμο. Και γελούσες και σ’ αγκάλιαζα· κι όλο πιο πολύ γελούσες.
Τα χρόνια που μας προσμένανε σε όνειρα επάνω σχεδιάσαμε. Τις μέρες τις δικές μας μες τη βροχή, μέσα σε ήλιους, σε δρόμους φωτεινούς και σκιερά περάσματα διαβήκαμε και τραγουδήσαμε και δώσαμε όρκους αιώνιας ύπαρξης.
Μεθύσαμε στο άγγιγμα, στο ζεστό χάδι οι υπάρξεις μας αφέθηκαν να κάψουν τ’ ανταριασμένα σώματα.
Μεθυσμένοι οι ψίθυροι λαχάνιαζαν τα στήθη, άπνοες μείνανε οι ανάσες μέχρι το χάραμα.
Να είσαι ελεύθερος σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος από την επιθυμία να είσαι κάτι
Βιογραφικό
Η ιστορία μου ξεκινάει κάτω από την Ακρόπολη -στο Θησείο- με βαθιά καταγωγή τη Φλωρεντία. Μεγάλωνα κι ένιωθα να με τραβάει κοντά της η τέχνη του λόγου.
Κι ως είθισται, τα όμορφα πράγματα να συμβαίνουν αθόρυβα, αφοσιώθηκα στη λογοτεχνία, γράφοντας μυθιστορήματα - θεατρικά έργα & ποιήματα.
Η γραφή είναι τρόπος να ζω… τρόπος να υπάρχω.
Είναι ψυχική υπόθεση. Στάση ζωής. Τόπος δύναμης και προσωπικής ελευθερίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου