Amour fou...
απόσπασμα από το βιβλίο....
Στη μεγάλη νοσταλγία των γυμνών ειδώλων μένει η ματιά να ζωντανεύει αλλοτινές στιγμές, φύτρα ολάνθιστα από τους πόρους ξεπηδούν, μ’ αμβρόσια ευωδία, και οι ψίθυροι, οι ψίθυροι ουράνια αύρα· τα ψελλίσματα γαντζώθηκαν πάλι στο μυαλό, στο μυαλό γαντζώθηκαν σαν παραμιλητό από τον βαθύ ύπνο της συνείδησης -κι όπως η έσχατη αιτία, στο χωροχρόνο υψώθηκαν, χωρίς βαρύτητα ελεύθερα, χωρίς βαρύτητα, χάρισμα υπερβατικό, έξω απ’ τ’ ανθρώπινα κι από υλιστικά στοιχεία, ωφέλιμη στάθηκε μόνο η έμπνευση της αντοχής, της έκστασης η έμπνευση, φωνάζοντας επίμονα.
Αγαπώντας σε σωπαίνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου