Η χάση τις ώρες...
Περασμένα βήματα ακολουθώ
σκάλες που σε δωμάτια οδηγούν αδειανά
με λόγια ανείπωτα
και γίναν’ ετούτα όνειρα ανέκφραστα
να πολεμούν στιγμές στο χρόνο που ύπουλα σωπαίνει
μην και στεριώσουν οι ψυχές
σε σύντομα αβέβαια μυστήρια
κ’ είναι περίεργο το δάκρυ π’ αναβλύζει ανυπόμονο
οι μνήμες πάντα
στις ενοχές αρνούνται να βρουν μια θέση
τι κι αν ποτίζω το λουλούδι στο μπαλκόνι
οι αντοχές στενεύουν τις νύχτες
κ’ η χάση τις ώρες συνεχίζει να σκεπάζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου